شبكه ما

پنگوئن  (راسته پنگوئن‌سانان، تيره پنگوئنيان) پرندگان بي‌پروازي از راسته گُوِه‌سانان (Sphenisciformes) از خانواده گُوگان (Spheniscidae) كه از ماهي‌ها تغذيه مي‌كنند آن‌ها بال‌هاي كلفتي دارند كه به عنوان باله شنا از آن بهره مي‌گيرند. پنگوئنها در جاهاي سردسير نيمگردي پاييني زمين زيست مي‌كنند.

نام راسته و خانواده آن‌ها نمايانگر شكل گوه‌اي بدن آن‌ها است.

نام پنگوئن در واقع نام ماهي‌گيرك بزرگ پرنده‌اي بومي اقيانوس منجمد شمالي كه شباهت ظاهري زيادي به پنگوئن‌ها داشت و در قرن نوزدهم منقرض شد. زماني كه ملوانها به اقيانوس منجمد جنوبي رسيدند همين نام را به پرندگان آنجا دادند كه قادر به پرواز نبودند.

آن‌ها در فصل زمستان قطب جنوب تخم‌گذاري مي‌كنند و هر دو جفت نر و ماده در نگهداري از تخم و جوجه به هم ياري مي‌رسانند. پنگوئن‌هاي امپراتور به صورت فصلي تك‌همسر هستند و بيشتر آن‌ها در سال‌هاي بعد به سراغ زوج‌هاي جديد مي‌روند. عمر متوسط اين پنگوئن‌ها ۲۰ سال است؛ هر چند مشاهدات نشان داده‌است كه برخي از آن‌ها ممكن است تا ۵۰ سال هم عمر كنند. به تازگي بقاي اين جانوران در طبيعت در معرض تهديد گرمايش جهاني قرار گرفته و تخمين زده مي‌شود كه تا پايان سده ۲۱ ميلادي تعدادشان به شدت كاهش پيدا كند.

رده‌بندي

تيره گُوگان – پنگوئن‌ هاي نوين

پنگوئن‌هاي بي‌بال - Aptenodytes

پنگوئن پادشاه، Aptenodytes patagonicus

پنگوئن امپراتور، Aptenodytes forsteri

پنگوئن‌هاي منقاردراز – Pygoscelis

پنگوئن آدلي، Pygoscelis adeliae

پنگوئن ريش‌خطي، Pygoscelis antarctica

پنگوئن جنتو، Pygoscelis papua

پنگوئن‌هاي كاكل‌دار كوچك – Eudyptula

پنگوئن كوچك، Eudyptula minor

پنگوئن باله‌سفيد، Eudyptula albosignata

پنگوئن‌هاي گوه‌اي – Spheniscus

پنگوئن ماژلان، Spheniscus magellanicus

پنگوئن هومبولت، Spheniscus humboldti

پنگوئن گالاپاگوس، Spheniscus mendiculus

پنگوئن آفريقايي، Spheniscus demersus

پنگوئن‌هاي چشم‌زرد – Megadyptes

پنگوئن چشم‌زرد، Megadyptes antipodes

پنگوئن وايتاها، Megadyptes waitaha (منقرض)

پنگوئن‌هاي كاكل‌دار – Eudyptes

پنگوئن فيوردلند، Eudyptes pachyrynchus

پنگوئن كاكل‌سيمي، Eudyptes robustus

پنگوئن راست‌كاكل، Eudyptes sclateri

پنگوئن صخره‌پر غربي، Eudyptes chrysocome

پنگوئن صخره‌پر شرقي، Eudyptes filholi

پنگوئن صخره‌پر شمالي، Eudyptes moseleyi

پنگوئن سلطنتي، Eudyptes schlegeli (مورد مناقشه)

پنگوئن ماكاروني، Eudyptes chrysolophus

پنگوئن جزاير چتهم، Eudyptes chathamensis (منقرض)

شيردريايي پستانداري است كه در دريا زندگي مي كند.اما براي به دنياآوردن بچه هاي خود ساحل مي آيد. شيرهاي دريايي در اقيانوس آرام واقيانوس اطلس زندگي مي كنند.آن ها روي خشكي سريع تر از انسان حركت مي كنند و در دريا هم مي توانند با سرعت چهل كيلومتر در ساعت شنا ميكنند خانواده شيردريايي شيردريايي نر در خشكي قلمرويي براي خودشان معين مي كنند سپس سعي مي كنند جانور ماده را به قلمرو خود بكشانند. شيردريايي ماده هر بار يك بچه به دنيا مي آورد و تا شش ماهگي به او شير مي دهد. در اين سن بچه ي شير دريايي آن قدر بزرگ مي شود كه بتواند غذاي خود را شكاركند 

باور عموم بر اين است كه شير دريايي ژاپني با شكوه، كه از نژادZalophus Japonicus است، در حال منقرض شدن است. تفاوت‌هاي رفتاري و برتري زيستگاه اين موجود در مقايسه با شير دريايي كاليفرنيا، تا دهه‌ي پنجاه مورد بحث دانشمندان بوده است. با اين وجود، نمونه‌هاي خشك شده از اين جانور، هم چنان، توريست‌ها را به موزه‌هاي مختص تاريخ طبيعي و اكوتوريسم، جذب مي‌كند.

شير دريايي ژاپني

تا سال 2003، اين طور قلمداد مي‌شد كه شير دريايي ژاپني ارتباطي با شير دريايي كاليفرنيايي داشته باشد. زيست شناسان دريايي اين نژاد را با عنوان Zalophus californianus japonicas طبقه بندي مي‌كردند. با اين حال، با توجه به اصولي كه متخصصان طبقه بندي در رابطه با تفاوت‌ها و برتري‌هاي زيستگاه، تفاوت در ساختار شناسي،DNA، و الگوهاي رفتاري انجام دادند، طبقه بندي مجدد اجتناب نا پذير بود، و در نهايت با عنوان wollebaeki، به عنوان زير گونه‌اي از نوع ژاپني و كاليفرنيايي دسته بندي شد. شير دريايي ژاپني در مناطق ساحلي مجمع الجزاير ژاپن، در حد واصل درياي ژاپن و مجمع الجزاير كره، زندگي مي‌كند. اين شير دريايي اساساً در هر دو سمت اقيانوس آرام ساكن است، و از جزاير كوريل تا جنوب شبه جزيره‌ي كامچاتكا ديده شده است.

سفره‌ ماهي نوعي ماهي تخت از خانواده رامَك‌ماهيان (Myliobatidae) و وابسته به كوسه‌ها است. به سفره‌ماهي، دال‌ماهي هم گفته شده‌است. سفره‌ماهيان نتيجهٔ چرخه تكاملي كوسه‌ها هستند.

سفره ماهي‌ ها معمولاً در گروه‌هاي بزرگ و به صورت دسته جمعي زندگي مي‌كنند.

استخوان بندي سفره ماهي‌ها از غضروف كه ماده‌اي سخت ولي نرم‌تر از استخوان است تشكيل شده‌است. 

Raja erinacea 

مشهورترين و پر جمعيت‌ترين سفره ماهي درياي عمان است و داراي ظاهري كايت مانند و دمي طويل است. 

به علت اينكه ظاهري مثلث مانند دارد به اين اسم مشهور شده‌است.

Myliobatis

نوعي سفره ماهي عظيم با باله‌هاي سينه‌اي بسيار قوي كه داراي برجستگي‌ها و فرو رفتگي‌هاي متعددي است. ضرباتي كه توسط باله‌هاي اين ماهي به ساير ماهي‌ها وارد مي‌شود باعث زخمي شدن شديد طعمه شده و شكار آنها را راحت مي‌كند. اين نمونه به خون‌آشام دريا مشهور است.

Manta

اين ماهي كه به خاطر شاخكهايش چرتنه هم خوانده مي‌شود بزرگترين نوع سفره ماهي‌ها مي‌باشد اين گروه از ماهيها از گروه‌هاي خيلي نزديك به كوسه‌ها مي‌باشند عليرغم اندازه آن اين ماهي يك شكارچي خطرناك نيست او به آرامي در مسير درياي باز شنا مي‌كند و باله‌هاي بزرگ خود را به آرامي به يگديكر مي‌زند و با استفاده از شاخكهاي جلويي خود پلانگتونها و موجودات ريز دريايي را به درون دهان بزرگ خود هدايت مي‌كند.

Rhinobatus

پوزهٔ جانور طويل و عضوي منقار مانند را بوجود آورده و بالهٔ پشتي به چندين قسمت تقسيم و هر قسمت به يك خار مبدل شده‌است. با توجه به شكل ظاهري به گيتار ماهي هم مشهور است.

Torpedo

اين ماهي قادر است برق قوي توليد كند و توسط آن طعمه‌هايش را فلج مي‌كند.

اره‌ماهي خانواده اي از ماهي‌هاي غضروفي است كه معمولاً به خاطر دماغ بسيار بلندشان به اين نام شناخته مي‌شوند و گاهي تا ۷ متر (۲۳ فوت) رشد مي‌كنند.

اين اره ماهي‌ ها نبايد با اره كوسه‌ها كه ظاهري مشابه دارند اشتباه شوند. اين ماهي‌ها در خليج فارس و درياي عمان زندگي مي‌كنند و كبد آنها داراي مقدار زيادي چربي است كه باعث مي‌شود شكار آن‌ها داراي ارزش اقتصادي باشد.

تمام گونه‌هاي اين اره ماهي به طور بحراني در خطر انقراض قرار دارند و در سياهه IUCN به عنوان CR طبقه‌بندي مي‌شوند 

دانشمندان دريافتند كه ويژگي‌هاي بازسازي غيرمعمول در نيزه شمشيرماهي باعث شده اين سلاح در هرلحظه آماده شكافتن هر چيزي باشد كه سر راهش قرار بگيرد.شمشيرماهي از روشي غيرمعمول براي بازسازي و قوي و سخت نگه‌داشتن استخوان‌هايش استفاده مي‌كند. 

ماهي‌هاي پوزه‌دار هم‌چون نيزه‌ماهي و شمشيرماهي عمده شهرت خود را مديون برآمدگي بالاي استخوان آرواره (كه استخوان شاخك‌دار نيز ناميده مي‌شود) هستند، زيرا اين‌ شكارچيان دريازي با استفاده از اين سلاح قرباني خود را گيج كرده و آن را شكار مي‌كنند.

براي اينكه اين استخوان قوي بماند، نه‌تنها بايد بتواند در برابر نيروي بسيار زياد مقاومت كند، بلكه حتي در شرايط آسيب‌ديدگي هم بايد بتواند خود را تعمير كند. در پستانداران اين عملكرد نيازمند دو نوع سلول‌هاي استخواني است: يكي براي درهم شكستن و جذب استخوان آسيب‌ديده و ديگري براي افزودن سلول‌هاي سالم و جديد به جاي آن. اين فرايند كه تعمير ناميده مي‌شود، نشانه‌هايي را در استخوان به‌جا مي‌گذارد كه زيست‌شناسان مي‌توانند آن را شناسايي كنند.

اما شمشيرماهي هيچ‌كدام از اين دو نوع سلول را در استخوان‌هايش ندارد؛ و آن‌چه رون شاهار، زيست‌شناس دانشگاه يهودي اورشليم را متعجب كرده، اين است كه اگر شمشيرماهي نمي‌تواند شمشيرش را بازسازي كند، اين شمشير چطور مي‌تواند قدرتمند بماند و به ماهي براي شكار غذاي روزانه‌اش كمك كند؟

دلقك ماهي يكي از گونه‌هاي ماهي از خانوادهٔ شقايق‌ماهيان (Pomacentridae) است. در حدود بيست و هشت گونه ازدلقك‌ماهي‌ ها شناسايي شده‌است. اين گونه از ماهي‌ها در آب‌هاي شور زندگي مي‌كنند. نام عمومي اين ماهي دلقك ماهي يا Clownfish ( كلون فيش ) يا شقايق ماهي است . علت نامگذاري دلقك ماهي به دليل رنگ آميزي بدن اين ماهي و علت نام گذاري شقايق ماهي به علت هم‌زيستي اين ماهي با شقايق دريايي است .

جالب است كه اين ماهي نسبت به تنتاكولهاي سمي شقايق دريايي مقاوم است . برخي دانشمندان بر اين عقيده اند كه موكوس ويژه اي كه روي بدن اين ماهي وجود دارد باعث اين مقاومت مي شود .

دلقك ماهي نوعي رابطه ي هم‌زيستي با شقايق دريايي دارد.دلقك ماهي نوعي ماده ي مخاطي و ناشناخته در پوست خود دارد كه مانع آزاد شدن نماتوسيست هاي شقايق دريايي مي شود.در حالي كه اگر ماهي ديگري با بازوهاي شقايق دريايي تماس پيدا كند،طعمه ي جانور مي شود.به اين ترتيب شقايق دريايي پناهگاه ماهي مي شود و ماهي نيز ممكن است با حركات خود ،آب را جابجا كند،رسوبات روي بدن شقايق دريايي را بردارد و حتي ممكن است ماهي هاي ديگري را اغوا كرده ،و آن ها را به دام شقايق دريايي بيندازد.بنابراين با توجه به مطالب ذكر شده دلقك ماهي براي شقايق دريايي چندان بي فايده نيست و رابطه ي آنها مي تواند از نوع هم ياري باشد. اين ماهي از نظر جنسي protanderous hermaphrodites مي باشد . در زمان تولد همگي نر بوده و پس از بلوغ بزرگترين و غالب ترين گروه از نر به ماده تغيير جنسيت مي دهد و البته دومين گروه نيز جفت مناسبي براي وي مي باشد . اين ماهي براي نگهداري يكي از بهترين گزينه ها بوده و تقريباً محبوبترين ماهي آكواريوم هاي آب شور مي باشد . جهت نگهداري به دماي بين 24 تا 26 درجه سانتي گراد و ph حدود 8.4 نياز دارد

دلقك ماهي يكي از گونه‌هاي ماهي از خانوادهٔ شقايق‌ماهيان (Pomacentridae) است. در حدود بيست و هشت گونه ازدلقك‌ماهي‌ ها شناسايي شده‌است. اين گونه از ماهي‌ها در آب‌هاي شور زندگي مي‌كنند. نام عمومي اين ماهي دلقك ماهي يا Clownfish ( كلون فيش ) يا شقايق ماهي است . علت نامگذاري دلقك ماهي به دليل رنگ آميزي بدن اين ماهي و علت نام گذاري شقايق ماهي به علت هم‌زيستي اين ماهي با شقايق دريايي است .

جالب است كه اين ماهي نسبت به تنتاكولهاي سمي شقايق دريايي مقاوم است . برخي دانشمندان بر اين عقيده اند كه موكوس ويژه اي كه روي بدن اين ماهي وجود دارد باعث اين مقاومت مي شود .

دلقك ماهي نوعي رابطه ي هم‌زيستي با شقايق دريايي دارد.دلقك ماهي نوعي ماده ي مخاطي و ناشناخته در پوست خود دارد كه مانع آزاد شدن نماتوسيست هاي شقايق دريايي مي شود.در حالي كه اگر ماهي ديگري با بازوهاي شقايق دريايي تماس پيدا كند،طعمه ي جانور مي شود.به اين ترتيب شقايق دريايي پناهگاه ماهي مي شود و ماهي نيز ممكن است با حركات خود ،آب را جابجا كند،رسوبات روي بدن شقايق دريايي را بردارد و حتي ممكن است ماهي هاي ديگري را اغوا كرده ،و آن ها را به دام شقايق دريايي بيندازد.بنابراين با توجه به مطالب ذكر شده دلقك ماهي براي شقايق دريايي چندان بي فايده نيست و رابطه ي آنها مي تواند از نوع هم ياري باشد. اين ماهي از نظر جنسي protanderous hermaphrodites مي باشد . در زمان تولد همگي نر بوده و پس از بلوغ بزرگترين و غالب ترين گروه از نر به ماده تغيير جنسيت مي دهد و البته دومين گروه نيز جفت مناسبي براي وي مي باشد . اين ماهي براي نگهداري يكي از بهترين گزينه ها بوده و تقريباً محبوبترين ماهي آكواريوم هاي آب شور مي باشد . جهت نگهداري به دماي بين 24 تا 26 درجه سانتي گراد و ph حدود 8.4 نياز دارد

بادكُنَك‌ماهيان كه بادكنك‌ماهيان چهاردنداني و فوگل‌ماهيان (Tetraodontidae) نيز ناميده مي‌شوند يكي از خانواده‌هاي ماهيان هستند. بادكنك‌ماهيان به گونه‌اي تكامل يافته‌اند كه مي‌توانند به هر دو سو و حتي به عقب شنا كنند. آن‌ها در هنگام ترس و يا رويارويي با خطر بدن خود را با بلعيدن آب تا چند برابر متورم مي‌كنند. 

اين ماهيان در آب‌هاي جنوبي ايران نيز زندگي مي‌كنند كه از رايج‌ترين گونه در ايران، گونه بادكنك‌ماهي خال‌شيري (Chelonodon patoca) است. بادكنك ‌ماهي از لحاظ آكواريومي و زينتي و بعضاً خوراكي در خاور دور داراي ارزش خوبي مي‌باشند.

مصرف غذايي

روده، تخمدان و كبد اين گونه از ماهي‌ها حاوي سم تترو دوتوكسين است كه ۱۲۰۰ برابر كشنده‌تر از سم سيانور است. سم موجود ذر يك بادكنك‌ماهي مي‌تواند جان ۳۰ نفر را بگيرد. اين ماهي در ژاپن به عنوان غذايي تجملي مصرف مي‌شود. براي طبخ اين ماهي بايد دوره‌هاي آموزشي طولاني‌مدتي را گذراند. اين ماهي‌ها نخست توسط آشپزهاي ماهر، سم‌زدايي شده و سپس به فروش مي‌رسند.

بادكنك ماهي يك شكارچي شبانه است؛ در طول روز در غارها يا شكاف هاي كوچك استراحت كرده و با فرا رسيدن شب، فعاليت آن براي به دست آوردن غذا آغاز مي شود. اين ماهي به ندرت از آب هاي اطراف محل سكونت خود دور مي شود؛ باله هاي كوچك و دم ضعيف بادكنك ماهي، نيروي كمي توليد مي كنند اما در كنار اين نقيصه، ثبات خوبي به حركت ماهي مي دهند.

در منوي غذايي بادكنك ماهي ، حلزون، خرچنگ هاي هرميت، پوليپ هاي دريايي و ... جايگاه خاصي دارند. برخلاف باله ها، اين ماهي آرواره هاي عضلاني و دهاني خاردار دارند و با سرعت و چابكي طعمه را ربوده و مي بلعند.

به هنگام شب در دريا بسياري از شكارچيان به خواب و استراحت مشغول مي شوند اما در پوشش تاريكي گروهي وحشت آور از شكارچيان شبرو فعاليت خود را آغاز مي كند.

بادكُنَك‌ماهيان كه بادكنك‌ماهيان چهاردنداني و فوگل‌ماهيان (Tetraodontidae) نيز ناميده مي‌شوند يكي از خانواده‌هاي ماهيان هستند. بادكنك‌ماهيان به گونه‌اي تكامل يافته‌اند كه مي‌توانند به هر دو سو و حتي به عقب شنا كنند. آن‌ها در هنگام ترس و يا رويارويي با خطر بدن خود را با بلعيدن آب تا چند برابر متورم مي‌كنند. 

اين ماهيان در آب‌هاي جنوبي ايران نيز زندگي مي‌كنند كه از رايج‌ترين گونه در ايران، گونه بادكنك‌ماهي خال‌شيري (Chelonodon patoca) است. بادكنك ‌ماهي از لحاظ آكواريومي و زينتي و بعضاً خوراكي در خاور دور داراي ارزش خوبي مي‌باشند.

مصرف غذايي

روده، تخمدان و كبد اين گونه از ماهي‌ها حاوي سم تترو دوتوكسين است كه ۱۲۰۰ برابر كشنده‌تر از سم سيانور است. سم موجود ذر يك بادكنك‌ماهي مي‌تواند جان ۳۰ نفر را بگيرد. اين ماهي در ژاپن به عنوان غذايي تجملي مصرف مي‌شود. براي طبخ اين ماهي بايد دوره‌هاي آموزشي طولاني‌مدتي را گذراند. اين ماهي‌ها نخست توسط آشپزهاي ماهر، سم‌زدايي شده و سپس به فروش مي‌رسند.

بادكنك ماهي يك شكارچي شبانه است؛ در طول روز در غارها يا شكاف هاي كوچك استراحت كرده و با فرا رسيدن شب، فعاليت آن براي به دست آوردن غذا آغاز مي شود. اين ماهي به ندرت از آب هاي اطراف محل سكونت خود دور مي شود؛ باله هاي كوچك و دم ضعيف بادكنك ماهي، نيروي كمي توليد مي كنند اما در كنار اين نقيصه، ثبات خوبي به حركت ماهي مي دهند.

در منوي غذايي بادكنك ماهي ، حلزون، خرچنگ هاي هرميت، پوليپ هاي دريايي و ... جايگاه خاصي دارند. برخلاف باله ها، اين ماهي آرواره هاي عضلاني و دهاني خاردار دارند و با سرعت و چابكي طعمه را ربوده و مي بلعند.

به هنگام شب در دريا بسياري از شكارچيان به خواب و استراحت مشغول مي شوند اما در پوشش تاريكي گروهي وحشت آور از شكارچيان شبرو فعاليت خود را آغاز مي كند.

بادكُنَك‌ماهيان كه بادكنك‌ماهيان چهاردنداني و فوگل‌ماهيان (Tetraodontidae) نيز ناميده مي‌شوند يكي از خانواده‌هاي ماهيان هستند. بادكنك‌ماهيان به گونه‌اي تكامل يافته‌اند كه مي‌توانند به هر دو سو و حتي به عقب شنا كنند. آن‌ها در هنگام ترس و يا رويارويي با خطر بدن خود را با بلعيدن آب تا چند برابر متورم مي‌كنند. 

اين ماهيان در آب‌هاي جنوبي ايران نيز زندگي مي‌كنند كه از رايج‌ترين گونه در ايران، گونه بادكنك‌ماهي خال‌شيري (Chelonodon patoca) است. بادكنك ماهي از لحاظ آكواريومي و زينتي و بعضاً خوراكي در خاور دور داراي ارزش خوبي مي‌باشند.

مصرف غذايي

روده، تخمدان و كبد اين گونه از ماهي‌ها حاوي سم تترو دوتوكسين است كه ۱۲۰۰ برابر كشنده‌تر از سم سيانور است. سم موجود ذر يك بادكنك‌ ماهي مي‌تواند جان ۳۰ نفر را بگيرد. اين ماهي در ژاپن به عنوان غذايي تجملي مصرف مي‌شود. براي طبخ اين ماهي بايد دوره‌هاي آموزشي طولاني‌مدتي را گذراند. اين ماهي‌ها نخست توسط آشپزهاي ماهر، سم‌زدايي شده و سپس به فروش مي‌رسند.

بادكنك ماهي يك شكارچي شبانه است؛ در طول روز در غارها يا شكاف هاي كوچك استراحت كرده و با فرا رسيدن شب، فعاليت آن براي به دست آوردن غذا آغاز مي شود. اين ماهي به ندرت از آب هاي اطراف محل سكونت خود دور مي شود؛ باله هاي كوچك و دم ضعيف بادكنك ماهي، نيروي كمي توليد مي كنند اما در كنار اين نقيصه، ثبات خوبي به حركت ماهي مي دهند.

در منوي غذايي بادكنك ماهي، حلزون، خرچنگ هاي هرميت، پوليپ هاي دريايي و ... جايگاه خاصي دارند. برخلاف باله ها، اين ماهي آرواره هاي عضلاني و دهاني خاردار دارند و با سرعت و چابكي طعمه را ربوده و مي بلعند.

به هنگام شب در دريا بسياري از شكارچيان به خواب و استراحت مشغول مي شوند اما در پوشش تاريكي گروهي وحشت آور از شكارچيان شبرو فعاليت خود را آغاز مي كند.

شترمرغ (نام علمي: Struthio camelus) نوعي پرنده بي‌پرواز بومي آفريقا و نوشخواركننده از راستهٔ سينه‌پهنانStruthioniformes است. شترمرغ بزرگترين پرندهٔ زنده دنياست و تخم آن نيز از هر پرنده زنده ديگري بزرگتر است (البته فيل‌مرغهاي ماداگاسكاري و موآهاي نيوزيلندي كه به تازگي منقرض شده‌اند بزرگتر بودند و تخم‌هاي بزرگتري هم داشتند)

شترمرغ ظاهر منحصربه‌فردي دارد كه آن را از پرندگان ديگر متمايز مي‌كند. آنها با گردن و پاهاي بلند خود قادرند با سرعت حدود ۷۰ كيلومتر بدوند كه بالاترين سرعت زميني در ميان تمام پرنده‌هاست. غذاي اصلي شترمرغ گياهان است اما از بي‌مهرگان هم تغذيه مي‌كنند. آنها به صورت گروهي و در گروه‌هاي پنج تا پنجاه نفري گذران زندگي مي‌كنند و در هنگام خطر يا براي پنهان شدن روي زمين دراز كشيده يا فرار مي‌كنند اما اگر در گوشه‌اي گير افتاده و را فراري نداشته باشند با پاهاي قدرتمند خود به دشمن حمله مي‌كنند.

شترمرغ‌ ها اهلي هم شده‌اند و در برخي نقاط دنيا پرورش داده مي‌شوند. پرهاي آنها كاربرد زينتي دارد و در پوشاك هم استفاده مي‌شود. پوست آنها براي توليد چرم استفاده شده و گوشتشان نيز در بازار عرضه مي‌شود.

شترمرغ نر پرهاي سياهي دارد و انتهاي پرها و بال‌هاي آن سفيد است ولي پرهاي شترمرغ ماده قهوه‌اي رنگ است. سر و گردن شترمرغ بدون پر و طاس است. اين پرنده اغلب بصورت گروهي در بين گله‌هاي پستانداران علفخوار همچون گورخر و گاوميش و كل يال‌دار به سر مي‌برد.

شترمرغ‌ها معمولاً بين ۶۳ تا ۱۴۵ كيلوگرم هستند. نژاد شترمرغ آفريقاي شرقي به طور متوسط ۱۱۵ كيلوگرم نر و ۱۰۰ كيلوگرم ماده وزن دارد. به طور استثنا وزن شترمرغ ماده هم به ۱۵۶٫۸ كيلوگرم هم مي‌رسد. در زمان بلوغ (دو تا چهار سال) قد شترمرغ‌هاي نر به ۲٫۱ تا ۲٫۸ متر مي‌رسد در حالي كه شترمرغ‌هاي ماده ۱٫۷ تا ۲ متر ارتفاع دارند.