شبكه ما

خرچنگ‌ آبي جانوري سخت‌پوست است كه در اصل در آب‌هاي غرب اقيانوس اطلس و خليج مكزيك زندگي مي‌كند. خرچنگ آبي احتمالاً از طريق آب توازن كشتي‌ها به اروپا، شمال آفريقا و جنوب غربي آسيا منتقل شده است.

اين خرچنگ‌ ها گازي شديد و دردناك مي‌گيرند و جانوراني خشن و تندخو هستند.در زبان محلي بندرعباس به ان سينگو مي گويند.

خرچنگ‌هاي آبي ۱۰ پا دارند و جفت عقبي پاهاي آنها پارويي شكل است. كه معمولاً قسمت بالاي آن زيتوني يا سبز متمايل به آبي است، چنگال‌ها در قسمت زيرين آبي روشن هستند. اين خرچنگها بااستفاده از سه جفت پاهاي مياني كه داراي نوك تيز هستند راه مي‌رود. اين جانور از چنگالهاي گازانبري براي دفاع از خود و شكار بهره مي‌گيرد.

خرچنگهاي آبي تغيير شكل جنسي آشكاري را نشان مي‌دهند. خرچنگ‌هاي آبي نر شكم T شكل دارند كه بسادگي از ماده‌هاي هم سن قابل تشخيص هستند. ماده‌هاي نابالغ شكم‌هاي مثلثي‌شكل با بندهاي به‌هم‌جوش‌خورده دارند، با اين وجود در پوست‌اندازي نهايي يا جنسي (پوست‌اندازي و آغاز بلوغ جنسي) شكم ماده‌هاي بالغ پهن و گرد مي‌شود.

خرچنگ‌ها از خانواده سخت پوستان هستند. شكمشان كاملاً در زير بدنشان پنهان است. روي بدن از پوسته‌اي سخت پوشيده شده‌است. همچنين آنها داراي يك جفت چنگال هستند. خرچنگ‌ها در تمام اقيانوسهاي جهان يافت مي‌شوند اما برخي نيز در آب‌هاي شيرين و همچنين درون خشكي به ويژه در مناطق گرمسيري نيز زيست مي‌كنند. اندازه خرچنگ‌ها بسيار متنوع است از خرچنگ نخودي كه تنها چند ميليمتر اندازه دارد تا خرچنگ عنكبوتي ژاپني كه طول پاهايش بيشتر از ۴ متر است.

خرچنگ‌ها همه‌چيزخوار هستند آنها به ويژه از جلبك و ساير غذاها ديگر شامل نرم‌تنان ٬كرم‌ها، سخت‌پوستان ديگر، قارچها و باكتريها و خرده غذاهايي كه در دسترسشان باشد تغذيه مي‌كنند. براي بسياري از خرچنگ‌ها، يك رژيم غذايي حاوي مواد گياهي و حيواني، باعث رشد سريع‌تر و بيشتر زنده ماندن آنها مي‌شود.

كژدم يا عقرب و يا دراز دم نام يكي از گونه‌هاي بندپايان رده عنكبوتيان است كه داراي ۸ پا و نيشي با زهر كشنده مي‌باشد. نيش عقرب در نوك دم آن قرار دارد. عقرب‌ها شب‌ها به آرامي به فعاليت‌هاي زيستي خود مي‌پردازند و بيشتر در آب و هوايي گرم فعال هستند.

اين جانوران چنگال‌هاي خارداري دارند كه در واقع قسمتي از دهان آن‌ها محسوب مي‌شوند. آنها قادرند كه مادهٔ سمي خطرناكي از قسمت عقب بدنشان به طرف مهاجمين بپاشند. اين جانور بيشتر در شب شكار مي‌كند و پاهاي بلند جلويي خود را براي پيدا كردن غذا به‌كار برده و پس از يافتن غذا آن را با چنگال‌هايش مي‌گيرد. كژدم‌ها اغلب در طول روز در زير سنگ‌ها يا در حفره‌هاي به نسبت خنك زير زمين پنهان مي‌گردند. 

عقرب ها رنگ‌هاي مختلفي مثل زرد مايل به قهوه‌اي، قهوه‌اي، خاكستري و سياه دارند و اندازه آنها بين ۱۸ تا ۵/۱ سانتي‌متر مختلف است. ولي بواسطه شكل بدني خود كه حالتي تخت و صاف دارد، مي‌توانند از شكاف‌هايي به عرض ۳ ميلي‌متر نيز عبور كنند و خود را وارد خانه سازند.

عقرب ها در محيط خارج از خانه در شكاف و درز بين سنگ‌ها، زير پوست درختان، بين هيزم‌ها و مانند آن يافت مي‌شوند و در محيط خانه در حمام، دستشوئي، آشپزخانه و محيط‌هاي مرطوب ديده مي‌شوند. اين جانوران در طول روز در گوشه‌اي بي‌حركت و پنهانند و در طي شب فعاليت خود را آغاز مي‌كنند و به‌دنبال شكار خود مي‌روند و سم خود را از طريق نيش كه در انتهاي دم آنها وجود دارد به شكار خود تزريق مي‌كنند.

كژدم‌ها اغلب حشرات موذي را به دام مي‌اندازند و از اين نظر اهميت دارند. آنها اغلب سوسك‌هاي سياه و اگر بتوانند قورباغه‌ها را نيز شكار مي‌كنند. آنها پس از شكار، طعمه را ابتدا نيش مي‌زنند سپس با حركات كليسر يا به عبارتي آروارههاي خود شروع به خرد كردن بدن طعمه مي‌كنند و در اين موقع بر اثر ترشح آنزيمي آن را به صورت مايع در مي‌آورند

سوسك شاخ‌گوزني لوكانوس كروس گونه اي از سوسك‌هاي شاخ‌گوزني است، نوع نر اين سوسك داراي آرواره‌هاي به شكل شاخ گوزن مي‌باشد، كه در هنگام نزاع با رقيبان در فصل توليد مثل مورد استفاده او قرار مي‌گيرد. سوسك شاخ‌گوزني بيشتر عمر خود را در تنه درختان قديمي و كنده‌هاي چوب پوسيده مي‌گذراند و از چوبهاي پوسيده اين درختان تغذيه مي‌كنند. با وجود ظاهر ترسناك، اين سوسك بي خطر است. 

سوسك حمام يا سوسري جانداري است بندپا از ردهٔ حشرات، زيرردهٔ بالداران (Pterygota) فروردهٔ نوبالان (Neoptera)، راستهٔ سوسريان (Blattodea). سوسك نامي كلّي است براي خانوادهٔ سوسري‌ها. بسياري از مردم، سوسري‌ها (سوسك حمام ياcockroachs) را با سوسك‌ها (Beetles) اشتباه مي‌گيرند. سوسك‌ها داراي يك لايه يا قاب محكم و محافظ روي بالاهاي خود هستند و قبل از پرواز بايد ابتدا آن را كنار بزنند، ولي سوسري‌ها روي بالشان قاب ندارند. 

شاخ‌گوزني لوكانوس كروس

در تصوير سوسك سمت راست ماده و سوسك سمت چپ نر است.

سوسك اره‌كش خال‌سفيد

سوسك‌ها بزرگ‌ترين گروه حشره‌ها را به خود اختصاص داده‌اند و در محيط زيست‌هاي مختلفي ديده مي‌شوند. از زمين‌هاي سنگلاخي تا جنگل‌هاي استوايي تحت قلمرو خياطي‌ها به‌حساب مي‌آيد. بيشتر سوسك‌ها قدرت پرواز دارند. آن‌ها داراي بال‌هايي هستند كه وقتي درحال پرواز نيستند، آن‌ها را در محفظهٔ محكمي روي پشت خود جمع مي‌كنند و در زير اين محفظه نگهداري مي‌كنند. سوسك‌ها از انواع مختلف گياهان، گونه‌هاي حيوانات و لاشه‌هاي مردهٔ آن‌ها تغذيه مي‌كنند.

تمام سوسك‌ها داراي بخش‌هايي براي نيش زدن و جويدن در ناحيهٔ دهان خود هستند. بعضي از سوسك‌ها داراي آرواره‌هاي بزرگي هستند كه آن‌ها را قادر مي‌سازد به طعمهٔ خود حمله كرده و آن را قطعه‌قطعه كنند. سوسك‌هاي ديگر مثل شپشهٔ گندم داراي آرواره‌هاي كوچكي در انتهاي پوزهٔ درازشان هستند. شپشهٔ گندم پوزهٔ بلند خود را براي سوراخ كردن اجسام سخت و رسيدن به غذا به‌كار مي‌برد. او داراي شاخك‌هاي زانويي است كه مي‌تواند آن‌ها را خم كرده و در شيار پوزه‌اش پنهان كند.

رتيل نام عمومي خانواده‌اي از عنكبوت‌هاي ميگالومورف به نام ترافوسيده است كه بيشتر در مناطق گرمسيري و بياباني يافت مي‌شوند. تا كنون حدود ۹۰۰ گونه رتيل شناسايي شده‌است. تمامي گونه‌هاي رتيل شكارچي هستند و بيشتر با استفاده از كمين به شكار مي‌پردازند. بزرگ‌ترين گونه رتيل‌ها مي‌توانند موش‌ها و حتي پرندگان كوچك را شكار كنند. بيشتر رتيل‌ها براي انسان‌ها بي‌خطر مي‌باشند و حتي برخي از گونه‌هاي آنها به عنوان جانور خانگي به‌شمار مي‌آيند در حالي كه هنوز آمار دقيقي از ميزان آمار مرگ و مير انساني ناشي از نيش رتيل در دست نيست. نيش رتيل زهري دارد كه گاهي مي‌تواند ناراحتي‌هاي شديدي در طي يك دوره چند روزه به وجود بياورد.

بسته به نوع گونه اندازه آنها از ۲٫۵ تا ۳۰ سانتي‌متر متغير است. بزرگترين گونه رتيل غول پيكر پرنده خوار است كه در حدود ۳۰ سانتي‌متر طول و ۱۷۰ گرم وزن دارد. اين گونه در جنگلهاي باراني آمريكاي شمالي يافت مي‌شود. اين نوع رتيل اغلب از سوسكها، مارها، مارمولك‌هاي كوچك، قورباغهها، پرنده‌ها و حتي خفاشها و موش‌هاي كوچك تغذيه مي‌كند.

در دوران طولاني و گذر هزاران سال عنكبوت‌ها تنوع شگفت‌‌انگيزي پيدا كرده‌اند، به طوري كه در حال حاضر هزاران گونه عنكبوت در سطح كره زمين پراكنده است، از مناطق استوايي و جنگلي تا بيابان‌هاي خشك و لم يزرع. تنها جايي كه عنكبوت‌ها حضور ندارند قطب شمال و جنوب و قله كوههاي بلند و زير آب اقيانوس‌هاست. حتي چند گونه عنكبوت در كناره اقيانوس‌ها، لاي صخره‌ها و شكاف جزيره‌هاي مرجاني زندگي مي‌كنند.
معمولاً به ندرت اولين رتيل نر كه براي جفت گيري به سراغش مي آيد را ميخورد . ولي پس از اينكه رتيل ماده اولين جفت گيري خود را انجام داد ، هر رتيل نر ديگري كه براي عشق بازي به سراغش بيايد ممكن است خورده و يا اينكه موفق به جفت گيري شود .

در زمينه ساختار فيزيكي، تخريب ساختمان شامل تخريب انتخابي اجزاي ساختمان به ويژه براي بازيافت مورد استفاده مي‌باشد و مديريت مواد دفعي مي‌باشد. اين مورد با تخريبي متفاوت است كه در آن يك محل خاص با شديدترين روش‌ها به طور كلي از ساختمان‌ها پاكسازي مي‌گردد. تخريب به عنوان ساخت معكوس خوانده مي‌شود. فرايند تخريبساختمان‌ها، به عنوان يك فعاليت قديمي مطرح است كه با حوزه علمي در حال توسعه روش پايدار و سبز ساختمان ارتباط دارد. ساختمان‌ها همانند هرچيز ديگر چرخه حياتي دارند. تخريب ساختمان بر استفاده از مواد به كار رفته در ساخت ساختمان در شرايطي مربوط است كه ديگر نمي‌توان از ساختمان استفاده نمود.

هنگامي كه ساختمان به پايان طول عمر مفيد خود مي‌رسد، معمولاً تخريب شده و در برخي از قسمت‌ها نگاه داشته مي‌شود. انفجارهاي ساختماني و يا تخريب ديواره‌ها برخي از انواع سبك‌هاي تخريب هستند كه نسبتاً ارزان قيمت بوده و روش پاكسازي محل براي ساختمان‌هاي ايجاد كرده و فراهم مي‌سازند. از سويي ديگر اين روش‌ها مقادير زيادي مواد دفعي را ايجاد مي‌نمايند. اجزاء در ساختمان‌هاي جديد هنوز هم ممكن است ارزشمند باشند و برخي مواقع ارزشمندتر از زمان ساخت ساختمان هستند. تخريب به ويژه براي برداشت آن چيزي است كه معمولاً تحت عنوان مواد دفعي خوانده مي‌شود و مي‌توان از آن‌ها به عنوان مواد ساختماني استفاده كرد.

تخريب ارتباط عمده با پايداري زيست محيطي دارد. به علاوه ايجاد يك چرخه حياتي جديد براي مواد، تخريب ساختمان‌ها به كاهش نياز به استفاده از منابع جديد كمك مي‌كند. اين مورد مي‌تواند به كاهش انرژي و پراكنش حاصل از اصلاح و توليد مواد جديد بينجامد. از آنجا كه تخريب اغلب در سطح محلي صورت مي‌گيرد و به صورت درون جا انجام مي‌پذيرد، انرژي و پراكنش نيز در جابجايي مواد صرفه جويي مي‌شود.

آتش يا تَش[۱] انرژي گرمايي و نور است كه هنگام واكنش شيميايي آزاد مي‌شود و حاصل سوختن يا احتراق يك شي مي‌باشد. آتش داراي زبانه و گرما و روشناي است و بسته به ماده‌اي كه مشتعل شده‌است، رنگ شعله‌ها و شدت يا اندازه زبانه‌هاي آن متفاوت است. برخي از شعله‌هاي آتش ، مانند شعلهٔ يك شمع در حال سوختن، به اندازه كافي داغ هستند كه اجزاي يونش گازي داشته‌باشد و مي تواند به عنوان يك پلاسما در نظر گرفته شود.[۲] اگرچه مخالفت‌هايي در جوامع علمي با اين امر وجود دارد.[۳] كوچك‌ترين شكل آتش شعله نام دارد.

بسياري از دانشمندان در گذشته آتش را يكي از چهار آخشيج (عنصر) اصلي تشكيل‌دهنده جهان مي‌دانستند. در ايران آتش را بسيار محترم مي‌داشتند و از اين رو عده‌اي به اشتباه زرتشتيان آتش پرست شناخته شدند. به جز ايرانيان و زرتشتيان پيروان آيين‌هاي ديگر هم كمابيش براي اين عنصر ارزش قائلند، چنانكه پيروان بودا آتش را هرگز با فوت كردن خاموش نمي‌كنند.

واژه آتَش (ātaš) در زبان پهلوي آتَخش (ātaxš) و در زبان اوستايي٬ آتَرش (ātarš) است. اين واژه برگرفته از واژه اوستايي آتَر (ātar) است كه ريشه نامشخص دارد. اين واژه در پارسي ميانه آتُر (ĀDUR يا ādar) و در فارسي امروزي آذر است.[۴]

آتش را در پارسي امروزي و در لهجه‌هاي گوناگون به شكل‌هاي آتش، آتيش، تش، آذيش، آذر، آگِر، آيِر و... مي‌گويند. آتيش كه تلفظ آتش در لهجه تهراني و برخي لهجه‌هاي ديگر است نيز در زبان پهلوي آديشت يا آتيشت و پس‌تر در فارسي دري آذيش بوده‌است.

چيرگي بر آتش يكي از نقاط عطف زندگي انسان بود كه به مجموعه‌اي از تحولات انقلابي در زندگي آنان و تمايز آن‌ها از ديگر انسان‌سايان منجر شد.

بولينگ ورزشي است كه بازيكنان در آن براي به دست آوردن امتياز بايد توپ بولينگ را روي سطح صافي بغلتانند تا اشيايي به نام ميله را بزنند. اين ورزش نخستين بار در مصر باستان انجام مي‌شده‌است. در ايران حدود ۵۰ سال پيش سالن بولينگ تاسيس گرديد كه غير اتوماتيك بود. در حال حاضر تهران، تبريز، شيراز، كرج، مشهد، همدان، قشم، قزوين، اصفهان، اهواز، اراك، كيش، رشت،محمودآباد و بابلسر و ابادان داراي سالن بولينگ مي‌باشند. در اين ورزش توپ‌هايي با وزن متفاوت وجود دارد، وزن توپ‌ها بين ۶

تا ۱۶ پوند مي‌باشد. (هر پوند ۴۵۲ گرم است)

در هر بازي هر بازيكن ده فريم را بازي مي كند وهر فريم دو ضربه دارد(به جز فريم 10 كه در حالتي خاص سه ضربه دارد) و بازيكن سعي مي كند كه در هر ضربه همه پين ها را با توپ بزند. نحوه قرار گيري پين ها و شماره آنها: از نگاه بالا پين ها به شكل يك مثلث قرار داده مي شوند و شماره پين ها مانند شكل زير است: 

10 9 8 7 

6 5 4 

3 2

1

دستگاه مكانيكي قرار دهنده پين ها (Pinsetter) در ضربه اول هر فريم ده پين را در محل هاي خود قرار مي دهد، اگر بازيكن بتواند در پرتاب اول توپ خود، همه ده پين را بيندازد فريم كامل مي شود و امتياز دو ضربه بعدي با اين ضربه كه خود 10 امتياز دارد جمع مي شود و در سيستم هاي امتياز دهي يا بر روي كاغذ اين ضربه با علامت X نشان داده مي شودو به اين ضربه استراك [۱] گفته مي شود. به صورت مثال اگر بازيكن در ضربه اول خود Strike كرده و سپس در ضربه اول فريم بعدي 4 پين و در ضربه بعدي 3 پين را بيندازد امتياز او به شكل زير مي شود:

3 4 X

24 17

جدول 1 - مثال امتياز Strike همان طور كه در جدول بالا مشاهده مي كنيد امتياز فريم اول 10+4+3 = 17 است و امتياز فريم دوم 7 است كه حاصل جمع آن با فريم قبلي در اين فريم نوشته شده است:17+7=24 و تا آخر به همين صورت ادامه پيدا مي كند. پس اگر بازيكني بتواند همه پين ها را در همه ضربات خود (12ضربه)Strike كند جمع كل امتيازات او 300 مي شود.

كژدم يا عقرب و يا دراز دم نام يكي از گونه‌هاي بندپايان رده عنكبوتيان است كه داراي ۸ پا و نيشي با زهر كشنده مي‌باشد. نيشعقرب در نوك دم آن قرار دارد. عقرب ‌ها شب‌ها به آرامي به فعاليت‌هاي زيستي خود مي‌پردازند و بيشتر در آب و هوايي گرم فعال هستند.

اين جانوران چنگال‌هاي خارداري دارند كه در واقع قسمتي از دهان آن‌ها محسوب مي‌شوند. آنها قادرند كه مادهٔ سمي خطرناكي از قسمت عقب بدنشان به طرف مهاجمين بپاشند. اين جانور بيشتر در شب شكار مي‌كند و پاهاي بلند جلويي خود را براي پيدا كردن غذا به‌كار برده و پس از يافتن غذا آن را با چنگال‌هايش مي‌گيرد. كژدم‌ها اغلب در طول روز در زير سنگ‌ها يا در حفره‌هاي به نسبت خنك زير زمين پنهان مي‌گردند. 

عقرب ‌ها رنگ‌هاي مختلفي مثل زرد مايل به قهوه‌اي، قهوه‌اي، خاكستري و سياه دارند و اندازه آنها بين ۱۸ تا ۵/۱ سانتي‌متر مختلف است. ولي بواسطه شكل بدني خود كه حالتي تخت و صاف دارد، مي‌توانند از شكاف‌هايي به عرض ۳ ميلي‌متر نيز عبور كنند و خود را وارد خانه سازند.

كژدم‌ها در محيط خارج از خانه در شكاف و درز بين سنگ‌ها، زير پوست درختان، بين هيزم‌ها و مانند آن يافت مي‌شوند و در محيط خانه در حمام، دستشوئي، آشپزخانه و محيط‌هاي مرطوب ديده مي‌شوند. اين جانوران در طول روز در گوشه‌اي بي‌حركت و پنهانند و در طي شب فعاليت خود را آغاز مي‌كنند و به‌دنبال شكار خود مي‌روند و سم خود را از طريق نيش كه در انتهاي دم آنها وجود دارد به شكار خود تزريق مي‌كنند

كژدم‌ها اغلب حشرات موذي را به دام مي‌اندازند و از اين نظر اهميت دارند. آنها اغلب سوسك‌هاي سياه و اگر بتوانند قورباغه‌ها را نيز شكار مي‌كنند. آنها پس از شكار، طعمه را ابتدا نيش مي‌زنند سپس با حركات كليسر يا به عبارتي آروارههاي خود شروع به خرد كردن بدن طعمه مي‌كنند و در اين موقع بر اثر ترشح آنزيمي آن را به صورت مايع در مي‌آورند.

ماشين (به فرانسوي: Machine) ابزاري شامل يك يا چند جز است كه از انرژي براي انجام كار مطلوب استفاده مي‌كند. ماشين‌ ها از منابع انرژي شيميايي، مكانيكي، هسته‌اي، گرمايي و الكتريكي تغذيه مي‌كنند و انرژي دريافتي را صرف انجام فرايند از پيش تعيين‌شده براي دستيابي به هدف مشخص مي‌كنند.

گسترهٔ ماشين‌ ها بسيار وسيع است و از يك پيچ تا يك هواپيما را دربرمي‌گيرد. ماشين‌ها به دو گروه اصلي ماشين‌هاي ساده و ماشين‌هاي پيچيده تقسيم مي‌شوند. سطح شيب‌دار، چرخ و محور، اهرم، قرقره، گوه و پيچ در دستهٔ ماشين‌هاي ساده قرار مي‌گيرند و ساير ماشين‌ها، همگي پيچيده‌اند. ماشين‌هاي پيچيده از كنار هم قرار گرفتن مجموعه‌اي از ماشين‌هاي ساده به وجود مي‌آيند. 

ماشين‌هاي ساده[ويرايش]

ارشميدس در حدود قرن سوم پيش از ميلاد، براي نخستين بار ايدهٔ ماشين ساده را مطرح نمود. او در كتاب خود سه ماشين سادهٔ اهرم، قرقره و پيچ را معرفي كرده‌است. ارشميدس با بررسي اهرم، اصل مزيت مكانيكي را كشف كرد.[۳]

انقلاب صنعتي[ويرايش]

با شكوفايي ماشين‌هاي جديد و پيشرفته در قرن هجدهم زندگي انسان‌ها متحول شد. با اختراع ماشين‌هاي جديد در اين دوران ظرفيت توليد كارخانه‌ها و همچنين حمل و نقل افزايش چشم‌گيري داشت. از اختراع ماشين ريسندگي و ماشين نساجي به عنوان نقطهٔ آغاز انقلاب صنعتي و از اختراع ماشين بخار با عنوان نقطهٔ عطف انقلاب صنعتي ياد مي‌شود

گربه (كه در افغانستان پشك گفته مي‌شود) جانوري اهلي از خانواده گربه‌سانان و يك حيوان گوشتخوار است.[۱] گربه‌ها از ۶ تا ۷ ماهگي بالغ مي‌شوند و توانايي توليد مثل دارند، ماده‌ها تا ۸ سالگي و نرها تا ۱۰ سالگي قابليت جفت‌گيري دارند. دوره آبستني گربه نيز بين ۶۱ تا ۶۸ روز (متوسط ۶۳ روز) است.[۱]

گربه ، با نام علمي Felis silvestris catus، زيرگونه‌اي از گربه وحشي با نام علمي Felis catus است. براي تمايز اين جانور از انواع وحشي از نام گربه خانگي يا گربه اهلي استفاده مي‌شود.

حدود ۶۰۰ ميليون گربه امروزه در سراسر دنيا پراكنده‌اند و تقريباً در هر جايي كه انسان‌ها زندگي مي‌كنند، بود و باش دارند. نسل تقريباً تمامي اين گربه‌ها به پنج گربه وحشي ماده از زيرگونه گربه دشتي آفريقايي مي‌رسد كه حدود ده هزار سال پيش در خاورميانه زندگي در كنار انسان‌ها را برگزيدند، نخستين انسان‌هايي كه با اهلي‌سازي گندم و جو عصر كشاورزي را آغاز كرده بودند. گربه‌ها در كنار اين انسان‌ها مي‌توانستند موش‌ها و جوندگان ديگري را شكار كنند كه براي تغذيه از ذخيره‌هاي غلات دهقانان در كنار سكونتگاه‌هاي انساني تجمع كرده بودند و همچنين از گزند دشمنان طبيعي متعدد خود همچون كفتارها و گربه‌هاي بزرگ‌تر در امان بودند. در مصر باستان گربه حيواني مقدس به شمار مي‌رفت و تا چندي پيش تصور مي‌شد كه اين حيوان نخستين بار در مصر اهلي شده‌است، اما پيدا شدن بقاياي يك گربه در يك مقبره انساني در قبرس نشان مي‌دهد كه گربه‌ها در مديترانه شرقي اهلي شده بودند. چراكه اين مقبره مربوط به ۹۵۰۰ سال پيش يعني مدتها پيش از آغاز تمدن در مصر است و از آن‌جا كه نشانه‌اي از زندگي گربه‌هاي دشتي در طبيعت قبرس به دست نيامده تصور مي‌شود كه كشاورزان ساكن تركيه گربه‌هاي اهلي را با خود به اين جزيره آورده باشند.