شبكه ما

پويانمايي[ياد ۱][۱]، انيميشن (به انگليسي: Animation) نمايشِ تُند و پيوستهٔ تصاويري از اثرِ هنريِ دوبعدي، يا موقعيت‌هاي مدل‌هاي واقعي، براي ايجاد توهم حركت است.[ياد ۲] حركت روان تصاويرِ پويا در پويانمايي‌ها، ناشي از يك خطاي ديد است كه به دليل پديدهٔ ماندگاري تصاوير پديد مي‌آيد. پويانمايي مي‌تواند در قالب هر دو رسانهٔ آنالوگ مانند فيلم متحرك، نوار ويديو و يا در رسانه‌هاي ديجيتال؛ پويانمايي فِلش، ويديوي ديجيتال ضبط شده و يا "GIF" پويا باشد.

براي نمايشِ انيميشن مي‌توان از يك دوربين، رايانه و يا يك پروژكتور با فن‌آوري‌هاي نو استفاده كرد. رايج‌ترين روش براي نمايش پويانمايي، سينما يا ويدئو است. يك پويانمايي، به دو روشِ سنتي و روش ديجيتال ايجاد مي‌شود. اِستاپ‌موشن (به انگليسي: Stop motion) شيوه‌اي از پويانمايي است كه در آن با جابجايي و يا تغيرِ مكان، شكل و يا حالتِ اشياء به صورت دو يا سه بعدي با استفاده از برشِ لبه‌هاي كاغذ، رنگ‌آميزيِ فيلم‌هاي شفاف و يا عروسك؛ و ثبت هر لحظه از قاب به شكل يك تصوير، و نمايشِ پيوسته تصاوير جايگزين شده، با تصاوير قبلي و معمولاً با ۲۴، ۲۵، ۳۰ و يا ۶۰ قاب در ثانيه، يك اثر پويانمايي ايجاد مي‌شود. 

قديمي‌ترين نمونه‌هاي تلاش براي بدست آوردن توهم حركت در طراحي ايستا را مي‌توان در نقاشي‌هاي دوران نوسنگي غارها پيدا كرد، در جائيكه حيوانات با چندين شكل پاي روي‌هم افتاده مجسم شده‌اند، كه آشكارا كوششي براي رساندن احساس حركت است. سفالينه‌اي متعلق به مردم شهر سوخته يافت شده است كه نقوش روي اين جام، تكراري هدفمند دارد و حركت را نشان مي‌دهد. تكراري كه پايه و اساس هنر انيميشن امروز است.[۲]

شخص خاصي به عنوان مخترع هنر فيلم پويانما وجود ندارد، چرا كه افراد بسياري پروژه‌هاي متعددي كه مي‌توان به عنوان گونه‌هاي مختلف انيميشن مطرح كرد را تماماً در زمان‌هاي يكساني انجام مي‌دادند. فريب‌بين(به انگليسي:Phenakistoscope | ۱۸۳۲)، زنده‌گرد(به انگليسي: Zoetrope | ۱۸۳۴)، كنش‌نما(به انگليسي:Praxinoscope | ۱۸۷۷)، همچنين ورق‌هاي پويانما(به انگليسي:Flip book) از قديمي‌ترين اسباب‌هاي پويانمايي محبوب اختراع شده در طول سده ۱۸۰۰ هستند.