شبكه ما

درياچه ويكتوريا را بايد يكي از زيباترين مناطق جهان به شمار آورد كه شگفتي‌هاي بسياري هم در دل آب و هم در محيط بيرون خويش دارد و هرساله‌ هزاران گردشگر را به خود جذب مي‌كند.

اين درياچه در فلات بلندي قرار دارد كه غرب آن را نشست بزرگي از زمين فراگرفته است و در محدوده سه كشور آفريقايي تانزانيا، اوگاندا و كنيا قرار دارد و جزيي از درياچه‌هاي بزرگ آفريقا به ‌شمار مي‌آيد.

درياچه ويكتوريا كه با نام‌هاي "اوكِرِوه" و "نالوباله" نيز معروف است به نسبت پهنايي كه دارد، كم‌عمق است و ميانگين عمق آن 84 متر مي‌رسد.

تنوع زيستي اين درياچه بسيار بالا است، همچنين درياچه ويكتوريا بيش از 3 هزار جزيره دارد كه بيشتر آنها مسكوني هستند.

اين درياچه، درياچه نسبتاً جواني به شمار مي‌آيد و حوضچه كنوني آن 400 هزار سال پيش شكل گرفته‌است. نمونه‌هاي خاك كه از كف درياچه برداشت شده نشان مي‌دهد كه اين درياچه از زمان شكل گيري تاكنون سه بار به طور كامل خشك شده ‌است.

آبشار ويكتوريا

آبشار ويكتوريا، بر روي رودخانه زامبزي واقع در جنوب قاره آفريقا و بر روي خط مرزي زامبيا و زيمبابوه قرار گرفته است.

اين آبشار عظيم كه عرض دو سوي آن 1700 متر و 128 متر ارتفاع (دو برابر ارتفاع آبشار نياگارا) دارد، از سال 1989 به عنوان ميراث طبيعي مشترك زامبيا و زيمباوه در فهرست ميراث جهاني يونسكو ثبت شده است

"ديويد ليوينگستن"، كاشف مشهور اسكاتلندي در سال 1855 ميلادي، اولين كاشفي بود كه آبشار ويكتوريا را پيدا كرد و آن را به افتخار ملكه ويكتوريا، آبشار ويكتوريا ناميد. اين آبشار در زبان بوميان منطقه "موسي اوآ تونيا" خوانده مي‌شود كه به معني "مه خروشان" است.

كشف آبشار ويكتوريا

نخستين فرد اروپايي كه از آبشار ويكتوريا ديدن كرد، ديويد ليوينگستون بود كه در جريان سفر اكتشافي‌اش در طول رودخانه زامبزي، در 17 نوامبر 1855 به آن رسيد. ليوينگستون كه از نواحي بالا دست رود به آبشار رسيده بود، سپس با قايق به جزيره كوچكي در ميان رودخانه رفت كه اكنون به نام او خوانده مي‌شود