شبكه ما

خرس‌ها پستانداراني هستند كه در خانواده Ursidae جاي مي‌گيرند. خرس‌ها به فروراستهٔ سگ‌واران تعلق دارند و نزديك‌ترين خويشاوندانشان خوك‌هاي دريايي هستند. هرچند فقط هشت گونه خرس وجود دارد اما پراكنش جغرافيايي وسيعي دارند و در زيستگاه‌هاي متنوعي از قطب شمال گرفته تا برخي نقاط نيمكره جنوبي سكونت دارند. 

خرس‌ها جثه‌اي بزرگ، پاهاي كلفت، دم كوتاه، موي زبر و پوزه دراز دارند. هر كدام از دست‌ها و پاهايشان داراي پنج انگشت مي‌باشد كه قابليت جمع شدن ندارد و از لحاظ حركتي كف‌رو هستند. خرس قطبي عمدتاً گوشتخوار است و خرس پاندا تقريباً منحصراً از گياه بامبو تغذيه مي‌كند اما شش گونه ديگر خرس همه‌چيزخوارند. دندان خرس تيز نيست و مانند ساير گوشتخواران براي بريدن گوشت طراحي نشده‌است. مثلاً در بيشتر گوشتخواران، دندان نيش بزرگ است و براي كشتن طعمه كاربرد دارد. درخرس‌ها اين دندان‌ها نسبتاً كوچكند و خرس‌ها از آن به عنوان ابزاري براي دفاع استفاده مي‌كنند. دندان آسياي خرس مسطح و پهن است تا بتواند غذاهاي گياهي را خرد كرده و بكوبد.[۲] 

هريك از دست وپاهاي خرس، ۵ چنگال تيز و بلند دارد كه جمع نمي‌شود (برعكس گربه). اين دست و پاها براي بالا رفتن از درخت و شكافتن خانه موريانه و كندوي عسل، يافتن وكندن ريشه گياهان و گرفتن طعمه بكار مي‌رود. راه رفتن خرس ها با راه رفتن بسياري از گوشتخواران تفاوت دارد و گويي روي پنجهٔ پا راه مي‌روند كه براي افزايش سرعت، كارآمد است. آنها ميتوانند به سرعت 40 كيلو متر در ساعت بدوند. خرس‌ها مثل انسان روي پا هم راه مي‌روند.[۲]

موي خرس بلند و زمخت است. رنگ موي آنها بسته به اين كه از چه نوع خرسي باشند مي‌تواند تقريباً هر رنگي داشته باشد. مثلاً سفيد، بور، كرم، تمام سياه، تمام قهوه‌اي، ...[۲] رنگشان از سفيد در خرس قطبي تا قهوه‌اي و سياه در ساير گونه‌ها متفاوت است. دندانهاي آسياي بالا با سطح زياد اما برجستگي هاي روي آنها كند و صاف مي‌باشد.