شبكه ما

خَرگوش پستانداري است علفخوار، از تيره خرگوشان (Leporidae) و داراي اندامي شبيه به گربه و گوش‌هاي دراز و لب‌هاي شكافدار. دست‌هاي خرگوش از پاهايش كوتاهتر است. و بسيار تند حركت مي‌كند، و داراي انواع مختلف است. در حدود ۶ تا ۸ بچه به دنيا مي‌آورد.

در هنگام زمستان به دليل داشتن پوست سفيد پيدا كردن او در برف دشوار است. تغيير رنگ پوست اين حيوان ما را به شگفت مي‌آورد يعني در زمستان سفيد شدن پوست اين جانور و در تابستان خاكستري يا قهوه‌اي شدن آن. مي‌توان اينخرگوش را مانند آفتاب‌پرست دانست كه او نيز تغيير رنگ مي‌دهد. خرگوش قطبي سوراخ‌هايي به عمق ۲ متر در برف حفر مي‌كند كه اين مكان جاي مناسبي براي مخفي كردن كودكان به هنگام خطر است.

خاستگاه اصلي اين جانور اسپانيا و آفريقاي شمالي است[نيازمند منبع] اما به بعضي از كشورهاي ديگر هم مهاجرت كرده‌است. اين خرگوش گياهان بومي را مي‌خورد و باعث مي‌شود كه ساير جانوران گرسنه بمانند. اين جانور همچنين محصولات كشاورزي را منهدم مي‌كند و براي خود سوراخ‌هاي زيرزميني حفر مي‌كند.

يكي از گونه‌هاي خرگوش، خرگوش آنقوره است. با توجه به ميانگين ۵ تا ۶ بچه در هر زايمان، مي‌توانند ۵۰ الي ۶۰ بچه در سال توليد كنند. اين نوع خرگوش مي‌تواند از سه ماهگي باردار شود.

خرگوش‌ها بيش از ۴۴ گونه‌اند (اهلي و صحرايي). رنگ آن‌ها خاكستري و قهوه‌اي است. خرگوش‌هاي دست آموز رنگ‌هاي گوناگوني دارند. طول آن‌ها تا ۶۰ سانتيمتر و وزن آنها تا ۵ كيلوگرم هم مي‌رسد. طول عمر آنها تا ۶ سال و دشمنان آنها روباه، مار، عقاب، و انسان هستند. آن‌ها از نوع پستان‌داران هستند. سرعت خرگوش به ۴۰ كيلومتر در ساعت هم مي‌رسد. خرگوش ماده قادر است كه ۵ تا ۸ بچه به دنيا بياورد.

خرگوش‌ها مي‌توانند در چمنزار، علفزار، جنگل‌هاي كم درخت، جنگل‌هاي انبوه، تالاب و حتي بيابان زندگي كنند.[۱] اين جانور به صورت دسته جمعي زندگي مي‌كند. شناخته شده ترين گونهٔ آن‌ها يعني خرگوش اروپايي در سوراخ‌هايي درون زمين زندگي مي‌كند.

هزارپا نمونه‌اي از بند پايان است كه داراي دو جفت پا در هر بخش از بدن (به جز ناحيه سر) مي‌باشد. بيشتر هزارپاها، داراي بدن استوانه‌اي شكل هستند؛ ولي انواع كمي از آنها شكل‌هاي گوناگون ديگري دارند.

هزارپاها مي‌توانند به دور خود بپيچند و بدن خود را مانند توپ گرد كنند. هزارپاها آهسته حركت مي‌كنند و بيشتر به خوردن برگه ها علاقه دارند. در اكثر موارد آنها نوعي آفت براي گلخانه‌ها محسوب مي‌شوند و مي‌توانند خسارت زيادي به بار بياورند. هزارپاها موجودات شكارچي نيستند و با توجه به رفتار آرام و رژيم غذايي ساده، براي نگهداري در خانه عالي مي‌باشند. شمار هزارپايان نسبت به ديگر حشرات كمتر است و آنان را مي‌توان به دو گونهٔ كلي گوشتخوار و گياهخوار تقسيم نمود. هزارپاي گوشتخوار، بسيار كمياب و داراي پاهاي كمتري نسبت به گونهٔ گياهخوار است؛ همچنين از خود زهري دارد اما براي انسان‌ها خطرناك نيست.

البته انواع خطرناك اين هزار پا در افريقا و امريكا وجود دارند، اما گونه هاي ايراني كه به رنگ زرد هستند، كشنده نيستند و فقط جاي نيش آنها متورم ميشود و درد نيش آنها و همچنين ماندگاري جاي نيش و تورم، از نيش زنبور كمتر است و به شكل كاملا متورم و قرمز رنگ با جاي 2 تا نيش در مركز برآمدگي مشخص است. براي مبارزه با هزارپاها ، بايد از سمپاشي روي خاك در فواصل مختلف استفاده كرد، معمولا با شروع فصل گرم بايد سم پاشي صورت بگيرد و نوبت بعد اواخر بهار و يك ماه بعد نيز دوباره بايد سم پاشي انجام بشود .

هزارپا

يك راه ديگر براي مقابله با هزارپا ها، عدم استفاده از خزه بر روي گلدان است و بهتر است روي خاك گلدان را در حدود 2 تا 5 سانتي متر از شن يا سنگ هاي ريز استفاده كنيد. در اين حالت بعد از آبياري گلدان ، بسياري از هزارپاها از بين ميروند و امكان زندگي درون گلدان برايشانن فراهم نميشود و نمي توانند به خوبي درون خاك تنفس كنند و ازبين ميروند. اين روش براي مبارزه با خرخاكي ها نيز مناسب است.

شكلات به خوراكي‌هاي مشتق از كاكائو گفته مي‌شود.[۱] اين ماده غذايي پر طرفدار و انرژي زا،[۲] بطور معمول از تركيب شير، شكر، كره كاكائو و پودر كاكائو با نسبت‌هاي متفاوت توليد مي‌شود. 

كاكائو بومي آمريكاي جنوبي، آمريكاي مركزي و مكزيك است و حداقل به مدت سه هزار سال در اين منطقه كشت مي‌شده است. مدارك باستان‌شناسي حاكي از كشت و استفاده خوراكي از اين ماده در هندوراس در حدود ۱۱۰۰ سال پيش از ميلاد مسيح است. شكلات در قسمت آمريكاي مركزي، نوعي كالاي لوكس محسوب مي‌شد و از دانه‌هاي كاكائو هم به عنوان پول استفاده مي‌كردند. درگذشته شكلات بيشتر در نوشيدني‌هاي شكلاتي كاربرد داشته‌است.[۱] شوكوهوليك: به فرد عاشق شكلات، شوكوهوليك گفته مي‌شود.[۴] اولين بار، فاتحان اسپانيايي كاكائو را براي نشان دادن به پادشاه و ملكه اسپانيا از آمريكا به اروپا آوردند؛ و خيلي زود، اين ماده جزو مواد غذايي قاره اروپا گرديد. آن زمان از شكلات تنها در انواع نوشيدني‌ها استفاده مي‌شد كه البته مقداري شكر به نوشيدني اضافه مي‌كردند تا تلخي آن گرفته شود. تا قرن ۱۷، شكلات در اروپا، ماده غذايي گران‌قيمتي محسوب مي‌شد كه تنها ثروتمندان از آن استفاده مي‌كردند.[۱] 

در سال ۱۸۲۸م، هلندي‌ها روشي اختراع كردند كه طي آن، چربي دانه‌هاي كاكائو را مي‌گرفتند و از آن، كره كاكائو تهيه مي‌كردند. از باقي‌مانده دانه كاكائو هم پودر كاكائو تهيه نمودند. همچنين طي روشي ديگر، شكلات را قليايي نموده و به اين ترتيب، مزه تلخ آن را از بين مي‌بردند. از آن زمان بود كه شكلات‌ها به شكل امروزي تهيه شد. گفته شده كه جوزف فراي، اولين كسي بود كه در سال ۱۸۴۷م، شكلات‌هاي امروزي را عرضه نمود كه به راحتي قابل خوردن باشند.[۱]

با وجود پيشرفت‌هايي كه در صنعت شكلات انجام شد، شكلاتمحبوبيت فراگير خود را مرهون جنگ جهاني اول است. در طول اين جنگ، اين ماده غذايي به عنوان جيره غذايي سربازان به كار گرفته شد و سربازان پس از بازگشت از جنگ، بهترين مبلغ آن بودند. به اين ترتيب تا سال ۱۹۳۰ حدود ۴۰ هزار نوع شكلات گوناگون توليد شد.

خرچنگ‌ها از خانواده سخت پوستان هستند. شكمشان كاملاً در زير بدنشان پنهان است. روي بدن از پوسته‌اي سخت پوشيده شده‌است. همچنين آنها داراي يك جفت چنگال هستند. خرچنگ‌ها در تمام اقيانوسهاي جهان يافت مي‌شوند اما برخي نيز در آب‌هاي شيرين و همچنين درون خشكي به ويژه در مناطق گرمسيري نيز زيست مي‌كنند. اندازه خرچنگ‌ها بسيار متنوع است از خرچنگ نخودي كه تنها چند ميليمتر اندازه دارد تا خرچنگ عنكبوتي ژاپني كه طول پاهايش بيشتر از ۴ متر است. 

خرچنگ‌ها همه‌چيزخوار هستند آنها به ويژه از جلبك و ساير غذاها ديگر شامل نرم‌تنان ٬كرم‌ها، سخت‌پوستان ديگر، قارچها و باكتريها و خرده غذاهايي كه در دسترسشان باشد تغذيه مي‌كنند. براي بسياري از خرچنگ‌ها، يك رژيم غذايي حاوي مواد گياهي و حيواني، باعث رشد سريع‌تر و بيشتر زنده ماندن آنها مي‌شود. 

خَرچَنگ آبي جانوري سخت‌پوست است كه در اصل در آب‌هاي غرب اقيانوس اطلس و خليج مكزيك زندگي مي‌كند. خرچنگ آبي احتمالاً از طريق آب توازن كشتي‌ها به اروپا، شمال آفريقا و جنوب غربي آسيا منتقل شده است.

اين خرچنگ‌ها گازي شديد و دردناك مي‌گيرند و جانوراني خشن و تندخو هستند.در زبان محلي بندرعباس به ان سينگو مي گويند.

خرچنگ‌هاي آبي ۱۰ پا دارند و جفت عقبي پاهاي آنها پارويي شكل است. كه معمولاً قسمت بالاي آن زيتوني يا سبز متمايل به آبي است، چنگال‌ها در قسمت زيرين آبي روشن هستند. اين خرچنگها بااستفاده از سه جفت پاهاي مياني كه داراي نوك تيز هستند راه مي‌رود. اين جانور از چنگالهاي گازانبري براي دفاع از خود و شكار بهره مي‌گيرد.

خرچنگهاي آبي تغيير شكل جنسي آشكاري را نشان مي‌دهند. خرچنگ‌هاي آبي نر شكم T شكل دارند كه بسادگي از ماده‌هاي هم سن قابل تشخيص هستند. ماده‌هاي نابالغ شكم‌هاي مثلثي‌شكل با بندهاي به‌هم‌جوش‌خورده دارند، با اين وجود در پوست‌اندازي نهايي يا جنسي (پوست‌اندازي و آغاز بلوغ جنسي) شكم ماده‌هاي بالغ پهن و گرد مي‌شود.

نقاشي، نگارگري يا رسم، فرآيندي است كه طي آن رنگ بر روي يك سطح مانند كاغذ يا بوم ايجاد نقش مي‌كندو اثري خلق مي‌شود. فردي كه اين فرايند توسط او انجام مي‌گيرد نقاش نام دارد، به‌خصوص زماني كه نقاشي حرفهٔ شخص باشد.

نقاشي يكي از رشته‌هاي اصلي هنرهاي تجسمي است و قدمت آن شش برابر زبان نوشتاري مي‌باشد.[نيازمند منبع] برخي از پژوهشگران معنقدند اولين نقاشي‌هاي يافت‌شده در غارها حاكي از آن است كه انسان‌هاي اوليه با كشيدن نقش حيوانات و شكارشان به نوعي خود را آمادهٔ نبرد با آن‌ها مي‌كرده‌اند.

قديمي‌ترين نقاشي‌ها در دنيا كه متعلق به حدود ۳۲۰۰۰ هزار سال پيش مي‌باشد، در گروته شاوه فرانسه قرار دارد. اين نقاشي‌ها كه با استفاده از افراي قرمز و رنگ‌دانه سياه، حكاكي و رنگ شده‌اند، تصاويري از اسب‌ها، كرگدن‌ها، شيرها، بوفالوها و ماموت‌ها را نشان مي‌دهند. اين‌ها نمونه‌هايي از نقاشي در غار هستند كه در اغلب نقاط دنيا وجود دارند.

بسياري از آثار شناخته شده و مشهور هنري امروزي، مانند موناليزا،نقاشي هستند. هرچند اختلاف نظرهاي جزئي در مورد كاملاً هنري بودن آثاري كه به روش‌هاي غير سنتي و با روش‌هاي غير از شيوه‌هاي كلاسيك خلق مي‌شوند وجود دارد اما از لحاظ مفهومي، هنرمنداني كه از صدا، نور، آتش‌بازي، چاپگرهاي جوهرافشان، پيكسل‌هاي صفحه نمايشگر و حتي پاستل يا مواد ديگر براي خلق اثرشان استفاده مي‌كنند، با كساني كه مواد سنتي و رنگ‌هاي آميخته با زرده تخم مرغ را بكار مي‌برند، يكسان هستند. در نتيجه به اغلب كارهاي هنري از اين دست نقاشي گفته مي‌شود.

در قياس با نقاشي، طراحي، سلسله عمليات ايجاد يك سري اثر و نشانه با استفاده از فشار آوردن يا حركت ابزاري بر روي يك سطح است

نقاشي ساختمان يك روش قابل اجرا براي تزئين ديوارهاي يك ينا با استفاده از رنگ‌آميزي در ساختار جزئيات كار موجود است.

پليكان يا مرغ سقا[۱] نوعي پرنده است از خانواده پليكانيان (نام علمي: Pelecanidae). پليكان‌ها پرندگان آبزي بزرگ با منقار بزرگ‌اند كه مي‌توانند براي انباشتن طعمه آن را متورم كنند.

بزرگترين عضو از خانواده پليكان پليكان پاخاكستري به شمار مي‌رود كه در ايران نيز يافت مي‌شود.

پليكان‌ها جزء پرندگان غول پيكر محسوب مي‌شوند و در بعضي از آنها طول بال به ۳ متر مي‌رسد، پليكان‌ها داراي پروازي بلند و زيبا هستند پروازي كه به ۱۰هزار پا نيز مي‌رسد.

پليكان سفيد پرنده‌اي است بزرگ و سفيد رنگ با شاهپرهاي نخستين سياه‌رنگ، كيسه گلويش آويخته و پاهاي گوشتي به رنگ قرمز و نارنجي دارد.

نر و ماده آنها در فصل زاد و ولد كاكل كوتاه مجعدي در پشت سر و پروبال سفيد مايل به صورتي دارند. از فاصله نزديك پرهاي زرد قاعده گردن و چشم‌هاي قرمزش به‌خوبي ديده مي‌شود.

پليكان‌ها ساكن تمام قاره‌ها به جز قطب جنوب هستند و از تاسماني تا سواحل غرب كانادا ديده مي‌شود، اكثر مرغ سقاها در مناطق گرم زندگي مي‌كنند. آنها را مي‌توان در سراسر سواحل و كناره رودخانه‌هاي منتهي به دريا يافت.

طول بدن پليكان پاخاكستري ۱۷۰–۱۹۰ سانتي‌متر و وزن آن ۱۱–۱۵ كيلوگرم است. فاصلهٔ ميان دو بال اين پرنده به هنگام بازشدن كامل نزديك به ۳ متر است. پليكان پاخاكستري اندكي بزرگ‌جثه‌تر از مرغ سقاي سفيد است. جنس نر آن بزرگ‌تر از جنس ماده است.

رنگ بدن اين پرنده سفيد چركي است و كاكل ندارد، اما پرهاي پشت سرش اندكي بلند و مجعد هستند و رنگ روشن صورتي در پر و بالش ديده نمي‌شود. پاهاي آن خاكستري سربي هستند و بر خلاف پليكان سفيد، در زير بال‌هاي خود سياهي ندارد. روتنه آن اندكي نقره‌اي‌وار است و لكهٔ بزرگي به رنگ زرد در پايين گلويش ديده مي‌شود. در اطراف چشم‌ها، حلقه‌اي خاكستري همانند رنگ پاهايش وجود دارد. پرندهٔ نابالغ به رنگ قهوه‌اي كمرنگ و به پرندهٔ نابالغ مرغ سقاي سفيد شبيه است.

سَگ (نام علمي: Canis lupus familiaris) زيرگونهٔ اهلي گرگ‌ها و پستانداري از راستهٔ سگ‌سانان است. سگ نخستين جانوري است كه به دست انسان اهلي شد. سگ‌ها متنوع‌ترين حيوان زمين هستند كه ميراث چند هزار سال مداخله انسان در روند جفت گيري و پرورش اين حيوان است.

سگ‌ها نقش‌هاي مختلفي را در جوامع انساني بر عهده گرفته‌اند و آدميان از ايشان براي شكار، گله‌داري، باركشي، محافظت، كمك به پليس و نيروهاي نظامي، همراهي و همدمي و كمك به اشخاص دچار ناتواني استفاده كرده‌اند. در بعضي فرهنگ‌ها از آن به عنوان يك منبع غذايي هم استفاده شده‌است. در سال ۲۰۰۱ برآورد شده كه حدود ۴۰۰ ميليون قلاده سگ در سراسر دنيا زندگي مي‌كنند.

سگ‌ها شامل صدها نژاد متفاوت مي‌شوند كه بيشتر آن‌ها در چندصد سال اخير به وسيله اصلاح نژادي توسط انسان‌ها ايجاد شده‌اند. انسان‌ها از طريق توليد نسل از سگ‌هاي داراي صفات جسمي و رفتاري مخصوص براي انجام بهتر نقش‌هاي خاص باعث ايجاد نژادهاي متفاوتي از سگ‌هاي شده‌اند كه تفاوت‌هاي ظاهري قابل توجهي با يكديگر دارند. ارتفاع انواع مختلف سگ از سطح زمين تا بين دو كتف از حدود ۱۵ سانتي‌متر در نژاد شي‌هواهوا تا حدود ۷۶ سانتي‌متر در سگ تازي ايرلندي متغيّر است. رنگ آن‌ها نيز از سفيد تا سياه و از قهوه‌اي تيره تا روشن با طرح‌هاي مختلفي متغير است. پوشش آنها نيز از بسيار كوتاه تا چند سانتي‌متر متفاوت است، از موي خشن تا پشم صاف، مجعد يا نرم.

گُربه (كه در افغانستان پشك گفته مي‌شود) جانوري اهلي از خانواده گربه‌سانان و يك حيوان گوشتخوار است.[۱] گربه‌ها از ۶ تا ۷ ماهگي بالغ مي‌شوند و توانايي توليد مثل دارند، ماده‌ها تا ۸ سالگي و نرها تا ۱۰ سالگي قابليت جفت‌گيري دارند. دوره آبستني گربه نيز بين ۶۱ تا ۶۸ روز (متوسط ۶۳ روز) است.[۱]

گربه، با نام علمي Felis silvestris catus، زيرگونه‌اي از گربه وحشي با نام علمي Felis catus است. براي تمايز اين جانور از انواع وحشي از نام گربه خانگي يا گربه اهلي استفاده مي‌شود.

حدود ۶۰۰ ميليون گربه امروزه در سراسر دنيا پراكنده‌اند و تقريباً در هر جايي كه انسان‌ها زندگي مي‌كنند، بود و باش دارند. نسل تقريباً تمامي اين گربه‌ها به پنج گربه وحشي ماده از زيرگونه گربه دشتي آفريقايي مي‌رسد كه حدود ده هزار سال پيش در خاورميانه زندگي در كنار انسان‌ها را برگزيدند، نخستين انسان‌هايي كه با اهلي‌سازي گندم و جو عصر كشاورزي را آغاز كرده بودند. گربه‌ها در كنار اين انسان‌ها مي‌توانستند موش‌ها و جوندگان ديگري را شكار كنند كه براي تغذيه از ذخيره‌هاي غلات دهقانان در كنار سكونتگاه‌هاي انساني تجمع كرده بودند و همچنين از گزند دشمنان طبيعي متعدد خود همچون كفتارها و گربه‌هاي بزرگ‌تر در امان بودند. در مصر باستان گربه حيواني مقدس به شمار مي‌رفت و تا چندي پيش تصور مي‌شد كه اين حيوان نخستين بار در مصر اهلي شده‌است، اما پيدا شدن بقاياي يك گربه در يك مقبره انساني در قبرس نشان مي‌دهد كه گربه‌ها در مديترانه شرقي اهلي شده بودند. چراكه اين مقبره مربوط به ۹۵۰۰ سال پيش يعني مدتها پيش از آغاز تمدن در مصر است و از آن‌جا كه نشانه‌اي از زندگي گربه‌هاي دشتي در طبيعت قبرس به دست نيامده تصور مي‌شود كه كشاورزان ساكن تركيه گربه‌هاي اهلي را با خود به اين جزيره آورده باشند

گربهٔ وحشي يا گربهٔ دشتي (نام علمي: Felis silvestris) عضوي از خانوادهٔ گربه‌سانان، سردهٔ گربه‌ها است كه در غرب آسيا و قسمت‌هايي از اروپا و آفريقا زندگي مي‌كند. گربه وحشي از پستانداران و پرندگان كوچك تغذيه مي‌كند و در محيط‌هاي مختلفي از جمله مراتع بي‌درخت تا جنگل‌هاي انبوه توانايي زندگي دارد. اين گونه نياي گربه هاي اهلي مي‌باشد 

گربه‌سانان (نام علمي: Feliformia يا Feloidea) زيرراسته‌اي از گوشت‌خوارسانان هستند كه شامل گربه‌ايان (بزرگ و كوچك)، كفتارها و خدنگها مي‌شود. گربه‌سانان در مقابل ديگر زيرراستهٔ گوشت‌خوارسانان، يعني سگ‌سانان (Caniformia) قرار دارد. هر دوي اين زيرراسته‌ها ويژگي متمايزي در ميان ديگر پستانداران دارند: داراي ۴ دندان مخصوص گوشت‌خواري در جلوي آرواره خود هستند.گربه، با نام علمي Felis silvestris catus، زيرگونه‌اي از گربه وحشي با نام علمي Felis catus است. براي تمايز اين جانور از انواع وحشي از نام گربه خانگي يا گربه اهلي استفاده مي‌شود.

حدود ۶۰۰ ميليون گربه امروزه در سراسر دنيا پراكنده‌اند و تقريباً در هر جايي كه انسان‌ها زندگي مي‌كنند، بود و باش دارند. نسل تقريباً تمامي اين گربه‌ها به پنج گربه وحشي ماده از زيرگونه گربه دشتي آفريقايي مي‌رسد كه حدود ده هزار سال پيش در خاورميانه زندگي در كنار انسان‌ها را برگزيدند، نخستين انسان‌هايي كه با اهلي‌سازي گندم و جو عصر كشاورزي را آغاز كرده بودند.

در باغ وحشي نزديك پايتخت چين، يك قلاده ببر با حمله به دو زن، يكي را كشت و ديگري را مجروح كرد.

آفتاب‌‌نيوز :

فيلم منتشر شده از دوربين‌هاي مدار بسته پارك نشان مي‌دهد پس از خروج يكي از زنان از داخل خودرويش در باغ وحش، ناگهان يك ببر به آن زن حمله مي‌كند و با خود مي‌برد.

به گزارش آفتاب‌نيوز به نقل از العالم، يك زن ديگر نيز كه همراه قرباني بود براي نجاتش از خودرو پياده شد، اما او نيز گرفتارببر شد. پس از آن كه دعوا و مشاجره‌اي درون خودرو بين دو زن صورت گرفت، يكي از آنان خودرو را ترك كرد و باعث بروز اين حادثه مرگبار شد.يك مرد نيز آن دو زن را همراهي مي‌كرد كه با وجود خروج از خودرو براي نجات آنان، آسيبي به او وارد نشد.

در باغ وحش مذكور، بازديدكنندگان اجازه دارند با خودرو از جانوراني كه در محوطه آزاد هستند ديدن كنند ولي اجازه خروج از خودرو را ندارند.