شبكه ما

ماهي‌ها اعضاي گروه نافراگيري از موجودات زنده‌اند كه همهٔ آبزيان آبششدار جمجمه‌دار كه دست و پاي آنها انگشت ندارد در اين دسته جاي مي‌گيرد. دسته‌هايي مانند مخاطي‌واران، مكنده‌ماهي‌ها، غضروف‌ماهيان و ماهيان استخواني همگي از اين جمله‌اند

. بيشتر ماهي‌ها خونسردند به عبارت ديگر اجازه مي‌دهند تا دماي بدنشان با دماي فضاي پيرامون تغيير كند از اين رو برخي شناگران چابك و بزرگ مانند كوسه بزرگ سفيد و ماهي تن دماي دروني بدنشان را كمي بالاتر نگه مي‌دارند

.[۱][۲] ماهي‌ها در آب‌هاي جهان رها شده‌اند تقريباً در هر محيط آبي مي‌توان ماهي پيدا كرد از جريان‌هاي تند آب كه از بالاي كوه‌ها سرچشمه مي‌گيرد (مانند ماهي تندابه) تا منطقهٔ مغاكي و حتي ناحيهٔ هدل در عميق‌ترين نقاط اقيانوس (مانند مارماهي سانان پليكاني و قلابچه‌ماهي) ماهي زندگي مي‌كند. ماهي‌ها ۳۳٬۱۰۰ گونهٔ توصيف شده دارند كه در ميان مهره داران گسترده‌ترين گونهٔ جانوري است.[۳]

ماهي يكي از منابع مهم براي انسان‌ها است بويژه منبع خوراكي. ماهيگيران عمده يا افرادي كه تنها براي گذران زندگي ماهي مي‌گيرند اين جانور را از فضاي وحش صيد مي‌كنند (نگاه كنيد به ماهي‌گيري يا پرورش ماهي) يا از استخرها يا قفس‌هايي كه در اقيانوس كار گذاشته‌اند (نگاه كنيد به آبزي‌پروري) ماهي بدست مي‌آورند. همچنين برخي ماهي را براي فروش به عنوان حيوان خانگي صيد مي‌كنند و در آكواريوم‌ها به نمايش مي‌گذارند. علاوه بر اين موارد ياد شده ماهي در ميان برخي فرهنگ‌ها نقش الوهيت هم داشته و به عنوان نماد مذهبي يا هنري در كتاب‌ها و فيلم‌ها از آن ياد شده است. 

عبارت ماهي براي اشاره به جانوري است جداي از چهاراندامان (مانند دوزيستان، خزندگان، پرندگان و پستانداران) كه همگي اجداد مشترك دارند، از اين رو ماهي‌ها گروه نافراگير دانسته مي‌شوند كه در سامانه شناسي زيستي يك گروه كامل نيست.

شيريني به ماده غذايي اطلاق مي‌گردد كه ماده اصلي آن شكر يا پودر قند يا قندهاي مصنوعي باشد و در تعريف آن‌قدر گسترده است كه شكلات‌ها را هم در بر مي‌گيرد. در اغلب شيريني‌ها، آرد و تخم‌مرغ ماده اصلي ديگري علاوه بر مادهٔ شيرين كننده بشمار مي‌آيند. 

شيريني پوسته كوتاه ؛ساده ترين و شايع ترين شيريني است. كه با آرد، روغن وشكر ساخته شده، و به طور عمده در تارت ها اين نوع استفاده مي شود. همچنين شيريني است كه اغلب در ساخت پاي سيب بكار مي رود . روش ساخت اين شيريني از مخلوط كردن روغن و آرد ، اضافه كردن آب، وشربت شكر رول كردن خميركه آرد مخلوط ، با مالش با دست يا مخلوط كن ، تشكيل مي شود كه مانع تشكيل گلوتن و در نتيجه شيريني نرم و ترد حاصل مي آيد. يك نمونه از آن مي توان شيريني پوسته شيرين نام برد .

خمير هزار برگ, شيريني ساده اي است كه هنگامي كه پخته شده با توجه به تعداد لايه ها متورم مي شود. كه شروع فرآيند پخت با دماي بالا و پس از مدتي با كاهش حرارت حالت "پف" بدست مي آيد.

خمير پف‌دار كه در ايران به شيريني دانماركي معروف است؛ داراي لايه هاي بسياري است كه اضافه نمودن مخمرباعث تورم يا "پف" آن مي شود. اين شيريني با استفاده از آردنول، كره مارگارين،استيك اسيدو نمك براي تقويت شبكه گلوتن وشربت گلوكز شيروتخم مرغ وطعم دهنده وآب ساخته مي شوند.پف شيريني بر اساس دماي فر، ورق ورقه و تردي آن بستگي دارد.

نان اكلرخامه اي يانارنجك شيريني بسيار سبك است كه اغلب با خامه پر مي شود. همچنين مي توانيد با مواد اوليه از قبيل پنير، ماهي تن، مرغ به عنوان غذا پر شود.

شيريني فيلو؛ معمولا در چند لايه نازك خمير و به همراه كره مي باشد. اين شيريني بسيار ظريف هستند و به راحتي خرد مي‌شود.

كشتيشناور بزرگي است كه براي حمل مسافر و بار بر روي آبهاي آزاد يا رودخانه و درياچه‌هاي پهناور استفاده مي‌شود.

از ديگر شناورها مي‌توان از قايق، بارج، لنج و زيردريايي نام برد، با اين همه، وسايل ديگري نيز هستند كه مي‌توان به فهرست فوق افزود: كاياك، كرجي، كانو،...

به كشتي‌هاي نظامي اغلب ناو گفته مي‌شود. 

بيشتر تمدن‌هاي بشري در كنار آبراه‌ها شكل گرفته و مسلماً قايق و بعدتر كشتي وسيله‌اي مهم براي تردد و حمل و نقلشان بوده‌است. اما مشهورترين تمدني كه از دريانوردي سود برد و آن را توسعه داد تمدن فينيقيه بود، آن‌ها با توسعه دريانوردي توانستند در درياي مديترانه امپراتوري دريايي خود را از سواحل لبنان امروزي تا تونس و مراكش (كارتاژ آن زمان) ايجاد كنند. در سنگ نگاره‌هاي تمدن آشور فينيقيان سوار بر كشتي‌هاي پارويي در حال حمل الوارهاي سدار لبناني ديده مي‌شوند. هم چنين آشوري‌ها خود از كشتي به‌عنوان وسيله حمل و نقل و جنگ استفاده مي‌كردند.

بر اساس تورات و قرآن، نوح پيامبر دستور ساخت كشتي بزرگي را از سوي يهوه (الله در قرآن) دريافت كرد كه ساخت آن سال‌ها طول كشيد، كشتي مي‌بايست آن قدر بزرگ مي‌بود كه علاوه بر آدميان (خويشان و پيروان نوح) از همه گونه جاندار، جفتي نيز در كشتي جاي بگيرد تا بعد از پايان سيل بزرگ ادامه حيات بر روي زمين ممكن باشد. كشتي بعدها بر روي قله كوه آرارات نشست. هنوز برخي از باستانشناسان به جستجو براي يافتن بقايايي از اين كشتي ادامه مي‌دهند. در ميان تمدن‌هاي ميان‌رودان نيز داستاني مشابه وجود داشته‌است.

تسلط يونانيهاي باستان بر كشتي و دريانوردي توانست آن‌ها را در نبرد دريايي با خشايارشا شاهنشاه هخامنشي، علي‌رغم شكست در نبرد زميني، پيروز كند. در بين اقوام مديترانه‌اي كشتي نقش مهمي در تحولات بازرگاني و نظامي بازي مي‌كرده‌است. رومي‌ها نيز از كشتي براي تسلط بر مديترانه استفاده كردند. بعدها اروپاييان با به كارگيري قطب‌نما بعد از دوره رنسانس آغاز به جستجوي كره زمين كردند و چيرگي بر فناوري كشتي سازي و دريانوردي و يافتن منابع جديد و ايجاد مستعمرات توانست آن‌ها به قدرت‌هاي برتر جهان تبديل كند.

نقاشي، نگارگري يا رسم، فرآيندي است كه طي آن رنگ بر روي يك سطح مانند كاغذ يا بوم ايجاد نقش مي‌كندو اثري خلق مي‌شود. فردي كه اين فرايند توسط او انجام مي‌گيرد نقاش نام دارد، به‌خصوص زماني كه نقاشي حرفهٔ شخص باشد. 

نقاشي يكي از رشته‌هاي اصلي هنرهاي تجسمي است و قدمت آن شش برابر زبان نوشتاري مي‌باشد.[نيازمند منبع] برخي از پژوهشگران معنقدند اولين نقاشي‌هاي يافت‌شده در غارها حاكي از آن است كه انسان‌هاي اوليه با كشيدن نقش حيوانات و شكارشان به نوعي خود را آمادهٔ نبرد با آن‌ها مي‌كرده‌اند. 

قديمي‌ترين نقاشي‌ها در دنيا كه متعلق به حدود ۳۲۰۰۰ هزار سال پيش مي‌باشد، در گروته شاوه فرانسه قرار دارد. اين نقاشي‌ها كه با استفاده از افراي قرمز و رنگ‌دانه سياه، حكاكي و رنگ شده‌اند، تصاويري از اسب‌ها، كرگدن‌ها، شيرها، بوفالوها و ماموت‌ها را نشان مي‌دهند. اين‌ها نمونه‌هايي از نقاشي در غار هستند كه در اغلب نقاط دنيا وجود دارند.

بسياري از آثار شناخته شده و مشهور هنري امروزي، مانند موناليزا، نقاشي هستند. هرچند اختلاف نظرهاي جزئي در مورد كاملاً هنري بودن آثاري كه به روش‌هاي غير سنتي و با روش‌هاي غير از شيوه‌هاي كلاسيك خلق مي‌شوند وجود دارد اما از لحاظ مفهومي، هنرمنداني كه از صدا، نور، آتش‌بازي، چاپگرهاي جوهرافشان، پيكسل‌هاي صفحه نمايشگر و حتي پاستل يا مواد ديگر براي خلق اثرشان استفاده مي‌كنند، با كساني كه مواد سنتي و رنگ‌هاي آميخته با زرده تخم مرغ را بكار مي‌برند، يكسان هستند. در نتيجه به اغلب كارهاي هنري از اين دست نقاشي گفته مي‌شود.

در قياس با نقاشي، طراحي، سلسله عمليات ايجاد يك سري اثر و نشانه با استفاده از فشار آوردن يا حركت ابزاري بر روي يك سطح است.

نقاشي ساختمان يك روش قابل اجرا براي تزئين ديوارهاي يك ينا با استفاده از رنگ‌آميزي در ساختار جزئيات كار موجود است.

دكتر استرنج (به انگليسي: Doctor Strange) يك فيلم ابرقهرماني و اكشن آمريكايي به كارگرداني اسكات دريكسون و نويسندگي سي. رابرت كارگيل است كه بر اساس شخصيتي به همين نام از كتاب‌هاي مصور انتشارات شركت مارول كاميكس ساخته شده‌است. دكتر استرنج به عنوان چهاردهمين فيلم در دنياي سينمايي مارول به شمار مي‌رود. در اين فيلم بازيگراني همچون بنديكت كامبربچ در نقش دكتر استرنج، ريچل مك‌آدامز، تيلدا سوئينتن، چويتل اجيوفور، مايكل استلبرگ و مدس ميكلسن ايفاي نقش مي‌كنند.

دكتر استرنج توسط استوديو سينمايي والت ديزني در تاريخ ۴ نوامبر ۲۰۱۶ اكران خواهد شد.

دكتر استرنج (به انگليسي: Doctor Strange)يك شخصيت خيالي قهرمان است كه در كتب كاميك مارول كاميكس وجود دارد؛ و براي اولين بار، در شمارهٔ ۱۱۰ مجلهٔ قصه‌هاي عجيب در ژوئيه ۱۹۶۳ معرفي شد.

گذشته

دكتر استرنج در اصل جراحي بود كه به لطف مهارت‌هاي ويژه پزشكي‌اش، مال و منال زيادي كسب نموده بود. اما متأسفانه به مرور زمان غرور و طمع وجود استفان را فرا مي‌گيرد. تا اين كه در يك حادثه رانندگي، دستانش را از دست داده و در نتيجه دچار تنگدستي مي‌گردد. استفان سپس به اميد يافتن پيرمرد جادوگري كه در افسانه‌ها از او به عنوان شفا دهنده تمامي امراض نام برده شده، ره سپار قاره آسيا مي‌شود. اما پس از تحمل رنج و مشقت فراوان، درمي‌يابد كه پير خردمند تنها مي‌تواند او راترغيب سازد تا با مطالعه اسرار باستاني، خودش راه علاجي براي دستانش بيابد. استفان، ابتدا مقاومت مي‌كند اما در نهايت با ياري گرفتن از رهنمون‌هاي مرشد، انواع و اقسام وردها و شگردهاي جادوگري را مي‌آموزد، تا اين كه دستانش را معالجه مي‌كند و به آمريكا برمي‌گردد تا حافظ جان ستمديدگان باشد. به عقيده بسياري از علاقه‌مندان مجلات مصور، دكتر استرنج نقطه مقابل اكثر قهرمانان كلاسيك مارول در دهه ۶۰ ميلادي است.

تمام نگاري يا هولوگرافي (به انگليسي: Holography) روشي از تصويربرداري و توليد تصاوير سه‌بعدي است. 

تمام‌نگاري از نظر ثبت اطلاعات بر روي فيلم، به عكاسي شباهت دارد، اما شيوه‌ها و وسايل كار براي ايجاد اين تصوير كاملاً متفاوتند. در هولوگرام يا تمام نگاري اطلاعات مربوط به هر سه بُعد در تصوير ثبت شده است و ناظر از ديدن تمام‌نگاشت احساس برجستگي در تصوير مي‌كند. حتي بيش از آنچه در برجسته‌بيني معمول است، بُعد در برجسته‌نمايي را به تعبيري مي‌شود بعد كاذب ناميد، چون فقط از يك زاويه (همان زاويه‌اي كه دوربين‌ها موقع عكسبرداري مستقر بوده‌اند) مي‌شود تصوير را مشاهده كرد، در حالي كه در تمام‌نگاري، منظرهٔ بازسازي شده را از زواياي متعدد مي‌توان ديد و ناظر با حركت دادن سر خود، تأثير ناشي از اختلاف منظر را حس خواهد كرد. 

هولوگرام

در سال ۱۹۴۷ دنيس گابور دانشمند انگليسي تمام‌نگاري را پيش‌بيني كرد، ولي نتوانست آن را به طور عملي به نمايش درآورد. اين كار به اجبار تا اوايل سالها ۱۹۶۰ يعني زمان اختراع نوع خاصي از منبع نور ليزر به تعويق افتاد. 

تهيه تمام‌نگاشت (هولوگرام) و ثبت تصوير روي فيلم عكاسي انجام مي‌گيرد، اما براي درك تفاوت ميان دو شيوه لازم است طبيعت نور بررسي شود.

نور مرئي شكلي از تابش الكترومغناطيسي است. فاصلهٔ دو قله در حركت موجي را طول موج و تعداد نوسان‌ها را در هر ثانيه فركانس يا بسامد حركت موج مي‌نامند. حاصلضرب بسامد در طول موج نيز سرعت انتشار خوانده مي‌شود و چون سرعت انتشار نور ثابت است، در بسامد بالا طول موج‌ها كوتاهتراند. منابع نوري كه در عكاسي متعارف از آنها استفاده مي‌شود نور خورشيد يا روشنايي حاصل از چراغهاي برق است. فركانس اين نوع منابع نور بسيار گسترده‌است و نورهاي فرابنفش تا فروسرخ را در بر مي‌گيرد. به دليل ماهيت نامنظم نور سفيد از اين نوع نور نمي‌توان براي ثبت اطلاعات مربوط به عمق منظره در هولوگرام استفاده كرد.

براي ثبت اطلاعات مربوط به عمق منظره منبع نور مورد استفاده بايد از نوع تك فركانسي باشد، يعني تك‌رنگ باشد. بعلاوه هر موج با موجهاي ديگر هم فاز يا همدوس باشد. نور ليزر چنين خاصيتي دارد.

در الكترو مغناطيس كلاسيك تعريف ميدان مغناطيسي به صورت «ميدان حاصل از بار الكتريكي در حال حركت در اطراف آن» مي‌باشد. به بيان ساده‌تر ميدان مغناطيسي حاصل تأثير دو ميدان الكتريكي (مثلاً دو بار مثبت و منفي) بر روي هم است كه منجر به درست شدن يك ميدان مغناطيسي مي‌شود.

ميدان مغناطيسي از تك بارها، سيم‌هاي حامل جريان، جهت گيري دوقطبي‌هاي مغناطيسي (آهنرباهاي دايمي)، جريان سيال رسانا (ميدان مغناطيسي زمين) ايجاد مي‌شوند.

نقشه ساده‌اي از ميدان مغناطيسي كره زمين كه منبع ميدان مغناطيسي زمين را به صورت يك آهنربا نشان مي‌دهد. قطب شمال زمين در نزديكي بالاي تصوير و قطب جنوب نزديك پايين آن است. توجه كنيد كه قطب جنوب آهنربا در اعماق داخل زمين در زير قطب جنوب مغناطيسي آن است. ميدان مغناطيسي زمين حاصل عبور جريان دائم الكتريكي در هسته مايع خارجي آن است

در الكترو ديناميك نسبيتي بين ميدان الكتريكي و ميدان مغناطيسي تفاوتي وجود ندارد و تعريف ميدان الكترو مغناطيسي به صورت «اثر بار الكتريكي در اطراف آن» تعريف مي‌شود. چون حركت كاملاً نسبي در نظر گرفته مي‌شود و نمي‌توان بين بار ثابت و بار متحرك تفاوتي قايل شد (متحرك بودن يا ثابت بودن براي ناظرهاي مختلف تفاوت مي‌كند). نيروي حاصل از اين ميدان را نيروي لورنتس مي‌خوانند.

به بياني ديگر ميدان مغناطيسي ميداني است كه توسط يك جسم مغناطيسي يا ذرات، و يا با تغيير ميدان الكتريكي، توليد شده‌است[۱] و توسط نيرويي كه روي ديگر مواد مغناطيسي و يا حركت بار الكتريكي اعمال مي‌شود شناسايي مي‌شود. ميدان مغناطيسي در هر نقطه ي داده شده توسط هر دو پارامتر جهت و شدت (يا مقاومت) مشخص مي‌شود، كه به عنوان يك ميدان برداري شناخته مي‌شود.[۱] اشيايي كه خود ميدان مغناطيسي توليد مي‌كنند آهنربا ناميده مي‌شوند. آهن‌رباها توسط نيروها و گشتاورهايي كه توسط ميدان‌هاي مغناطيسي توليد مي‌كنند بر يكديگرتاثير مي‌گذارند. آهن‌ربا معمولاً خود را در جهت ميدان مغناطيسي موضعي تراز مي‌كند. قطبنماها از اين اثر براي اندازه‌گيري جهت ميدان مغناطيسي موضعي، توليد شده توسط زمين استفاده مي‌كنند. رياضيات پيچيده كه ميدان مغناطيسي يك شي را نشان مي‌دهد با استفاده از خطوط ميدان مغناطيسي نشان داده مي‌شوند.

آب يكي از مواد مايع و فراوان‌ترين مادهٔ مركب بر روي سطح كره زمين و بستر اوليه حيات به شكلي كه امروزه مي‌شناسيم، است. بيش از 71.1٪ وزن يك انسان از آب تشكيل شده‌است و نيز بيش از ۷۰٪ سطح كره زمين را آب پوشانده است (نزديك به ۳۶۰ ميليون از ۵۱۰ ميليون كيلومتر مربع) با وجود اين حجم عظيم آب تنها ۲ درصد از آب‌هاي كره زمين شيرين و قابل شرب است و باقي آن به علت محلول بودن انواع نمك‌ها خصوصاً نمك خوراكي غيرقابل استفاده است. از همين دو درصد آب شيرين بيش از ۹۰ درصد به صورت منجمد در دو قطب زمين و دور از دسترس بشر واقع شده‌است.

آزمايش واكنش آب در برابر صوت

بيشترين چگالي آب خالص در دماي ۳٫۹۸ درجه سلسيوس (۳۹٫۱۶ درجه فارنهايت) حاصل مي‌شود كه برابر ۱ گرم بر سانتي‌متر مكعب[۱] يا ۱۰۰۰ كيلوگرم بر متر مكعب است. 

آب در زبان‌هاي مختلف به نام‌هاي گوناگون ياد مي‌شود. براي مثال در زبان كردي گويش سوراني به آن آو(Aw)مي‌گويند كه شباهت بسياري با واژه آب در فارسي و آكوا در لاتين دارد

فرمول شيميايي آب، H۲O است؛ مولكول آب از دو اتم هيدروژن و يك اتم اكسيژن تشكيل شده‌است كه با پيوندهاي كووالانسي به هم متصل شده‌اند. اتم‌هاي هيدروژن داراي مقداري بار مثبت هستند و با زاويه نزديك به ۱۰۵ درجه در اطراف اتم اكسيژن قرار گرفته‌اند كه اين موضوع باعث قطبي شدن پيوندهاي مولكول آب شده‌است.[۳] جرم مولي آب برابر 18/015 گرم بر مول مي‌باشد.[۴] 

خاصيت مويينگي آب و جيوه به صورت كاو و كوژ 

وزن مولكولي آب 18/015 است. با اين وزن مولكولي در شرايط كره زمين (از نظر فشار و دما) آب مي‌بايستي به‌حالت گاز باشد. 

آمونياك با وزن مولكولي ۱۷ در ۳۳ درجه سانتي‌گراد زير صفر به حالت بخار است. هيدروژن سولفيد Hydrogen sulfide (گاز فاضلاب) كه وزن مولكولي آن ۳۴ است، در پايين‌تر از ۵۹ درجه سانتيگراد زير صفر هنوز بخار است.

توجه كنيم كه آب تقريباً سه چهارم مساحت زمين را پوشانيده و تأثير مهمي روي حرارت هوا و شرايط جوي دارد. اگر آب اين حالت استثنايي را نداشت تغييرات جوي، شكل بلاي آسماني به‌خود مي‌گرفت؛ و حيات در آن پايدار نمي‌ماند.

واكنش شيميايي (به انگليسي: Chemical reaction) فرايندي است كه در آن ساختار ذره‌هاي تشكيل دهندهٔ مواد اوليه دچار تغيير مي‌شود؛ يعني طي آن يك يا چند ماده شيميايي به يك يا چند ماده شيميايي ديگر تبديل مي‌شود. 

تغييراتي كه در واكنشي بر روي مواد واكنش‌دهنده صورت مي‌گيرد، بطور كلي به دو نوع تغييرات فيزيكي و شيميايي تقسيم مي‌شوند.

تغييرات فيزيكي

در تغييرات فيزيكي فقط حالت فيزيكي ماده تغيير مي‌يابد نه ساختار ذره‌هاي تشكيل دهنده ماده؛ بنابراين تغييرات همهٔ حالات ماده مانند ذوب، انجماد، تبخير، ميعان، تصعيد و چگالش و همچنين انحلال نمك‌ها و بازها در آب، تغيير فيزيكي هستند.

تغييرات شيميايي

در تغييرات شيميايي اتصال اتم‌ها به يكديگر و آرايش الكتروني آن‌ها در واكنش‌دهنده‌ها تغيير مي‌يابد. البته در يك واكنش شيميايي، اتم‌ها نه به‌وجود مي‌آيند و نه از بين مي‌روند و تنها تركيب، تجزيه يا بازآرايي مي‌شوند. واكنش شيميايي بيان يك تغيير شيميايي است كه ممكن است با آزاد كردن انرژي به صورت گرما، نور يا صوت همراه باشند و توليد گاز، تشكيل رسوب يا تغيير رنگ در پي داشته باشند.

مواردي وجود دارد كه هر دو تغيير فيزيكي و شيميايي بر روي يك پديده، بطور متوالي اتفاق مي‌افتند. براي نمونه، با حرارت دادن تكه‌اي قند در لوله آزمايش، ابتدا قند ذوب مي‌شود كه يك پديدهٔ فيزيكي است. سپس به رنگ قهوه‌اي در مي‌آيد كه نشان‌دهندهٔ شروع تبديل قند به كربن و يك پديدهٔ شيميايي است. در ادامه مقداري بخار آب به بالاي لوله مي‌رسد كه نشانهٔ تجزيهٔ قند و ادامهٔ پديدهٔ شيميايي پيشين است. سپس قطره‌هاي آب روي ديوارهٔ لولهٔ آزمايش پديدار مي‌شود كه نشان‌دهندهٔ ميعان بخار آب آزاد شده و يك پديدهٔ فيزيكي است. در پايان، در لوله ماده‌اي سياه رنگ، بي‌مزه و نامحلول در آب (برخلاف قند اوليه) باقي مي‌ماند كه اين ماده ذغال است و با توجه به تغيير رنگ، مزه و قابليت حلاليت آن در آب نشان‌دهندهٔ وقوع يك پديدهٔ شيميايي است.