شبكه ما

گُربه (كه در افغانستان پشك گفته مي‌شود) جانوري اهلي از خانواده گربه‌سانان و يك حيوان گوشتخوار است.[۱] گربه‌ها از ۶ تا ۷ ماهگي بالغ مي‌شوند و توانايي توليد مثل دارند، ماده‌ها تا ۸ سالگي و نرها تا ۱۰ سالگي قابليت جفت‌گيري دارند. دوره آبستني گربه نيز بين ۶۱ تا ۶۸ روز (متوسط ۶۳ روز) است.

گربه، با نام علمي Felis silvestris catus، زيرگونه‌اي از گربه وحشي با نام علمي Felis catus است. براي تمايز اين جانور از انواع وحشي از نام گربه خانگي يا گربه اهلي استفاده مي‌شود.

حدود ۶۰۰ ميليون گربه امروزه در سراسر دنيا پراكنده‌اند و تقريباً در هر جايي كه انسان‌ها زندگي مي‌كنند، بود و باش دارند. نسل تقريباً تمامي اين گربه‌ها به پنج گربه وحشي ماده از زيرگونه گربه دشتي آفريقايي مي‌رسد كه حدود ده هزار سال پيش در خاورميانه زندگي در كنار انسان‌ها را برگزيدند، نخستين انسان‌هايي كه با اهلي‌سازي گندم و جو عصر كشاورزي را آغاز كرده بودند. گربه‌ها در كنار اين انسان‌ها مي‌توانستند موش‌ها و جوندگان ديگري را شكار كنند كه براي تغذيه از ذخيره‌هاي غلات دهقانان در كنار سكونتگاه‌هاي انساني تجمع كرده بودند و همچنين از گزند دشمنان طبيعي متعدد خود همچون كفتارها و گربه‌هاي بزرگ‌تر در امان بودند. در مصر باستان گربه حيواني مقدس به شمار مي‌رفت و تا چندي پيش تصور مي‌شد كه اين حيوان نخستين بار در مصر اهلي شده‌است، اما پيدا شدن بقاياي يك گربه در يك مقبره انساني در قبرس نشان مي‌دهد كه گربه‌ها در مديترانه شرقي اهلي شده بودند. چراكه اين مقبره مربوط به ۹۵۰۰ سال پيش يعني مدتها پيش از آغاز تمدن در مصر است و از آن‌جا كه نشانه‌اي از زندگي گربه‌هاي دشتي در طبيعت قبرس به دست نيامده تصور مي‌شود كه كشاورزان ساكن تركيه گربه‌هاي اهلي را با خود به اين جزيره آورده باشند

بُطري (كه در افغانستان بوتَل گفته مي‌شود) به ظرف درازقامت و گِردي گفته مي‌شود كه گردن آن از بدنه‌اش باريكتر باشد. جنس بطري‌ها معمولاً از شيشه يا پلاستيك و گهكاه از سفال يا سنگ است و عمومآ براي نگهداري مايعات بكار مي‌روند. برخي بطري‌ها براي نگهداري مواد شوينده، شامپو، لوسيون، پاك كننده‌ها نيز بكار مي‌روند. بطري‌ها بطور كلي مصارف دارويي، بهداشتي، آرايشي، شيميايي و غذايي دارند. دهانه بطري معمولاً با يك سرپوش يا چوب‌پنبه بسته مي‌شود.

معمولاً انواع بطري‌هاي مصرف شده را چه شيشه‌اي و چه پلاستيكي، در قسمت‌هاي ويژه اين نوع زباله‌ها جمع‌آوري مي‌كنند تا بازيافت شود.

نگهداري مواد غذايي در بطري شيشه‌اي يا پلاستيكي، بسيار بهداشتي‌تر از نگهداري آنها در ظروف سفالي يا بشكه بود و با اختراع بطري، خطر ابتلا به انواع آلودگي و ميكروب كاهش يافت. بطري‌هاي پلاستيكي را از مواد محكمي تهيه مي‌كنند كه در برابر فشار، مقاوم باشند.

در حدود ۱٬۵۰۰ پيش از ميلاد، بطري‌هاي شيشه‌اي براي نخستين بار در مصر مورد استفاده قرار گرفت.

بطري‌هاي شيشه‌اي را شيشه هم مي‌نامند (براي نمونه شيشه نوشابه، شيشه شير). در زبان عاميانه به بطري، بُطر هم گفته مي‌شود.

واژه بطري از زبان‌هاي اروپايي به فارسي وارد شده. ريشه اين واژهbuttis لاتين به معني بشكه‌است.

در پارسي سره، بدان «جامك» گويند.

دربارهٔ بطري‌هاي شناور حاوي نامه از گمشدگان بر روي دريا داستان‌هاي زيادي گفته شده‌است.

گردباد پيچش چرخنده اي از باد است كه با سرعت در روي زمين حركت مي كند و همه ي چيزهاي سر راهش را به سوي خود مي كشد و بالا مي برد. گردبادها، به طور عمده، در امريكاي شمالي اتفاق مي افتند. تندبادها نوع ديگري از توفان هاي چرخنده هستند، با اين تفاوت كه آن ها از روي درياهاي مناطق گرمسيري شروع مي شوند. سرعت تندبادها ممكن است تا 240 كيلومتر در ساعت برسد.

* در سال 1930، در آمريكا، گردبادي يك قطار را از زمين بلند كرد و به داخل يك رودخانه انداخت.

* هوا نامرئي است، بنابراين شما نمي توانيد باد را ببينيد. اما مي توانيد آن را روي صورتتان احساس كنيد و ببينيد چگونه درختان را به هر سو مي جنباند.

چرا باد مي وزد؟

وقتي احساس مي كنيد باد مي وزد، به اين دليل است كه هوا در حال حركت است. هوا وقتي گرم است حركت مي كند، سبك تر مي شود و به طرف آسمان، بالا مي رود. سپس هواي خنك تر با فشار آن را عقب مي زند تا جاي آن را بگيرد. با اين عمل، نسيم ايجاد مي شود.

* براي اثبات اين كه هواي گرم بالا مي رود، يك پر را روي رادياتور (شوفاژ) داغي بگذاريد و ببينيد چگونه در هوايي كه از روي رادياتور بلند مي شود، به سمت بالا شناور مي گردد.

توفان تندري از كجا آغاز مي شود؟

توفان هاي تندري در ابرهاي تندري عظيم و سياه كه گاهي در پايان يك روز داغ تابستان جمع مي شوند آغاز مي گردد. درون ابرها، بادهاي قوي قطره هاي آب را به اطراف پرتاب مي كنند؛ و ابر، صدا و الكتريسيته، يا همان رعد و برق، توليد مي كند. اين برق در آسمان به صورت جرقه هاي خيره كننده ي بزرگي پيدا مي شود كه ما به آن صاعقه مي گوييم.

* بهترين و مطمئن ترين كار آن است كه هنگام توفان تندري، داخل ساختمان بمانيد. هرگز زير درخت پناه نگيريد؛ زيرا صاعقه ممكن است به درخت برخورد كند و با جرقه ي برق خود آتش ايجاد كند.

همستر يا موش بزرگ به گروهي از جوندگان گفته مي‌شود كه به زيرخانواده Cricetinae تعلق دارد. همسترها ۲۵ گونه دارد كه در شش يا هفت سرده دسته‌بندي شده‌اند.[۱] همستر جانوري پگاه‌رو است و در طول روز زير زمين باقي مي‌ماند تا مورد حمله شكارچيان قرار نگيرد. در طبيعت بيرون اين جانور در درجهٔ اول از دانه‌ها، ميوه‌ها و گياهان تغذيه مي‌كند و پس از آن گاهي به سراغ حشرات زير زمين مي‌رود.[۲] اين جانور داراي جيب دهاني است به گونه‌اي كه تا شانه‌هايش كشيده شده‌است و از آن براي جابجايي مواد خوراكي در هنگامي كه در پناهگاهش زندگي مي‌كند استفاده مي‌كند.

رفتار اين حيوانات وابسته به محيط اطراف، ژنتيك و ارتباط آنها با انسان‌ها است. از آنجا كه زادوولد آنها زياد است، در كشورهاي پيشرفته از آنها به عنوان حيوانات آزمايشگاهي استفاده مي‌شود. همسترها مانند حيوان خانگي توسط انسان‌ها نگهداري مي‌شوند.[۳] اينكه اين حيوان معمولا تنها زندگي مي‌كند باعث شده‌است كه آلودگي كمتري داشته باشد و بيشتر مورد علاقهٔ انسان‌ها قرار گيرد.

واژهٔ انگليسي hamster مأخوذ از زبان آلماني است كه خود آن از واژهٔ hamustro در آلماني علياي قديم گرفته شده‌است، و آن هم احتمالاً برگرفته از choměstrǔ در زبان روسي قديم است كه ممكن است تركيبي از khomiakروسي و staras ليتوانيايي باشد كه هردو به معناي «همستر» هستند

همسترها معمولا اندامي نيرومند دارند، دم آن‌ها از طول بدنشان كوتاه‌تر است و گوش‌هاي پُرموي كوچكي دارند. ساق پاي آن‌ها كوتاه و كلفت است اما خود پا پهن مي‌باشد. موي بدن آن‌ها ضخيم و ابريشم‌مانند است و ممكن است بلند يا كوتاه باشد و به رنگ‌هاي سياه، خاكستري، سفيد، قهوه‌اي، زرد، قرمز و آميخته‌اي از اين رنگ‌ها (بسته به گونه اش) ديده مي‌شود. همسترها را مي‌توان در طول ۵٫۵ تا ۱۰٫۵ سانتي‌متر پيدا كرد اما بزرگترين آن‌ها همستر اروپايي است كه طول آن به ۳۴ سانتيمتر (بدون در نظر گرفتن دم ۶ سانتي‌متري آن‌ها) مي‌رسد. دومين گونهٔ همسترهاي بزرگ‌اندام، مربوط به همستر آنگورا است كه موي بلندي دارد و به همستر خرس تدي هم معروف است. طول اين جانور تا ۱۸ سانتيمتر مي‌رسد و در گونهٔ همسترهاي طلايي هم جاي مي‌گيرد.

عقاب به گروهي از پرندگان شكاري عضو تيرهٔ عقابيان (Accipitridae از راستهٔ شاهين‌سانان Falconiformes) گفته مي‌شود. حدود ۶۰ گونه از پرنده‌هاي شكاري عقاب ناميده مي‌شوند كه در ۱۱ سرده از خانوادهٔ عقابيان قرار مي‌گيرند و بيشتر آن‌ها هم بومي اوراسيا و آفريقا هستند. معيار دقيقي براي تمايز عقاب‌ها از ديگر پرندگان تيرهٔ عقابيان يعني سُنقُرها، كركس‌ها، قوش‌ها و كوركورها، وجود ندارد اما به طور كلي عقاب‌ها از بقيه پرندگان شكاري -به جز برخي از كركس‌ها- جثهٔ بزرگتري دارند و از پاهايي بزرگتر و نيرومندتر، منقارهايي بزرگ و خميده و بال‌هايي پهن‌تر بهره‌مند هستند. تمامي عقاب‌ها شكاريان روزگرد هستند و بينايي فوق‌العاده دقيق و پروازي عالي در ارتفاعات بالا دارند.

عقاب‌ها به خاطر قدرتي كه دارند، در بسياري از فرهنگ‌ها به عنوان نماد جنگ و نيروي پادشاهي شناخته شده‌اند و تمثال ايشان بر روي بسياري از سكه‌ها و بناهاي تاريخي ديده مي‌شود و بسياري از كشورهاي دنيا و سازمان‌ها و گروه‌هاي مختلف تصوير عقاب را به عنوان نماد خود انتخاب كرده‌اند.

عقاب‌ها از نظر آناتومي و مشخصات پروازي به كركس‌ها شباهت دارند اما سر آن‌ها بر خلاف كركس‌ها پوشيده از پر است. عقاب‌ها از نظر ظاهري به سنقرها هم شباهت زيادي دارند اما معمولاً بزرگترند و فاصلهٔ دو سر بال‌هاي ايشان طولاني‌تر است. تفاوت ديگر عقاب‌ها با اين دو خويشاوند نزديك خود در شيوهٔ معمول تغذيهٔ آن‌هاست: عقاب‌ها معمولاً شكارهاي زنده را طعمه خود مي‌كنند اما كركس‌ها و سنقرها بيشتر از لاشه‌ها تغذيه مي‌كنند. البته عقاب‌ها سنگين‌تر از آن هستند كه بتوانند مثل شاهين‌ها و پرنده‌هاي كوچكتر تيرهٔ عقابيان (همچون برخي از انواع قوش‌ها) در هوا طعمه‌هاي خود را شكار كنند، پس معمولاً شكار خود را روي زمين غافلگير كرده و آن را اسير چنگال‌هاي نيرومند خود مي‌كنند و مثل جغدها در بسياري از اوقات با كندن سر شكار خود آن را از پاي درمي‌آورند.[۱]

عقاب نيكوبار جنوبي كوچكترين نوع عقاب است كه تنها ۴۵۰ گرم وزن دارد و بومي انحصاري جزاير نيكوبار در هند است. عقاب دريايي استلر با ميانگين وزن ۶.۷ كيلو و عقاب فيليپيني با طول يك متر در كنار عقاب دم‌سفيد و عقاب هارپي از بزرگترين انواع عقاب‌ها هستند. عقاب ماهي‌گير تنها پرنده شكاري است كه با نام عقاب شناخته مي‌شود اما به تيره عقابيان تعلق ندارد. اين پرنده كه تقريباً فقط از ماهي تغذيه مي‌كند، تنها عضو بازمانده از خانوادهٔ زيستي خود يعنيPandionidae است.

پاركور (به فرانسوي: Parkour) يا هنر جابجايي (به فرانسوي: L'art du déplacement) يا شهرنوردي يك راه نوين براي تعامل با محيط اطراف فقط با استفاده از توانايي‌هاي انسان است. داويد بل، بنيان‌گذار پاركور در فرانسه مي‌گويد: «جنبهٔ فيزيكي پاركور، غلبه‌كردن بر تمامي موانع پيش روست، درست مانند اين‌كه در شرايط اضطراري گير كرده باشيد. پاركور فقط صرف حركات نيست، بلكه مجموعه‌اي هدفمند، و داراي فلسفهٔ خاص خويش است. پس هدف پاركور، رسيدن به مقصد با استفاده از كاراترين، روان‌ترين و مستقيم‌ترين مسير و مناسب‌ترين حركات است كه مي‌تواند شامل دويدن، پريدن، بالا رفتن و خزيدن باشد». «كارايي» يكي از مهم‌ترين مشخصه‌هاي پاركور است، و به اين معني است كه لازم نيست حركات، سريع‌ترين باشند، بلكه بايد مستقيم‌ترين و با صرف انرژي كمتري انجام شوند و همچنين مانع آسيب ديدگي دراز مدت يا كوتاه مدت شوند.

به كساني كه از اصول پاركور در زندگي خود بهره مي‌برند «تراسور» گفته مي‌شود.

پاركور از زماني كه انسان نياز به شكار كردن و شكار نشدن داشته، وجود داشته‌است. انسان‌ها به طور طبيعي گستره‌اي قابل توجه از حركات و حالات ممكن را براي گذشتن از موانع به وجود مي‌آورد. از آن گذشته، كودكان به سهولت و صورت بديع و با نشاط حركت مي‌كنند، ولي ما هنگامي كه شروع به حركت آگاهانه مي‌كنيم، آن ويژگي را از دست مي‌دهيم. افراد زيادي در طول تاريخ بر روي حركت انسان و بهبود آن كار كرده‌اند (از جمله عياران كاغذباز).

اما پاركور به معناي خاص آن، توسط ريموند بل (Raymond Belle) كه يك سرباز فرانسوي در جنگ ويتنام بود پايه‌گذاري شد. او و همراهانش به‌دنبال به وجود آوردن يك روش كارا و مناسب براي «تعقيب و فرار» بودند. اين فعاليت‌ها، سرانجام توسط فرزندش ديويد بل (David Belle) به‌صورت مدوّن درآمد. داويد بيشتر عمر خود را صرف سامان‌دهي اين ورزش كرد و نام «پاركور» را بر آن نهاد. او و دوستانش، از جمله سباستين فوكان (Sebastien Foucan) كه مشهورترين آن‌هاست، با آموزش‌هاي ريموند بل اين ورزش را از تركيب ورزش‌هاي مختلفي مانند ژيمناستيك و با هدف كمك‌كردن به ديگران در مواقع اضطراري، در حاشيه پاريس به وجود آوردند.

هَشت‌پا يا اُختاپوس يك جانور آبزي از رده سرپايان است كه در بخش‌هاي گوناگوني از اقيانوس‌هاي جهان، به‌ويژه در آب‌سنگ‌هاي مرجاني زندگي مي‌كند.

۳۰۰ گونه از هشت‌پا شناسايي شده كه اين تعداد، يك‌سوم از تمامي گونه‌هاي سرپايان را تشكيل مي‌دهد.

هشت‌پاها از زيرردهٔ نيام‌داران (Coleoidea)، بالاراستهٔ هشت‌پاشكلان (Octopodiformes) و راستهٔ هشت‌پايان (Octopoda) است. 

هشت‌پاها داراي هشت بازو هستند كه بر روي آن‌ها دو رديف كلاهك مكنده وجود دارد. بر خلاف بيشتر سرپايان، هشت‌پاها تقريباً هيچ اسكلت دروني ندارند و بدنشان كاملاً نرم است. آن‌ها نه مانند ناتيلوس صدف بيروني دارند و نه مانند سرپاور (ماهي مركب) استخوان دروني دارند. يك منقار، شبيه به منقار طوطي، تنها قسمت سفت در بدن هشت‌پاها است. اين منقار به هشت‌پا توانايي رفتن به لاي شكاف‌هاي باريك بين صخره‌هاي زيرآبي به هنگام گريختن از دست مارماهي موري و ديگر ماهيان شكارچي را مي‌دهد.هشت پاها در دو نوع سمي و غير سمي هستند. وسيله شكاري هشت پا معمولا سمومي است كه از بدن خود خارج مي كند.

اختاپوس يك جانور آبزي از رده سرپايان است كه در بخش هاي گوناگوني از اقيانوس هاي جهان، به ويژه در آب سنگ هاي مرجاني زندگي مي كند.300 گونه از هشت پا شناسايي شده كه اين تعداد، يك سوم از تمامي گونه هاي سرپايان را تشكيل مي

تردستي يا چشم‌بندي يا شعبده فنّي ست براي نمودن اثري عجيب به حواسّ انسان‌ها به روش خاص. چه مرموز و چه با روش‌هاي فيزيكي؛ چه بر ذهن اثر گذارد و چه بر چشم و گوش و حواس.

يعني تردست به بيننده چيزي نشان مي‌دهد كه واقعاً اتّفاق نيفتاده؛ به اين هدف كه او باور كند.

يميا يا شعبده از نظر علوم غريبه: در كتاب كُلَه سِر يعني همه اش راز آمده كه ريميا به معني شعبده و طرح دستي است و علم شعبدان و آن دانستن قواي جواهر ارضيه است و مزح آن به يكديگر از آن قوه حادث گردد كه از آن قوت فعلي متقرن به غرابت صدور يابد. طرح دستي و چشم‌بندي نيز نجات به نام شعبده ناميده شده است.

تردستي از نظر سبك سه دسته است:

عادي

تشريفاتي و رسمي: اين عمل به صورت نمايش‌هايي در شهرهاي اروپايي معمول بوده.

pow-wow: كه نوع عاميانهٔ آن است

تردستي يك هنر است و با حقه‌هاي مختلف مردم را متحير مي‌كنند. اما جادوگري انجام كارهاي غيرعادي با نيرويي خاص است.

روش و ابزار و شرايط تردستي

شعبده بازي چند قانون و اصل مهم دارد كه حتماً بايد آن‌ها را رعايت كنيد. مثلاً هيچ‌گاه نبايد شعبده بازي را براي يك نفر دو بار انجام دهيد، يا نبايد راز آن را بازگو كنيد و... براي افزايش مهارت شعبده بازي خود نياز به تمرين‌هاي زيادي داريد كه براي مثال براي بار اول جلوي آيينه تمرين كنيد، براي بار دوم جلوي كسي كه شما را تشويق مي‌كند مانند خانواده و... و وقتي به مهارت كافي دست پيدا كرديد جلوي تماشاچيان به انجام آن بپردازيد.

شرايط

خطاي ديد بيننده

سرعت عمل

روش:

حركات سريع rapid motions

حركات پنهان

ابزارها

ابزارهاي مخصوصي، عمدتاً براي پنهان كاري

سَگ (نام علمي: Canis lupus familiaris) زيرگونهٔ اهلي گرگ‌ها و پستانداري از راستهٔ سگ‌سانان است. سگ نخستين جانوري است كه به دست انسان اهلي شد. سگ‌ها متنوع‌ترين حيوان زمين هستند كه ميراث چند هزار سال مداخله انسان در روند جفت گيري و پرورش اين حيوان است.

سگ‌ها نقش‌هاي مختلفي را در جوامع انساني بر عهده گرفته‌اند و آدميان از ايشان براي شكار، گله‌داري، باركشي، محافظت، كمك به پليس و نيروهاي نظامي، همراهي و همدمي و كمك به اشخاص دچار ناتواني استفاده كرده‌اند. در بعضي فرهنگ‌ها از آن به عنوان يك منبع غذايي هم استفاده شده‌است. در سال ۲۰۰۱ برآورد شده كه حدود ۴۰۰ ميليون قلاده سگ در سراسر دنيا زندگي مي‌كنند.

سگ‌ها شامل صدها نژاد متفاوت مي‌شوند كه بيشتر آن‌ها در چندصد سال اخير به وسيله اصلاح نژادي توسط انسان‌ها ايجاد شده‌اند. انسان‌ها از طريق توليد نسل از سگ‌هاي داراي صفات جسمي و رفتاري مخصوص براي انجام بهتر نقش‌هاي خاص باعث ايجاد نژادهاي متفاوتي از سگ‌هاي شده‌اند كه تفاوت‌هاي ظاهري قابل توجهي با يكديگر دارند. ارتفاع انواع مختلف سگ از سطح زمين تا بين دو كتف از حدود ۱۵ سانتي‌متر در نژاد شي‌هواهوا تا حدود ۷۶ سانتي‌متر درسگ تازي ايرلندي متغيّر است. رنگ آن‌ها نيز از سفيد تا سياه و از قهوه‌اي تيره تا روشن با طرح‌هاي مختلفي متغير است. پوشش آنها نيز از بسيار كوتاه تا چند سانتي‌متر متفاوت است، از موي خشن تا پشم صاف، مجعد يا نرم.

سگ نوع اهلي گرگ خاكستري است اما زمان و محل دقيق اهلي‌شدن آن مشخص نيست. آخرين بررسي ژنتيكي در سال ۲۰۱۴ نشان داده كه تبار سگ‌ها ۲۷ تا ۴۰ هزار سال پيش از گرگ خاكستري جدا شده‌است اما اهلي‌شدن آن‌ها در آن زمان اتفاق نيفتاده است چون هيچيك از جميعت‌هاي فعلي گرگ خاكستري جد مستقيم سگ ها نيستند. اين به معني آن است كه نسل سگ‌ها به جمعيتي از گرگ‌ها مي‌رسد كه نسل نوع وحشي آن‌ها اكنون منقرض شده است.. زمان آغاز اهلي شدن سگ حدود ۱۱ تا ۱۶ هزار سال پيش بوده كه قبل از شروع دوران كشاورزي و دامپروري است و اين نتيجه با مدارك باستان‌شناسي كه نشان مي‌دهد اهلي شدن سگ‌ها در جوامع شكارچي-گردآورنده انجام شده مطابقت دارد.

جيپ، (به انگليسي: Jeep) شركت خودروسازي آمريكايي است، كه زيرمجموعه‌اي از گروه كرايسلر مي‌باشد، كه خود شركت تابعه‌اي از شركت خودروسازي فيات به‌شمار مي‌آيد. از ژانويه ۲۰۱۴ در پي راه‌اندازي گروه فيات كرايسلر اتومبيلز، جيپ نيز به‌عنوان زيرمجموعه‌اي از اين گروه خودروسازي، فعاليت مي‌نمايد.

ايده اصلي ساخت جيپ عمدتاً از ذهن فرماندهان نظامي در جنگ جهاني اول تراوش كرد. جاييكه انسان و اسب در ميادين باتلاقي و گل آلود جنگ از ادامه راه باز مي‌ايستادند و گاهي جان خود را از دست مي‌دادند. اين نياز به خودرويي چند منظوره كه در ابتداي پيدايش و طرح‌هاي اوليه او را به همين اسم مي‌شناختند، باعث پيدايش اولين اتومبيل دو ديفرانسيل به نام جيپ گرديد.

نام جيپ از كلمه (به انگليسي: General Purpose) به معناي چندمنظوره كه به اختصار به جي. پي (به انگليسي:G.P) و در اثر تلفظ زياد، به جيپ (به انگليسي: Jeep) بدل شد، گرفته شده. رييس هيئت مديره شركت ويليز، جو فريزر، از اوايل سال ۱۹۳۹ بدنبال ساخت خودرويي سبك براي اهداف شناسايي-نظامي بود، با آغاز جنگ جهاني دوم در سوم سپتامبر همان سال در اروپا، و پيش بيني درگيري ايالات متحده آمريكا در اين بحران، او پي‌گيري بيشتري نشان داد. حاصل مذاكرات او و افسران تداركات ارتش براي ساخت خودرويي كه در ميادين جنگ قابل استفاده باشد، آن بود كه قرار شد كمپاني ويليز نمونه اوليه را جهت بررسي آماده نمايد.

در خلال پاييز همان سال شركت ويليز متوجه شد كه شركت بنتام نيز در اين داستان، دستي دارد، بعدها مديران ويليز متوجه شدند، كه آنچه طراحان كمپاني بنتام بدنبال ساخت آن بودند، مدل پيشرفته‌تري از يك موتورسيكلت جعبه بغل‌دار، بوده است، خودرويي سبك و سريع با ظرفيت حمل سه نفر، درحالي‌كه ويليز بدنبال ساخت خودرويي مقاوم و زورمند، با اهداف فوق‌العاده بود.