شبكه ما شبكه ما .

شبكه ما

اره‌ ماهي

اره‌ماهي خانواده اي از ماهي‌هاي غضروفي است كه معمولاً به خاطر دماغ بسيار بلندشان به اين نام شناخته مي‌شوند و گاهي تا ۷ متر (۲۳ فوت) رشد مي‌كنند.

 

اين اره ماهي‌ ها نبايد با اره كوسه‌ها كه ظاهري مشابه دارند اشتباه شوند. اين ماهي‌ها در خليج فارس و درياي عمان زندگي مي‌كنند و كبد آنها داراي مقدار زيادي چربي است كه باعث مي‌شود شكار آن‌ها داراي ارزش اقتصادي باشد.

 

تمام گونه‌هاي اين اره ماهي به طور بحراني در خطر انقراض قرار دارند و در سياهه IUCN به عنوان CR طبقه‌بندي مي‌شوند 

دانشمندان دريافتند كه ويژگي‌هاي بازسازي غيرمعمول در نيزه شمشيرماهي باعث شده اين سلاح در هرلحظه آماده شكافتن هر چيزي باشد كه سر راهش قرار بگيرد.شمشيرماهي از روشي غيرمعمول براي بازسازي و قوي و سخت نگه‌داشتن استخوان‌هايش استفاده مي‌كند. 

ماهي‌هاي پوزه‌دار هم‌چون نيزه‌ماهي و شمشيرماهي عمده شهرت خود را مديون برآمدگي بالاي استخوان آرواره (كه استخوان شاخك‌دار نيز ناميده مي‌شود) هستند، زيرا اين‌ شكارچيان دريازي با استفاده از اين سلاح قرباني خود را گيج كرده و آن را شكار مي‌كنند.

 

براي اينكه اين استخوان قوي بماند، نه‌تنها بايد بتواند در برابر نيروي بسيار زياد مقاومت كند، بلكه حتي در شرايط آسيب‌ديدگي هم بايد بتواند خود را تعمير كند. در پستانداران اين عملكرد نيازمند دو نوع سلول‌هاي استخواني است: يكي براي درهم شكستن و جذب استخوان آسيب‌ديده و ديگري براي افزودن سلول‌هاي سالم و جديد به جاي آن. اين فرايند كه تعمير ناميده مي‌شود، نشانه‌هايي را در استخوان به‌جا مي‌گذارد كه زيست‌شناسان مي‌توانند آن را شناسايي كنند.

 

 

اما شمشيرماهي هيچ‌كدام از اين دو نوع سلول را در استخوان‌هايش ندارد؛ و آن‌چه رون شاهار، زيست‌شناس دانشگاه يهودي اورشليم را متعجب كرده، اين است كه اگر شمشيرماهي نمي‌تواند شمشيرش را بازسازي كند، اين شمشير چطور مي‌تواند قدرتمند بماند و به ماهي براي شكار غذاي روزانه‌اش كمك كند؟


برچسب: ،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۱۸ مرداد ۱۳۹۵ساعت: ۰۹:۰۱:۲۰ توسط:شبكه ما موضوع:

تخم هاي دلقك ماهي

دلقك ماهي يكي از گونه‌هاي ماهي از خانوادهٔ شقايق‌ماهيان (Pomacentridae) است. در حدود بيست و هشت گونه ازدلقك‌ماهي‌ ها شناسايي شده‌است. اين گونه از ماهي‌ها در آب‌هاي شور زندگي مي‌كنند. نام عمومي اين ماهي دلقك ماهي يا Clownfish ( كلون فيش ) يا شقايق ماهي است . علت نامگذاري دلقك ماهي به دليل رنگ آميزي بدن اين ماهي و علت نام گذاري شقايق ماهي به علت هم‌زيستي اين ماهي با شقايق دريايي است .

 

جالب است كه اين ماهي نسبت به تنتاكولهاي سمي شقايق دريايي مقاوم است . برخي دانشمندان بر اين عقيده اند كه موكوس ويژه اي كه روي بدن اين ماهي وجود دارد باعث اين مقاومت مي شود .

 

 

دلقك ماهي نوعي رابطه ي هم‌زيستي با شقايق دريايي دارد.دلقك ماهي نوعي ماده ي مخاطي و ناشناخته در پوست خود دارد كه مانع آزاد شدن نماتوسيست هاي شقايق دريايي مي شود.در حالي كه اگر ماهي ديگري با بازوهاي شقايق دريايي تماس پيدا كند،طعمه ي جانور مي شود.به اين ترتيب شقايق دريايي پناهگاه ماهي مي شود و ماهي نيز ممكن است با حركات خود ،آب را جابجا كند،رسوبات روي بدن شقايق دريايي را بردارد و حتي ممكن است ماهي هاي ديگري را اغوا كرده ،و آن ها را به دام شقايق دريايي بيندازد.بنابراين با توجه به مطالب ذكر شده دلقك ماهي براي شقايق دريايي چندان بي فايده نيست و رابطه ي آنها مي تواند از نوع هم ياري باشد. اين ماهي از نظر جنسي protanderous hermaphrodites مي باشد . در زمان تولد همگي نر بوده و پس از بلوغ بزرگترين و غالب ترين گروه از نر به ماده تغيير جنسيت مي دهد و البته دومين گروه نيز جفت مناسبي براي وي مي باشد . اين ماهي براي نگهداري يكي از بهترين گزينه ها بوده و تقريباً محبوبترين ماهي آكواريوم هاي آب شور مي باشد . جهت نگهداري به دماي بين 24 تا 26 درجه سانتي گراد و ph حدود 8.4 نياز دارد


برچسب: ،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۱۸ مرداد ۱۳۹۵ساعت: ۰۹:۰۰:۲۲ توسط:شبكه ما موضوع:

دلقك ماهي

دلقك ماهي يكي از گونه‌هاي ماهي از خانوادهٔ شقايق‌ماهيان (Pomacentridae) است. در حدود بيست و هشت گونه ازدلقك‌ماهي‌ ها شناسايي شده‌است. اين گونه از ماهي‌ها در آب‌هاي شور زندگي مي‌كنند. نام عمومي اين ماهي دلقك ماهي يا Clownfish ( كلون فيش ) يا شقايق ماهي است . علت نامگذاري دلقك ماهي به دليل رنگ آميزي بدن اين ماهي و علت نام گذاري شقايق ماهي به علت هم‌زيستي اين ماهي با شقايق دريايي است .

 

جالب است كه اين ماهي نسبت به تنتاكولهاي سمي شقايق دريايي مقاوم است . برخي دانشمندان بر اين عقيده اند كه موكوس ويژه اي كه روي بدن اين ماهي وجود دارد باعث اين مقاومت مي شود .

 

دلقك ماهي نوعي رابطه ي هم‌زيستي با شقايق دريايي دارد.دلقك ماهي نوعي ماده ي مخاطي و ناشناخته در پوست خود دارد كه مانع آزاد شدن نماتوسيست هاي شقايق دريايي مي شود.در حالي كه اگر ماهي ديگري با بازوهاي شقايق دريايي تماس پيدا كند،طعمه ي جانور مي شود.به اين ترتيب شقايق دريايي پناهگاه ماهي مي شود و ماهي نيز ممكن است با حركات خود ،آب را جابجا كند،رسوبات روي بدن شقايق دريايي را بردارد و حتي ممكن است ماهي هاي ديگري را اغوا كرده ،و آن ها را به دام شقايق دريايي بيندازد.بنابراين با توجه به مطالب ذكر شده دلقك ماهي براي شقايق دريايي چندان بي فايده نيست و رابطه ي آنها مي تواند از نوع هم ياري باشد. اين ماهي از نظر جنسي protanderous hermaphrodites مي باشد . در زمان تولد همگي نر بوده و پس از بلوغ بزرگترين و غالب ترين گروه از نر به ماده تغيير جنسيت مي دهد و البته دومين گروه نيز جفت مناسبي براي وي مي باشد . اين ماهي براي نگهداري يكي از بهترين گزينه ها بوده و تقريباً محبوبترين ماهي آكواريوم هاي آب شور مي باشد . جهت نگهداري به دماي بين 24 تا 26 درجه سانتي گراد و ph حدود 8.4 نياز دارد


برچسب: ،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۱۸ مرداد ۱۳۹۵ساعت: ۰۸:۵۹:۰۴ توسط:شبكه ما موضوع:

نقاشي بادكنك ماهي

بادكُنَك‌ماهيان كه بادكنك‌ماهيان چهاردنداني و فوگل‌ماهيان (Tetraodontidae) نيز ناميده مي‌شوند يكي از خانواده‌هاي ماهيان هستند. بادكنك‌ماهيان به گونه‌اي تكامل يافته‌اند كه مي‌توانند به هر دو سو و حتي به عقب شنا كنند. آن‌ها در هنگام ترس و يا رويارويي با خطر بدن خود را با بلعيدن آب تا چند برابر متورم مي‌كنند. 

 

اين ماهيان در آب‌هاي جنوبي ايران نيز زندگي مي‌كنند كه از رايج‌ترين گونه در ايران، گونه بادكنك‌ماهي خال‌شيري (Chelonodon patoca) است. بادكنك ‌ماهي از لحاظ آكواريومي و زينتي و بعضاً خوراكي در خاور دور داراي ارزش خوبي مي‌باشند.

مصرف غذايي

روده، تخمدان و كبد اين گونه از ماهي‌ها حاوي سم تترو دوتوكسين است كه ۱۲۰۰ برابر كشنده‌تر از سم سيانور است. سم موجود ذر يك بادكنك‌ماهي مي‌تواند جان ۳۰ نفر را بگيرد. اين ماهي در ژاپن به عنوان غذايي تجملي مصرف مي‌شود. براي طبخ اين ماهي بايد دوره‌هاي آموزشي طولاني‌مدتي را گذراند. اين ماهي‌ها نخست توسط آشپزهاي ماهر، سم‌زدايي شده و سپس به فروش مي‌رسند.

بادكنك ماهي يك شكارچي شبانه است؛ در طول روز در غارها يا شكاف هاي كوچك استراحت كرده و با فرا رسيدن شب، فعاليت آن براي به دست آوردن غذا آغاز مي شود. اين ماهي به ندرت از آب هاي اطراف محل سكونت خود دور مي شود؛ باله هاي كوچك و دم ضعيف بادكنك ماهي، نيروي كمي توليد مي كنند اما در كنار اين نقيصه، ثبات خوبي به حركت ماهي مي دهند.

در منوي غذايي بادكنك ماهي ، حلزون، خرچنگ هاي هرميت، پوليپ هاي دريايي و ... جايگاه خاصي دارند. برخلاف باله ها، اين ماهي آرواره هاي عضلاني و دهاني خاردار دارند و با سرعت و چابكي طعمه را ربوده و مي بلعند.

 

به هنگام شب در دريا بسياري از شكارچيان به خواب و استراحت مشغول مي شوند اما در پوشش تاريكي گروهي وحشت آور از شكارچيان شبرو فعاليت خود را آغاز مي كند.


برچسب: ،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۱۸ مرداد ۱۳۹۵ساعت: ۰۸:۵۸:۲۰ توسط:شبكه ما موضوع:

كاردستي بادكنك ماهي

بادكُنَك‌ماهيان كه بادكنك‌ماهيان چهاردنداني و فوگل‌ماهيان (Tetraodontidae) نيز ناميده مي‌شوند يكي از خانواده‌هاي ماهيان هستند. بادكنك‌ماهيان به گونه‌اي تكامل يافته‌اند كه مي‌توانند به هر دو سو و حتي به عقب شنا كنند. آن‌ها در هنگام ترس و يا رويارويي با خطر بدن خود را با بلعيدن آب تا چند برابر متورم مي‌كنند. 

 

اين ماهيان در آب‌هاي جنوبي ايران نيز زندگي مي‌كنند كه از رايج‌ترين گونه در ايران، گونه بادكنك‌ماهي خال‌شيري (Chelonodon patoca) است. بادكنك ‌ماهي از لحاظ آكواريومي و زينتي و بعضاً خوراكي در خاور دور داراي ارزش خوبي مي‌باشند.

مصرف غذايي

روده، تخمدان و كبد اين گونه از ماهي‌ها حاوي سم تترو دوتوكسين است كه ۱۲۰۰ برابر كشنده‌تر از سم سيانور است. سم موجود ذر يك بادكنك‌ماهي مي‌تواند جان ۳۰ نفر را بگيرد. اين ماهي در ژاپن به عنوان غذايي تجملي مصرف مي‌شود. براي طبخ اين ماهي بايد دوره‌هاي آموزشي طولاني‌مدتي را گذراند. اين ماهي‌ها نخست توسط آشپزهاي ماهر، سم‌زدايي شده و سپس به فروش مي‌رسند.

بادكنك ماهي يك شكارچي شبانه است؛ در طول روز در غارها يا شكاف هاي كوچك استراحت كرده و با فرا رسيدن شب، فعاليت آن براي به دست آوردن غذا آغاز مي شود. اين ماهي به ندرت از آب هاي اطراف محل سكونت خود دور مي شود؛ باله هاي كوچك و دم ضعيف بادكنك ماهي، نيروي كمي توليد مي كنند اما در كنار اين نقيصه، ثبات خوبي به حركت ماهي مي دهند.

در منوي غذايي بادكنك ماهي ، حلزون، خرچنگ هاي هرميت، پوليپ هاي دريايي و ... جايگاه خاصي دارند. برخلاف باله ها، اين ماهي آرواره هاي عضلاني و دهاني خاردار دارند و با سرعت و چابكي طعمه را ربوده و مي بلعند.

 

به هنگام شب در دريا بسياري از شكارچيان به خواب و استراحت مشغول مي شوند اما در پوشش تاريكي گروهي وحشت آور از شكارچيان شبرو فعاليت خود را آغاز مي كند.


برچسب: ،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۱۸ مرداد ۱۳۹۵ساعت: ۰۸:۵۷:۱۲ توسط:شبكه ما موضوع:

بادكنك ماهي

بادكُنَك‌ماهيان كه بادكنك‌ماهيان چهاردنداني و فوگل‌ماهيان (Tetraodontidae) نيز ناميده مي‌شوند يكي از خانواده‌هاي ماهيان هستند. بادكنك‌ماهيان به گونه‌اي تكامل يافته‌اند كه مي‌توانند به هر دو سو و حتي به عقب شنا كنند. آن‌ها در هنگام ترس و يا رويارويي با خطر بدن خود را با بلعيدن آب تا چند برابر متورم مي‌كنند. 

 

اين ماهيان در آب‌هاي جنوبي ايران نيز زندگي مي‌كنند كه از رايج‌ترين گونه در ايران، گونه بادكنك‌ماهي خال‌شيري (Chelonodon patoca) است. بادكنك ماهي از لحاظ آكواريومي و زينتي و بعضاً خوراكي در خاور دور داراي ارزش خوبي مي‌باشند.

مصرف غذايي

روده، تخمدان و كبد اين گونه از ماهي‌ها حاوي سم تترو دوتوكسين است كه ۱۲۰۰ برابر كشنده‌تر از سم سيانور است. سم موجود ذر يك بادكنك‌ ماهي مي‌تواند جان ۳۰ نفر را بگيرد. اين ماهي در ژاپن به عنوان غذايي تجملي مصرف مي‌شود. براي طبخ اين ماهي بايد دوره‌هاي آموزشي طولاني‌مدتي را گذراند. اين ماهي‌ها نخست توسط آشپزهاي ماهر، سم‌زدايي شده و سپس به فروش مي‌رسند.

بادكنك ماهي يك شكارچي شبانه است؛ در طول روز در غارها يا شكاف هاي كوچك استراحت كرده و با فرا رسيدن شب، فعاليت آن براي به دست آوردن غذا آغاز مي شود. اين ماهي به ندرت از آب هاي اطراف محل سكونت خود دور مي شود؛ باله هاي كوچك و دم ضعيف بادكنك ماهي، نيروي كمي توليد مي كنند اما در كنار اين نقيصه، ثبات خوبي به حركت ماهي مي دهند.

در منوي غذايي بادكنك ماهي، حلزون، خرچنگ هاي هرميت، پوليپ هاي دريايي و ... جايگاه خاصي دارند. برخلاف باله ها، اين ماهي آرواره هاي عضلاني و دهاني خاردار دارند و با سرعت و چابكي طعمه را ربوده و مي بلعند.

 

به هنگام شب در دريا بسياري از شكارچيان به خواب و استراحت مشغول مي شوند اما در پوشش تاريكي گروهي وحشت آور از شكارچيان شبرو فعاليت خود را آغاز مي كند.


برچسب: ،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۱۸ مرداد ۱۳۹۵ساعت: ۰۸:۵۶:۲۸ توسط:شبكه ما موضوع:

جوجه شتر مرغ

شترمرغ (نام علمي: Struthio camelus) نوعي پرنده بي‌پرواز بومي آفريقا و نوشخواركننده از راستهٔ سينه‌پهنانStruthioniformes است. شترمرغ بزرگترين پرندهٔ زنده دنياست و تخم آن نيز از هر پرنده زنده ديگري بزرگتر است (البته فيل‌مرغهاي ماداگاسكاري و موآهاي نيوزيلندي كه به تازگي منقرض شده‌اند بزرگتر بودند و تخم‌هاي بزرگتري هم داشتند)

 

شترمرغ ظاهر منحصربه‌فردي دارد كه آن را از پرندگان ديگر متمايز مي‌كند. آنها با گردن و پاهاي بلند خود قادرند با سرعت حدود ۷۰ كيلومتر بدوند كه بالاترين سرعت زميني در ميان تمام پرنده‌هاست. غذاي اصلي شترمرغ گياهان است اما از بي‌مهرگان هم تغذيه مي‌كنند. آنها به صورت گروهي و در گروه‌هاي پنج تا پنجاه نفري گذران زندگي مي‌كنند و در هنگام خطر يا براي پنهان شدن روي زمين دراز كشيده يا فرار مي‌كنند اما اگر در گوشه‌اي گير افتاده و را فراري نداشته باشند با پاهاي قدرتمند خود به دشمن حمله مي‌كنند.

 

شترمرغ‌ ها اهلي هم شده‌اند و در برخي نقاط دنيا پرورش داده مي‌شوند. پرهاي آنها كاربرد زينتي دارد و در پوشاك هم استفاده مي‌شود. پوست آنها براي توليد چرم استفاده شده و گوشتشان نيز در بازار عرضه مي‌شود.

 

شترمرغ نر پرهاي سياهي دارد و انتهاي پرها و بال‌هاي آن سفيد است ولي پرهاي شترمرغ ماده قهوه‌اي رنگ است. سر و گردن شترمرغ بدون پر و طاس است. اين پرنده اغلب بصورت گروهي در بين گله‌هاي پستانداران علفخوار همچون گورخر و گاوميش و كل يال‌دار به سر مي‌برد.

شترمرغ‌ها معمولاً بين ۶۳ تا ۱۴۵ كيلوگرم هستند. نژاد شترمرغ آفريقاي شرقي به طور متوسط ۱۱۵ كيلوگرم نر و ۱۰۰ كيلوگرم ماده وزن دارد. به طور استثنا وزن شترمرغ ماده هم به ۱۵۶٫۸ كيلوگرم هم مي‌رسد. در زمان بلوغ (دو تا چهار سال) قد شترمرغ‌هاي نر به ۲٫۱ تا ۲٫۸ متر مي‌رسد در حالي كه شترمرغ‌هاي ماده ۱٫۷ تا ۲ متر ارتفاع دارند.


برچسب: ،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۱۶ مرداد ۱۳۹۵ساعت: ۰۹:۲۱:۰۵ توسط:شبكه ما موضوع:

حركت شتر مرغ همراه با دوچرخه سوار ها

شترمرغ (نام علمي: Struthio camelus) نوعي پرنده بي‌پرواز بومي آفريقا و نوشخواركننده از راستهٔ سينه‌پهنانStruthioniformes است. شترمرغ بزرگترين پرندهٔ زنده دنياست و تخم آن نيز از هر پرنده زنده ديگري بزرگتر است (البته فيل‌مرغهاي ماداگاسكاري و موآهاي نيوزيلندي كه به تازگي منقرض شده‌اند بزرگتر بودند و تخم‌هاي بزرگتري هم داشتند)

 

شترمرغ ظاهر منحصربه‌فردي دارد كه آن را از پرندگان ديگر متمايز مي‌كند. آنها با گردن و پاهاي بلند خود قادرند با سرعت حدود ۷۰ كيلومتر بدوند كه بالاترين سرعت زميني در ميان تمام پرنده‌هاست. غذاي اصلي شترمرغ گياهان است اما از بي‌مهرگان هم تغذيه مي‌كنند. آنها به صورت گروهي و در گروه‌هاي پنج تا پنجاه نفري گذران زندگي مي‌كنند و در هنگام خطر يا براي پنهان شدن روي زمين دراز كشيده يا فرار مي‌كنند اما اگر در گوشه‌اي گير افتاده و را فراري نداشته باشند با پاهاي قدرتمند خود به دشمن حمله مي‌كنند.

 

شترمرغ‌ ها اهلي هم شده‌اند و در برخي نقاط دنيا پرورش داده مي‌شوند. پرهاي آنها كاربرد زينتي دارد و در پوشاك هم استفاده مي‌شود. پوست آنها براي توليد چرم استفاده شده و گوشتشان نيز در بازار عرضه مي‌شود.

 

شترمرغ نر پرهاي سياهي دارد و انتهاي پرها و بال‌هاي آن سفيد است ولي پرهاي شترمرغ ماده قهوه‌اي رنگ است. سر و گردن شترمرغ بدون پر و طاس است. اين پرنده اغلب بصورت گروهي در بين گله‌هاي پستانداران علفخوار همچون گورخر و گاوميش و كل يال‌دار به سر مي‌برد.

 

شترمرغ‌ها معمولاً بين ۶۳ تا ۱۴۵ كيلوگرم هستند. نژاد شترمرغ آفريقاي شرقي به طور متوسط ۱۱۵ كيلوگرم نر و ۱۰۰ كيلوگرم ماده وزن دارد. به طور استثنا وزن شترمرغ ماده هم به ۱۵۶٫۸ كيلوگرم هم مي‌رسد. در زمان بلوغ (دو تا چهار سال) قد شترمرغ‌هاي نر به ۲٫۱ تا ۲٫۸ متر مي‌رسد در حالي كه شترمرغ‌هاي ماده ۱٫۷ تا ۲ متر ارتفاع دارند.


برچسب: ،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۱۶ مرداد ۱۳۹۵ساعت: ۰۹:۲۰:۳۹ توسط:شبكه ما موضوع:

شكار شتر مرغ توسط ببر ها

شترمرغ (نام علمي: Struthio camelus) نوعي پرنده بي‌پرواز بومي آفريقا و نوشخواركننده از راستهٔ سينه‌پهنانStruthioniformes است. شترمرغ بزرگترين پرندهٔ زنده دنياست و تخم آن نيز از هر پرنده زنده ديگري بزرگتر است (البته فيل‌مرغهاي ماداگاسكاري و موآهاي نيوزيلندي كه به تازگي منقرض شده‌اند بزرگتر بودند و تخم‌هاي بزرگتري هم داشتند)

 

شترمرغ ظاهر منحصربه‌فردي دارد كه آن را از پرندگان ديگر متمايز مي‌كند. آنها با گردن و پاهاي بلند خود قادرند با سرعت حدود ۷۰ كيلومتر بدوند كه بالاترين سرعت زميني در ميان تمام پرنده‌هاست. غذاي اصلي شترمرغ گياهان است اما از بي‌مهرگان هم تغذيه مي‌كنند. آنها به صورت گروهي و در گروه‌هاي پنج تا پنجاه نفري گذران زندگي مي‌كنند و در هنگام خطر يا براي پنهان شدن روي زمين دراز كشيده يا فرار مي‌كنند اما اگر در گوشه‌اي گير افتاده و را فراري نداشته باشند با پاهاي قدرتمند خود به دشمن حمله مي‌كنند.

 

شترمرغ‌ ها اهلي هم شده‌اند و در برخي نقاط دنيا پرورش داده مي‌شوند. پرهاي آنها كاربرد زينتي دارد و در پوشاك هم استفاده مي‌شود. پوست آنها براي توليد چرم استفاده شده و گوشتشان نيز در بازار عرضه مي‌شود.

 

شترمرغ نر پرهاي سياهي دارد و انتهاي پرها و بال‌هاي آن سفيد است ولي پرهاي شترمرغ ماده قهوه‌اي رنگ است. سر و گردن شترمرغ بدون پر و طاس است. اين پرنده اغلب بصورت گروهي در بين گله‌هاي پستانداران علفخوار همچون گورخر و گاوميش و كل يال‌دار به سر مي‌برد.

 

شترمرغ‌ها معمولاً بين ۶۳ تا ۱۴۵ كيلوگرم هستند. نژاد شترمرغ آفريقاي شرقي به طور متوسط ۱۱۵ كيلوگرم نر و ۱۰۰ كيلوگرم ماده وزن دارد. به طور استثنا وزن شترمرغ ماده هم به ۱۵۶٫۸ كيلوگرم هم مي‌رسد. در زمان بلوغ (دو تا چهار سال) قد شترمرغ‌هاي نر به ۲٫۱ تا ۲٫۸ متر مي‌رسد در حالي كه شترمرغ‌هاي ماده ۱٫۷ تا ۲ متر ارتفاع دارند.


برچسب: ،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۱۶ مرداد ۱۳۹۵ساعت: ۰۹:۲۰:۱۱ توسط:شبكه ما موضوع:

سواركاري با شتر مرغ

شترمرغ (نام علمي: Struthio camelus) نوعي پرنده بي‌پرواز بومي آفريقا و نوشخواركننده از راستهٔ سينه‌پهنانStruthioniformes است. شترمرغ بزرگترين پرندهٔ زنده دنياست و تخم آن نيز از هر پرنده زنده ديگري بزرگتر است (البته فيل‌مرغهاي ماداگاسكاري و موآهاي نيوزيلندي كه به تازگي منقرض شده‌اند بزرگتر بودند و تخم‌هاي بزرگتري هم داشتند)

 

شترمرغ ظاهر منحصربه‌فردي دارد كه آن را از پرندگان ديگر متمايز مي‌كند. آنها با گردن و پاهاي بلند خود قادرند با سرعت حدود ۷۰ كيلومتر بدوند كه بالاترين سرعت زميني در ميان تمام پرنده‌هاست. غذاي اصلي شترمرغ گياهان است اما از بي‌مهرگان هم تغذيه مي‌كنند. آنها به صورت گروهي و در گروه‌هاي پنج تا پنجاه نفري گذران زندگي مي‌كنند و در هنگام خطر يا براي پنهان شدن روي زمين دراز كشيده يا فرار مي‌كنند اما اگر در گوشه‌اي گير افتاده و را فراري نداشته باشند با پاهاي قدرتمند خود به دشمن حمله مي‌كنند.

 

شترمرغ‌ ها اهلي هم شده‌اند و در برخي نقاط دنيا پرورش داده مي‌شوند. پرهاي آنها كاربرد زينتي دارد و در پوشاك هم استفاده مي‌شود. پوست آنها براي توليد چرم استفاده شده و گوشتشان نيز در بازار عرضه مي‌شود.

 

شترمرغ نر پرهاي سياهي دارد و انتهاي پرها و بال‌هاي آن سفيد است ولي پرهاي شترمرغ ماده قهوه‌اي رنگ است. سر و گردن شترمرغ بدون پر و طاس است. اين پرنده اغلب بصورت گروهي در بين گله‌هاي پستانداران علفخوار همچون گورخر و گاوميش و كل يال‌دار به سر مي‌برد.

 

شترمرغ‌ها معمولاً بين ۶۳ تا ۱۴۵ كيلوگرم هستند. نژاد شترمرغ آفريقاي شرقي به طور متوسط ۱۱۵ كيلوگرم نر و ۱۰۰ كيلوگرم ماده وزن دارد. به طور استثنا وزن شترمرغ ماده هم به ۱۵۶٫۸ كيلوگرم هم مي‌رسد. در زمان بلوغ (دو تا چهار سال) قد شترمرغ‌هاي نر به ۲٫۱ تا ۲٫۸ متر مي‌رسد در حالي كه شترمرغ‌هاي ماده ۱٫۷ تا ۲ متر ارتفاع دارند


برچسب: ،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۱۶ مرداد ۱۳۹۵ساعت: ۰۹:۱۹:۵۰ توسط:شبكه ما موضوع: