شبكه ما

شترمرغ (نام علمي: Struthio camelus) نوعي پرنده بي‌پرواز بومي آفريقا و نوشخواركننده از راستهٔ سينه‌پهنانStruthioniformes است. شترمرغ بزرگترين پرندهٔ زنده دنياست و تخم آن نيز از هر پرنده زنده ديگري بزرگتر است (البته فيل‌مرغهاي ماداگاسكاري و موآهاي نيوزيلندي كه به تازگي منقرض شده‌اند بزرگتر بودند و تخم‌هاي بزرگتري هم داشتند)

شترمرغ ظاهر منحصربه‌فردي دارد كه آن را از پرندگان ديگر متمايز مي‌كند. آنها با گردن و پاهاي بلند خود قادرند با سرعت حدود ۷۰ كيلومتر بدوند كه بالاترين سرعت زميني در ميان تمام پرنده‌هاست. غذاي اصلي شترمرغ گياهان است اما از بي‌مهرگان هم تغذيه مي‌كنند. آنها به صورت گروهي و در گروه‌هاي پنج تا پنجاه نفري گذران زندگي مي‌كنند و در هنگام خطر يا براي پنهان شدن روي زمين دراز كشيده يا فرار مي‌كنند اما اگر در گوشه‌اي گير افتاده و را فراري نداشته باشند با پاهاي قدرتمند خود به دشمن حمله مي‌كنند.

شترمرغ‌ ها اهلي هم شده‌اند و در برخي نقاط دنيا پرورش داده مي‌شوند. پرهاي آنها كاربرد زينتي دارد و در پوشاك هم استفاده مي‌شود. پوست آنها براي توليد چرم استفاده شده و گوشتشان نيز در بازار عرضه مي‌شود.

شترمرغ نر پرهاي سياهي دارد و انتهاي پرها و بال‌هاي آن سفيد است ولي پرهاي شترمرغ ماده قهوه‌اي رنگ است. سر و گردن شترمرغ بدون پر و طاس است. اين پرنده اغلب بصورت گروهي در بين گله‌هاي پستانداران علفخوار همچون گورخر و گاوميش و كل يال‌دار به سر مي‌برد.

شترمرغ‌ها معمولاً بين ۶۳ تا ۱۴۵ كيلوگرم هستند. نژاد شترمرغ آفريقاي شرقي به طور متوسط ۱۱۵ كيلوگرم نر و ۱۰۰ كيلوگرم ماده وزن دارد. به طور استثنا وزن شترمرغ ماده هم به ۱۵۶٫۸ كيلوگرم هم مي‌رسد. در زمان بلوغ (دو تا چهار سال) قد شترمرغ‌هاي نر به ۲٫۱ تا ۲٫۸ متر مي‌رسد در حالي كه شترمرغ‌هاي ماده ۱٫۷ تا ۲ متر ارتفاع دارند.

شترمرغ (نام علمي: Struthio camelus) نوعي پرنده بي‌پرواز بومي آفريقا و نوشخواركننده از راستهٔ سينه‌پهنانStruthioniformes است. شترمرغ بزرگترين پرندهٔ زنده دنياست و تخم آن نيز از هر پرنده زنده ديگري بزرگتر است (البته فيل‌مرغهاي ماداگاسكاري و موآهاي نيوزيلندي كه به تازگي منقرض شده‌اند بزرگتر بودند و تخم‌هاي بزرگتري هم داشتند)

شترمرغ ظاهر منحصربه‌فردي دارد كه آن را از پرندگان ديگر متمايز مي‌كند. آنها با گردن و پاهاي بلند خود قادرند با سرعت حدود ۷۰ كيلومتر بدوند كه بالاترين سرعت زميني در ميان تمام پرنده‌هاست. غذاي اصلي شترمرغ گياهان است اما از بي‌مهرگان هم تغذيه مي‌كنند. آنها به صورت گروهي و در گروه‌هاي پنج تا پنجاه نفري گذران زندگي مي‌كنند و در هنگام خطر يا براي پنهان شدن روي زمين دراز كشيده يا فرار مي‌كنند اما اگر در گوشه‌اي گير افتاده و را فراري نداشته باشند با پاهاي قدرتمند خود به دشمن حمله مي‌كنند.

شترمرغ‌ ها اهلي هم شده‌اند و در برخي نقاط دنيا پرورش داده مي‌شوند. پرهاي آنها كاربرد زينتي دارد و در پوشاك هم استفاده مي‌شود. پوست آنها براي توليد چرم استفاده شده و گوشتشان نيز در بازار عرضه مي‌شود.

شترمرغ نر پرهاي سياهي دارد و انتهاي پرها و بال‌هاي آن سفيد است ولي پرهاي شترمرغ ماده قهوه‌اي رنگ است. سر و گردن شترمرغ بدون پر و طاس است. اين پرنده اغلب بصورت گروهي در بين گله‌هاي پستانداران علفخوار همچون گورخر و گاوميش و كل يال‌دار به سر مي‌برد.

شترمرغ‌ها معمولاً بين ۶۳ تا ۱۴۵ كيلوگرم هستند. نژاد شترمرغ آفريقاي شرقي به طور متوسط ۱۱۵ كيلوگرم نر و ۱۰۰ كيلوگرم ماده وزن دارد. به طور استثنا وزن شترمرغ ماده هم به ۱۵۶٫۸ كيلوگرم هم مي‌رسد. در زمان بلوغ (دو تا چهار سال) قد شترمرغ‌هاي نر به ۲٫۱ تا ۲٫۸ متر مي‌رسد در حالي كه شترمرغ‌هاي ماده ۱٫۷ تا ۲ متر ارتفاع دارند.

هزارپا نوعي از بند پايان است كه داراي دو جفت پا در هر بخش از بدن ( به جز ناحيه سر ) مي‌باشد. بيشتر هزار پا ها داراي بدن استوانه اي شكل هستند ولي انواع كمي از آنها شكل‌هاي گوناگون ديگري دارند

.هزار پا ها مي توانند به دور خود بپيچند و بدن خود را مانند توپ گرد كنند.هزار پاها آهسته حركت مي كنند و بيشتر به خوردن برگ‌ها علاقه دارند . در اكثر موارد آنها نوعي آفت براي گلخانه ها محسوب مي شوند و مي توانند خسارت زيادي به بار بياورند . هزار پاها موجودات شكارچي نيستند و با توجه به رفتار آرام و رژيم غذايي ساده براي نگهداري در خانه به عنوان حيوان خانگي ايده آل مي باشند. شمار هزارپايان نسبت به ديگر حشره ها كمتر است و آنان را مي توان به دو گونه ي كلي گوشتخوار و گياهخوار تقسيم نمود. هزار پاي گوشتخوار بسيار كمياب و داراي پاهاي كمتري نسبت به گونه ي گياهخوار است ؛ همچنين زهرآگين است ولي زهر آن براي آدمي خطرناك نيست.

هزراپا گوشت خوار داريم و گياه خوار. نوع مضر آن كه آفت به حساب مي آيد و در مزارع است. نوع گياه خوار با تغذيه از ريشه بافت هاي مرده گياهي و ريشه گياه ميتواند باعث صدمه زدن به گياه شود .در بعضي از مواقع نيز داخل ساقه ي گياه را سوراخ مي كند و از ساقه گياه تغذيه مي كند كه در اين حالت نمي شود براي گياه كاري انجام داد.

براي مبارزه با هزارپاها ، بايد از سمپاشي روي خاك در فواصل مختلف استفاده كرد، معمولا با شروع فصل گرم بايد سم پاشي صورت بگيرد

نوع گوشت خوار ، يك شكارچي بوده و به هر موجود زنده ي كوچكي حمله مي كند گاهي ممكن است به انسان حمله كند و با نيش زدن از خون انسان تغذيه كند، البته اين حالت خيلي كم پيش مي آيد و سم آن براي انسان خطرناك نيست.

البته انواع خطرناك اين هزار پا در افريقا و امريكا وجود دارند، اما گونه هاي ايراني كه به رنگ زرد هستند، كشنده نيستند و فقط جاي نيش آنها متورم ميشود و درد نيش آنها و همچنين ماندگاري جاي نيش و تورم، از نيش زنبور كمتر است و به شكل كاملا متورم و قرمز رنگ با جاي 2 تا نيش در مركز برآمدگي مشخص است. براي مبارزه با هزارپاها ، بايد از سمپاشي روي خاك در فواصل مختلف استفاده كرد، معمولا با شروع فصل گرم بايد سم پاشي صورت بگيرد و نوبت بعد اواخر بهار و يك ماه بعد نيز دوباره بايد سم پاشي انجام بشود

در زبان انگليسي اكثر مردم اعضاي زير راسته ي Mantodae راPraying Mantis مي خوانند. Prayer به معني عابد و دعاگو است. علت اين نامگذاري اين است كه اين حشره معمولا ژستي شبيه به عابد و دعاگو را به خود مي گيرد.

مانتيس ها چشمان بزرگ و سر مثلثي شكل جذابي دارند. ممكن است ظاهر ترسناك اين حشره موجب وحشت شما گردد. مانتيس كلمه اي يوناني به معني پيامبر و فالگير است.

مشخصات ظاهري

مانتيس هاي بالغ حشراتي بزرگ هستند و طولي در حدود 5 تا 8 سانتيمتر دارند. بال هاي جلويي آنها همانند ساير اعضاي راسته يDictyoptera چرمي است و در هنگام استراحت بر روي شكم تا مي شود. آنها به آرامي حركت مي كنند و ترجيح مي دهند به جاي پرواز كردن از محلي به محل ديگر، بر روي شاخ و برگ گياهان راه بروند.

مانتيس ها تنها حشراتي هستند كه قادرند سر خود را به اطراف بچرخانند اين توانايي منحصر به فرد به آنها اجازه مي دهد تا از روي شانه هاي خود اطراف را ببيند. دو چشم مركب بزرگ و سه چشم ساده (ocelli) در بين آن دو به مانتيس ها كمك مي كند تا دنياي اطراف خود را ببينند.

پاهاي جلويي به طور مشخصي به طرف جلو خم شده است و به مانتيس اجازه مي دهد تا حشرات و طعمه هاي ديگر را با آنها بگيرد و شكار كند.

گونه هاي ساكن آمريكاي شمالي معمولا به رنگ سبز و قهوه اي هستند. در مناطق گرمسيري در رنگ هاي مختلفي ديده مي شوند. برخي ظاهري شبيه به گل دارند.

رتيل نام عمومي خانواده‌اي از عنكبوت‌هاي ميگالومورف به نام ترافوسيده است كه بيشتر در مناطق گرمسيري و بياباني يافت مي‌شوند. تا كنون حدود ۹۰۰ گونه رتيل شناسايي شده‌است. تمامي گونه‌هاي رتيل شكارچي هستند و بيشتر با استفاده از كمين به شكار مي‌پردازند. بزرگ‌ترين گونه رتيل‌ها مي‌توانند موش‌ها و حتي پرندگان كوچك را شكار كنند. بيشتر رتيل‌ها براي انسان‌ها بي‌خطر مي‌باشند و حتي برخي از گونه‌هاي آنها به عنوان جانور خانگي به‌شمار مي‌آيند در حالي كه هنوز آمار دقيقي از ميزان آمار مرگ و مير انساني ناشي از نيش رتيل در دست نيست. نيش رتيل زهري دارد كه گاهي مي‌تواند ناراحتي‌هاي شديدي در طي يك دوره چند روزه به وجود بياورد.

بسته به نوع گونه اندازه آنها از ۲٫۵ تا ۳۰ سانتي‌متر متغير است. بزرگترين گونه رتيل غول پيكر پرنده خوار است كه در حدود ۳۰ سانتي‌متر طول و ۱۷۰ گرم وزن دارد. اين گونه در جنگلهاي باراني آمريكاي شمالي يافت مي‌شود. اين نوع رتيل اغلب از سوسكها، مارها، مارمولك‌هاي كوچك، قورباغهها، پرنده‌ها و حتي خفاشها و موش‌هاي كوچك تغذيه مي‌كند.

در دوران طولاني و گذر هزاران سال عنكبوت‌ها تنوع شگفت‌‌انگيزي پيدا كرده‌اند، به طوري كه در حال حاضر هزاران گونه عنكبوت در سطح كره زمين پراكنده است، از مناطق استوايي و جنگلي تا بيابان‌هاي خشك و لم يزرع. تنها جايي كه عنكبوت‌ها حضور ندارند قطب شمال و جنوب و قله كوههاي بلند و زير آب اقيانوس‌هاست. حتي چند گونه عنكبوت در كناره اقيانوس‌ها، لاي صخره‌ها و شكاف جزيره‌هاي مرجاني زندگي مي‌كنند.

معمولاً به ندرت اولين رتيل نر كه براي جفت گيري به سراغش مي آيد را ميخورد . ولي پس از اينكه رتيل ماده اولين جفت گيري خود را انجام داد ، هر رتيل نر ديگري كه براي عشق بازي به سراغش بيايد ممكن است خورده و يا اينكه موفق به جفت گيري شود .

سوسك شاخ‌گوزني لوكانوس كروس گونه اي از سوسك‌هاي شاخ‌گوزني است، نوع نر اين سوسك داراي آرواره‌هاي به شكل شاخ گوزن مي‌باشد، كه در هنگام نزاع با رقيبان در فصل توليد مثل مورد استفاده او قرار مي‌گيرد. سوسك شاخ‌گوزني بيشتر عمر خود را در تنه درختان قديمي و كنده‌هاي چوب پوسيده مي‌گذراند و از چوبهاي پوسيده اين درختان تغذيه مي‌كنند. با وجود ظاهر ترسناك، اين سوسك بي خطر است.

سوسك حمام يا سوسري جانداري است بندپا از ردهٔ حشرات، زيرردهٔ بالداران (Pterygota) فروردهٔ نوبالان (Neoptera)، راستهٔ سوسريان (Blattodea). سوسك نامي كلّي است براي خانوادهٔ سوسري‌ها. بسياري از مردم، سوسري‌ها (سوسك حمام ياcockroachs) را با سوسك‌ها (Beetles) اشتباه مي‌گيرند. سوسك‌ها داراي يك لايه يا قاب محكم و محافظ روي بالاهاي خود هستند و قبل از پرواز بايد ابتدا آن را كنار بزنند، ولي سوسري‌ها روي بالشان قاب ندارند.

شاخ‌گوزني لوكانوس كروس

درتصوير سوسك سمت راست ماده و سوسك سمت چپ نر است.

سوسك اره‌كش خال‌سفيد

سوسك‌ها بزرگ‌ترين گروه حشره‌ها را به خود اختصاص داده‌اند و در محيط زيست‌هاي مختلفي ديده مي‌شوند. از زمين‌هاي سنگلاخي تا جنگل‌هاي استوايي تحت قلمرو خياطي‌ها به‌حساب مي‌آيد. بيشتر سوسك‌ها قدرت پرواز دارند. آن‌ها داراي بال‌هايي هستند كه وقتي درحال پرواز نيستند، آن‌ها را در محفظهٔ محكمي روي پشت خود جمع مي‌كنند و در زير اين محفظه نگهداري مي‌كنند. سوسك‌ها از انواع مختلف گياهان، گونه‌هاي حيوانات و لاشه‌هاي مردهٔ آن‌ها تغذيه مي‌كنند.

تمام سوسك‌ها داراي بخش‌هايي براي نيش زدن و جويدن در ناحيهٔ دهان خود هستند. بعضي از سوسك‌ها داراي آرواره‌هاي بزرگي هستند كه آن‌ها را قادر مي‌سازد به طعمهٔ خود حمله كرده و آن را قطعه‌قطعه كنند. سوسك‌هاي ديگر مثل شپشهٔ گندم داراي آرواره‌هاي كوچكي در انتهاي پوزهٔ درازشان هستند. شپشهٔ گندم پوزهٔ بلند خود را براي سوراخ كردن اجسام سخت و رسيدن به غذا به‌كار مي‌برد. او داراي شاخك‌هاي زانويي است كه مي‌تواند آن‌ها را خم كرده و در شيار پوزه‌اش پنهان كند.

عنكبوت (تارتنك يا كارتنك[۱] يا تاربافك جولاه يا جولاهي) جانور بي مهرهٔ شكارگري است كه داراي بدني دوبخشي و هشت پاست. عنكبوت‌ها فاقد بخش‌هاي جوندهٔ دهان و بال‌اند. آن‌ها در راستهٔعنكبوت‌ ها طبقه‌بندي مي‌شوند كه خود يكي از چند راستهٔ ردهٔ بزرگتر عنكبوتيان (تاربافان) است.

ردهٔ تاربافان دربردارندهٔ گونه‌هايي چون كژدم و كنه است. توانايي تنيدن تار ارثي است و عنكبوت اطلاعات مربوط به اين توانايي را به شكل ماده وراثتي از والدين خود به ارث برده‌است. برخي گونه‌هاي عنكبوت بسيار سمي و خطرناك اند و زهرشان آن قدر قوي است كه مي‌تواند انسان را بكُشد. عنكبوت بيوه سياه، عنكبوت تورقيفي سيدني و... از گونه‌هاي خطرناك عنكبوت اند 

بيشتر عنكبوت‌ ها تار مي‌تنند كه معمولاً به صورت رشته‌اي پروتئيني از غده‌هاي تارتنِ انتهاي شكم آن‌ها ترشح مي‌شود. بسياري از گونه‌ها از تار براي شكار استفاده مي‌كنند؛ به اين صورت كه توري يا پرده‌اي مي‌تنند كه حشرات در آن به دام مي‌افتند؛ ولي گونه‌هاي فراواني هم هستند كه آزاد شكار مي‌كنند. از تار براي بالا رفتن از جايي، ايجاد ديوارهاي هموار در لانه‌هاي زيرزميني، ساختن ساك تخم، درپيچيدن صيد، و نگهداري موقت اسپرم، و خيلي كارهاي ديگر استفاده مي‌شود.

تار عنكبوت از نخ‌هاي ابريشم مانند درست شده است. نخ‌هايي كه خودش ايجاد كرده و خودش ريسيده است و از آن نخ‌ها تار را بافته است. كارتونك (عنكبوت) تار را به شكل هندسي و محكم در مي‌آورد و براي شكار مگس دام قرار مي‌دهد. اين تارها ابتدا به صورت مايع هستند و به شكل نخ نازكي از بدن عنكبوت خارج مي‌شوند و سپس در تماس با هوا خشك شده و مانند نخ مي‌شوند. قطر تار عنكبوت حدود يك دهم تار موي انسان است.

اين تارهاي صاف و شفاف، بسيار نرم و سبك و در عين حال بسيار مقاوم هستند. حتي مي‌توان گفت تار عنكبوت از فولاد هم سخت‌تر است. پروتئيني كه عنكبوت را قادر مي‌سازد خود را آويزان كند و همچنين به شكار طعمه كمك مي‌كند، نظر دانشمندان را به خود جلب كرده است. مولكول‌هاي اين پـروتئين بسيار كشسان و قـوي هستند، تقريباً ۲۰ برابر از نايلون كشسان‌تر و ۹ برابر از فولاد در قطر مساوي قوي‌تر است.

خرچنگ‌ آبي جانوري سخت‌پوست است كه در اصل در آب‌هاي غرب اقيانوس اطلس و خليج مكزيك زندگي مي‌كند. خرچنگ آبي احتمالاً از طريق آب توازن كشتي‌ها به اروپا، شمال آفريقا و جنوب غربي آسيا منتقل شده است.

اين خرچنگ‌ ها گازي شديد و دردناك مي‌گيرند و جانوراني خشن و تندخو هستند.در زبان محلي بندرعباس به ان سينگو مي گويند.

خرچنگ‌هاي آبي ۱۰ پا دارند و جفت عقبي پاهاي آنها پارويي شكل است. كه معمولاً قسمت بالاي آن زيتوني يا سبز متمايل به آبي است، چنگال‌ها در قسمت زيرين آبي روشن هستند. اين خرچنگها بااستفاده از سه جفت پاهاي مياني كه داراي نوك تيز هستند راه مي‌رود. اين جانور از چنگالهاي گازانبري براي دفاع از خود و شكار بهره مي‌گيرد.

خرچنگهاي آبي تغيير شكل جنسي آشكاري را نشان مي‌دهند. خرچنگ‌هاي آبي نر شكم T شكل دارند كه بسادگي از ماده‌هاي هم سن قابل تشخيص هستند. ماده‌هاي نابالغ شكم‌هاي مثلثي‌شكل با بندهاي به‌هم‌جوش‌خورده دارند، با اين وجود در پوست‌اندازي نهايي يا جنسي (پوست‌اندازي و آغاز بلوغ جنسي) شكم ماده‌هاي بالغ پهن و گرد مي‌شود.

خرچنگ‌ها از خانواده سخت پوستان هستند. شكمشان كاملاً در زير بدنشان پنهان است. روي بدن از پوسته‌اي سخت پوشيده شده‌است. همچنين آنها داراي يك جفت چنگال هستند. خرچنگ‌ها در تمام اقيانوسهاي جهان يافت مي‌شوند اما برخي نيز در آب‌هاي شيرين و همچنين درون خشكي به ويژه در مناطق گرمسيري نيز زيست مي‌كنند. اندازه خرچنگ‌ها بسيار متنوع است از خرچنگ نخودي كه تنها چند ميليمتر اندازه دارد تا خرچنگ عنكبوتي ژاپني كه طول پاهايش بيشتر از ۴ متر است.

خرچنگ‌ها همه‌چيزخوار هستند آنها به ويژه از جلبك و ساير غذاها ديگر شامل نرم‌تنان ٬كرم‌ها، سخت‌پوستان ديگر، قارچها و باكتريها و خرده غذاهايي كه در دسترسشان باشد تغذيه مي‌كنند. براي بسياري از خرچنگ‌ها، يك رژيم غذايي حاوي مواد گياهي و حيواني، باعث رشد سريع‌تر و بيشتر زنده ماندن آنها مي‌شود.

كژدم يا عقرب و يا دراز دم نام يكي از گونه‌هاي بندپايان رده عنكبوتيان است كه داراي ۸ پا و نيشي با زهر كشنده مي‌باشد. نيش عقرب در نوك دم آن قرار دارد. عقرب‌ها شب‌ها به آرامي به فعاليت‌هاي زيستي خود مي‌پردازند و بيشتر در آب و هوايي گرم فعال هستند.

اين جانوران چنگال‌هاي خارداري دارند كه در واقع قسمتي از دهان آن‌ها محسوب مي‌شوند. آنها قادرند كه مادهٔ سمي خطرناكي از قسمت عقب بدنشان به طرف مهاجمين بپاشند. اين جانور بيشتر در شب شكار مي‌كند و پاهاي بلند جلويي خود را براي پيدا كردن غذا به‌كار برده و پس از يافتن غذا آن را با چنگال‌هايش مي‌گيرد. كژدم‌ها اغلب در طول روز در زير سنگ‌ها يا در حفره‌هاي به نسبت خنك زير زمين پنهان مي‌گردند. 

عقرب ها رنگ‌هاي مختلفي مثل زرد مايل به قهوه‌اي، قهوه‌اي، خاكستري و سياه دارند و اندازه آنها بين ۱۸ تا ۵/۱ سانتي‌متر مختلف است. ولي بواسطه شكل بدني خود كه حالتي تخت و صاف دارد، مي‌توانند از شكاف‌هايي به عرض ۳ ميلي‌متر نيز عبور كنند و خود را وارد خانه سازند.

عقرب ها در محيط خارج از خانه در شكاف و درز بين سنگ‌ها، زير پوست درختان، بين هيزم‌ها و مانند آن يافت مي‌شوند و در محيط خانه در حمام، دستشوئي، آشپزخانه و محيط‌هاي مرطوب ديده مي‌شوند. اين جانوران در طول روز در گوشه‌اي بي‌حركت و پنهانند و در طي شب فعاليت خود را آغاز مي‌كنند و به‌دنبال شكار خود مي‌روند و سم خود را از طريق نيش كه در انتهاي دم آنها وجود دارد به شكار خود تزريق مي‌كنند.

كژدم‌ها اغلب حشرات موذي را به دام مي‌اندازند و از اين نظر اهميت دارند. آنها اغلب سوسك‌هاي سياه و اگر بتوانند قورباغه‌ها را نيز شكار مي‌كنند. آنها پس از شكار، طعمه را ابتدا نيش مي‌زنند سپس با حركات كليسر يا به عبارتي آروارههاي خود شروع به خرد كردن بدن طعمه مي‌كنند و در اين موقع بر اثر ترشح آنزيمي آن را به صورت مايع در مي‌آورند

سوسك شاخ‌گوزني لوكانوس كروس گونه اي از سوسك‌هاي شاخ‌گوزني است، نوع نر اين سوسك داراي آرواره‌هاي به شكل شاخ گوزن مي‌باشد، كه در هنگام نزاع با رقيبان در فصل توليد مثل مورد استفاده او قرار مي‌گيرد. سوسك شاخ‌گوزني بيشتر عمر خود را در تنه درختان قديمي و كنده‌هاي چوب پوسيده مي‌گذراند و از چوبهاي پوسيده اين درختان تغذيه مي‌كنند. با وجود ظاهر ترسناك، اين سوسك بي خطر است. 

سوسك حمام يا سوسري جانداري است بندپا از ردهٔ حشرات، زيرردهٔ بالداران (Pterygota) فروردهٔ نوبالان (Neoptera)، راستهٔ سوسريان (Blattodea). سوسك نامي كلّي است براي خانوادهٔ سوسري‌ها. بسياري از مردم، سوسري‌ها (سوسك حمام ياcockroachs) را با سوسك‌ها (Beetles) اشتباه مي‌گيرند. سوسك‌ها داراي يك لايه يا قاب محكم و محافظ روي بالاهاي خود هستند و قبل از پرواز بايد ابتدا آن را كنار بزنند، ولي سوسري‌ها روي بالشان قاب ندارند. 

شاخ‌گوزني لوكانوس كروس

در تصوير سوسك سمت راست ماده و سوسك سمت چپ نر است.

سوسك اره‌كش خال‌سفيد

سوسك‌ها بزرگ‌ترين گروه حشره‌ها را به خود اختصاص داده‌اند و در محيط زيست‌هاي مختلفي ديده مي‌شوند. از زمين‌هاي سنگلاخي تا جنگل‌هاي استوايي تحت قلمرو خياطي‌ها به‌حساب مي‌آيد. بيشتر سوسك‌ها قدرت پرواز دارند. آن‌ها داراي بال‌هايي هستند كه وقتي درحال پرواز نيستند، آن‌ها را در محفظهٔ محكمي روي پشت خود جمع مي‌كنند و در زير اين محفظه نگهداري مي‌كنند. سوسك‌ها از انواع مختلف گياهان، گونه‌هاي حيوانات و لاشه‌هاي مردهٔ آن‌ها تغذيه مي‌كنند.

تمام سوسك‌ها داراي بخش‌هايي براي نيش زدن و جويدن در ناحيهٔ دهان خود هستند. بعضي از سوسك‌ها داراي آرواره‌هاي بزرگي هستند كه آن‌ها را قادر مي‌سازد به طعمهٔ خود حمله كرده و آن را قطعه‌قطعه كنند. سوسك‌هاي ديگر مثل شپشهٔ گندم داراي آرواره‌هاي كوچكي در انتهاي پوزهٔ درازشان هستند. شپشهٔ گندم پوزهٔ بلند خود را براي سوراخ كردن اجسام سخت و رسيدن به غذا به‌كار مي‌برد. او داراي شاخك‌هاي زانويي است كه مي‌تواند آن‌ها را خم كرده و در شيار پوزه‌اش پنهان كند.