شبكه ما شبكه ما .

شبكه ما

نبرد مار آناكوندا با گله سگ

مار، جانوري خزنده، گوشت‌خوار، كشيده (دراز) و بدون پا است كه به دليل نداشتن پلك و گوش بيروني مي‌توان آن‌ها را از مارمولك بي‌پا جدا كرد. مارها جانوراني، خونسرد، از گروه آب پرده داران و مهره‌داراني است كه بدنش از پولك‌هايي كه با هم همپوشاني دارند، پوشيده شده‌است.

 

مار از ردهٔ خزنده‌چهرگان، زيرردهٔ دوكمانان، فرورده پولك‌سوسمارشكلان، بالاراستهٔ پولك‌خزندگان، راستهٔ پولك‌داران، زيرراستهٔ ماران (Serpentes) است.[۱]

 

بيشتر گونه‌هاي مار، جمجمه اي دارند كه چندين مفصل بيشتر از اجداد مارمولكشان دارد. اين جمجمه به آن‌ها اجازه مي‌دهد تا شكارهاي بسيار بزرگتر از سرشان را با كمك آرواره‌هايي كه به شدت جابجايي پذيرند ببلعند. اندام دروني بدن مارها براي تطبيق بيشتر با بدن كشيده و درازشان، به گونه‌اي است كه عضوهاي جفت در آن‌ها مانند كليه‌ها به جاي آنكه در دو سوي بدن باشد، يكي پس از ديگري قرار گرفته همچنين بيشتر آن‌ها تنها يك شش دارند كه كار مي‌كند. برخي گونه‌هاي مار هنوز لگن خاصره دارند و يك جفت اندام بازماندهٔ ژنتيكي ناخن مانند در دو سوي پارگين آن‌ها ديده مي‌شود.

 

مارها غير از قطب جنوب، برخي خشكي‌هاي بزرگ مانند ايرلند و زلاندنو و بسياري از جزيره‌هاي كوچك اقيانوس اطلس و مركز اقيانوس آرام در همهٔ قاره‌ها زندگي مي‌كنند.[۲] البته درياماران در سراسر اقيانوس هند و آرام پراكنده شده‌اند. تا كنون نزديك به ۲۰ تيره از مار كه شامل ۵۰۰ سرده و نزديك به ۳۴۰۰ گونه است، شناسايي شده است.[۳][۴]

 

بزرگي طول مارها از ۱۰ سانتيمتر براي مار قلمي تا ۶٫۹۵ متر براي پايتون مشبك گسترده شده‌است.[۵] سنگواره‌اي از مار به نام تيتانوبوآ يافت شده است كه ۱۳ متر طول داشته است.[۶] احتمالاً نسل مارها يا به مارمولك‌هاي آبي يا به مارمولك‌هاي زيرزميني در دوران ژوراسيك با آخرين فسيل مربوط به ۱۴۳ تا ۱۶۷ ميليون سال پيش بازمي‌گردد.[۷] گوناگوني مارهاي امروزي به نظر مربوط به دورهٔ پالئوسن در دورهٔ ۶۶ تا ۵۶ ميليون سال پيش است. قديمي‌ترين توصيفي كه از يك مار پيدا شده مربوط به پاپيروس بروكلين است.

 

 

بيشتر مارها زهر ندارند آن دسته‌اي كه زهرآگين اند هم در درجهٔ نخست از آن براي شكار و كشتن طعمهٔ خود استفاده مي‌كنند تا براي دفاع شخصي. برخي مارهاي زهرآگين مي‌توانند باعث زخم شديد در انسان حتي مرگ شوند. مارهاي بي زهر شكار خود را مي‌توانند زنده بخورند يا آن را نخست با پيچيدن به دور طعمه و فشردن مي‌كشند سپس مي‌خورند.


برچسب: ،
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۲۷ شهريور ۱۳۹۵ساعت: ۰۵:۳۸:۳۰ توسط:شبكه ما موضوع:

{COMMENTS}
ارسال نظر
نام :
ایمیل :
سایت :
آواتار :
پیام :
خصوصی :
کد امنیتی :