بازي جالب شتر ها
شُتُر يا اُشتر را كه در زبان پهلوي ushtar مي‌گفتند حيواني است نيرومند و تنومند با توش و توان بالا از خانواده شتران؛ نشخواركننده و با دست و گردني دراز. بر پشت خود يك ويا دو كوهان دارد كه ساختارش از پيه و چربي است. در دين اسلام گوشت او حلال است. اما ذبح آن با ديگر جانوران حلال گوشت متفاوت است و آن را نحر(بريدن گلو) مي‌كنند و اگر سر آن را مانند گوسفند پيش از نحر ببرند گوشت آن حلال نيست. شيرش نيز نوشيده مي‌شود ولي بيشتر كاربرد باركشي دارد. پشم و پوستش نيز براي ريسندگي و پارچه‌بافي و كفش‌دوزي كاربرد دارد.
گونه‌هاي ديگري از شتران نيز در آمريكاي جنوبي زندگي مي‌كنند، به نام‌هاي لاما، آلپاكا، گوانا كه داراي كوهان نيستد.
شتر# ويژگي‌هاي خاصّي دارد كه مهم‌ترين آنها تحمّل شرايط سخت صحرا و دماهاي گوناگون و به‌ويژه گرماي شديد تابستان و كمبود آب و علوفه است. تركيب جسماني شتر با ديگر جانوران اختلاف زيادي دارد، و اين اختلاف انگيزه شده كه شتر در درازا روزهاي سال در صحرا زندگي كند و از بوته‌ها و درختچه‌هاي گوناگون صحرايي و كويري و حتي از بوته‌هاي شور و خاردار تغذيه كند. عرب‌ها از زمان‌هاي بسيار دور از شتر استفاده كرده و مي‌كنند. آنها به اين حيوان اهلي لقب كشتي صحرا (به عربي: سفينةالصحراء) داده‌اند.
شتر حيوان مفيدي است و كاربردهاي فراواني دارد. اين حيوان علاوه بر اينكه وسيله اصلي رفت‌وآمد ساكنين صحراست، از سويي ديگر مي‌تواند خوراكي آدمي و وسايل مورد نياز ديگر را به انسان عرضه كند و انسان مي‌تواند با تغذيه با شير و گوشت شتر، تا هفته‌ها در صحرا زنده بماند. هم چنين مي‌توان از چربي كوهان به جاي كره استفاده كرد و پشم شتر را در ساختن خيمه‌ها، پتو، فرش، لباس‌هاي پشمي، طناب و ريسمان به كار برد. هم چنين مي‌توان از مدفوع خشك شده شتر براي روشن كردن آتش استفاده كرد و پس از كشتار شتر مي‌توان از پوست آن براي ساختن كفش و مشك و چيزهاي ديگر استفاده كرد. شتر از جانوراني است كه با محيط‌هاي خشك و بي‌آب و علف و صحرا سازگار شده و اين سازگاري انگيزه شده است كه به خوبي بتواند آب و هواي گرم و خشك، بي‌آبي و كم‌خوراكي را تحمل كند.
كوهان، عضوي قابل توجه در شتر است كه تنها از چربي و ماهيچه تشكيل شده و در آن استخواني وجود ندارد و شتر در شرايط بي‌خوراكي تا چندين روز مي‌تواند با اعتماد به وجود اين چربي و سوخت و ساز آن زنده بماند.
برچسب: ،