شبكه ما

خيارهاي دريايي (Holothuroidea خيارسانان) يكي از رده‌هاي خارپوستان هستند. اين جانوران به زيرشاخهٔ خارزيان (Echinozoa) تعلق دارند.

اين جانداران بدني چرم‌گون دارند و بيشتر در كف درياها زندگي مي‌كنند. نامگذاري اين جانوران بخاطر شكل خيارمانندشان است.

خيار دريايي حيوان خزنده‌اي است كه به آهستگي به روي گلسنگ‌ها يا صخره‌ها مي‌خزد و تكه‌هاي غذا را از محيط اطراف جمع كرده و مصرف مي‌كند دستهاي او مايع چسبنده‌اي ترشح مي‌كند كه جمع آوري غذا از روي زمين را براي او آسان مي‌كند پاهاي رديفي قرمز روشن و مجموعه دستهاي تغذيه كننده بنفش و زرد بسياري از گونه‌هاي خيار دريايي براي استتار مناسب نيستند.

در اروپا معمولاً دو گونه از خيار دريايي زندگي مي‌كند:

خيار دريايي معمولي

خيار دريايي صخره‌زي (Cucumaria planci)

خيار دريايي در كشورهاي جنوب شرقي آسيا از جمله چين ، تايوان ، تايلند ، اندونزي ، كره ، فيليپين و ديگر كشورهاي شرق آسيا از اهميت خاصي برخوردار است .

در بين اين كشورها چين به عنوان بزرگترين توليد كننده ، مصرف كننده و وارد كننده خيار دريايي به شمار مي رود . در طب سنتي اين كشور ، از خيار دريايي براي تسويه خون ، درمان بيماريهاي كليوي و نيز بيماريهاي پوستي استفاده مي شود . مصرف ساليانه اين آبزي در كشور چين 12000 – 10000 تن وزن خشك شده آن است .

اين محصول به دو صورت تازه و خشك شده ، فرآوري و مصرف مي شود و در چين يكي از محبوب ترين غذاهاي دريايي محسوب مي شود .

از آنجا كه اين آبزي با ارزش از طرفداران زيادي برخوردار مي باشد ، روي آوردن به صنعت تكثير و پرورش آن به صورت تك گونه اي و يا چند گونه اي با ساير آبزيان انكار ناپذير مي باشد .

از اين رو بسياري از كشورهاي فوق الذكر در امر تكثير و پرورش آن داراي تجربيات ، قدمت و سابقه اي چندين ساله مي باشند لذا با توجه به موارد فوق و دلايل ذيل روي آوردن به صنعت تكثير و پرورش اين آبزي مي تواند اقتصادي بوده ضمن توليد يك محصول جديد به صنعت ورشكسته تكثير و پرورش ميگو كمك نمايد .

ستاره دريايي جانوري آبزي است از شاخه خارپوستان و رده ستاره‌سانان (نام علمي: Asteroidea). اين نام همچنين به خانوادهاي از آبزيان خويشاوند با ستاره‌هاي دريايي كه از رده Ophiuroideaهستند استفاده شده است.

عمومي‌ترين صفات جانوران كه طي مراحل رشد نيز قبل از همه ظاهر مي‌شود، تراز ساختماني آنهاست. همه جانوران زندگي را از يك ياخته آغاز مي‌كنند و برخي از تراز بافت بالاتر نمي‌روند، اما بقيه آنها از اين تراز مي‌گذرند و بدن پيچيده‌تري مي‌يابند. بدين ترتيب جانوران را صاحب دو شعبه رده بندي در نظر مي‌گيرند. در شعبه شبه جانوران، بالاترين تراز ساختماني را بافت تشكيل مي‌دهد. اين شعبه فقط شاخه اسفنجها را شامل مي‌شود. همه جانوران ديگر كه به شعبه هوپس‌زيان تعلق دارند، با داشتن اندام و دستگاه مشخص مي‌شوند.

دومين صفت عمومي كه بعد از تراز ساختماني در حين رشد جانوران ظاهر مي‌شود، نوع تقارن آنهاست. در ابتدا جنين همه جانوران داراي تقارن شعاعي يعني به صورت كره‌اي توپر و يا توخالي و متشكل از تعدادي سلول است. بعضي از گروههاي جانوري مانند عروس دريايي اين تقارن شعاعي را تا مرحله بلوغ حفظ مي‌كنند، اما در بقيه پس از مدتي جنين تقارن شعاعي ثانويه (مانند ستاره دريايي) و يا تقارن دو طرفي مي‌يابد و كرمك و جانور بالغ حاصل از آنها نيز معمولاً همين نوع تقارن را نگه مي‌دارند. بر همين اساس شعبه هوپس‌زيان را مي‌توان به دو دسته داراي تقارن شعاعي (Radiata) و داراي تقارن دو طرفي (Bilateria) تقسيم بندي كرد.

هر گونه فضا يا حفره عمومي كه كاملاً توسط بافتهاي ميانپوستي و به ويژه توسط پرده‌هاي صفاقي احاطه شده باشد، سلوم (Coelom) نام دارد. بنابراين جانوران داراي سلوم را متعلق به گروه سلوماتها، مي‌دانند. سلوم داراي اقسام مختلفي است كه يكي از انواع آنها آنتروسلها هستند و در فوق شاخه‌اي كه خارتنان و طنابداران را شامل مي‌شود، ديده مي‌شوند. در اين حالت مزودرم به صورت يك كيسه جانبي در مي‌آيد كه از آندودرم منشا مي‌گيرد.

كوسه سرچكشي گونه‌اي از كوسه است كه به خاطر ساختار غيرعادي و متفاوت سرش كه به دو طرف پهن شده بهكوسه سرچكشي معروف است.اين كوسه‌ها را مي‌توان در سراسر آب‌هاي گرم جهان و در امتداد خط ساحلي فلات قاره يافت.برخلاف بيشتر كوسه‌ها اين گونه در اجتماع و دسته‌اي شنا مي‌كنند.برخي از اين دسته‌ها را مي‌توان در نزديكي جزاير كوك و كاستاريكا يافت. 

نه گونه شناخته شده از اين جانور طولي ميان ۰٫۹ تا ۶ متر دارند.يك كوسه سرچكشي متوسط حدود ۲۲۵ كيلوگرم وزن دارد و گاهي تا ۴۵۰ كيلوگرم نيز افزايش مي‌يابد.همه گونه‌ها داراي سرچكشي هستند. 

به تازگي اثبات شده كه شكل چكشي سر اين جانور به خاطر بهبود در بيايي او است.موقعيت چشم‌ها به كوسه اجازه مي‌دهند به خوبي يك دوربين دوچشمي يك محدوده ۳۶۰ درجه‌اي را ببيند.اين به اين معنا است كه آنها مي‌توانند در يك زمان هم بالا هم پايين خود را ببينند.[۱] در حالي كه پيش از اين گمان مي‌رفت كه شكل چكشي سر اين حيوان براي راحتي در جستجوي خوراك و ايجاد تعادل و مانور بهتر باشد.هميطور يافت شده است كه شكل غيرعادي مهره‌هاي اين جانور باعث مي‌شود كه آنها بتوانند به راحتي از قسمت سر دور بزنند.

كوسه‌هاي سرچكشي از بيشترين نيروي رانشي در بين ساير كوسه‌ها برخوردارند.كوسه‌هاي سرچكشي نيز مانند ساير كوسه‌ها از منافذ حسگر الكتريسيته برخوردارند.به خاطر شكل چكشي سر در نتيجه اين گونه از كوسه‌ها در دريافت الكتريسيته كاراتر هستند.[۲] اين كوسه‌ها توانايي دريافت ولتاژهايي تا نيم بيليونيوم ولت را دارند.شكل چكشي سر نيز باعث مي‌شود تا سوراخ‌هاي بيني بيشتر از همديگر جدا باشند و به اين وسيله توانايي جانور براي دريافت محرك‌هاي شيميايي و مكان يابي غذا بهبود يابد.

به نظر مي‌رسد دهان بسيار كوچك كوسه سرچكشي توانايي وي را براي شكار كردن كاهش مي‌دهد.آنها همچنين به عنوان جانوران اجتماعي شناخته مي‌شوند كه در روزها در دسته‌هاي گاهي ۱۰۰ عددي ديده مي‌شوند.اما در شب مانند ساير كوسه‌ها به شكارچياني تنها تبديل مي‌گردند.

دلفين ها پستانداراني دريازي از راسته آب‌بازسانان هستند كه رابطه نزديكي با نهنگها و گرازماهيها دارند. اجداد اين جانوران جفت‌سماني بودند كه نزديك به ۵۰ ميليون سال پيش براي پيدا كردن غذا از خشكي به دريا وارد شدند. به صورت تقريبي ۴۰ گونه دلفين وجود دارد كه در ۱۷ سرده گوناگون رده‌بندي شده‌اند.

بدن دلفين‌ ها در طي ميليون‌ها سال به تدريج براي زندگي در آب تطابق يافته است. دلفين‌ها و ديگر آب‌بازسانان براي حركت در آب باله دارند و دمشان همچون ايجادكننده پيش‌رانش كار مي‌كند. بدنشان نيز به گونه‌اي است كه براي شناي هر چه سريع‌تر در آب و ماندگاري براي مدت زمان بيشتر در آن با يك بار نفس‌گيري مناسب است. نياز به پديد آوردن سامانه‌هاي عصبي پيشرفته براي پژواك‌يابي در آب باعث شده است كه دلفين‌ها مغزهاي بزرگ و به نسبت پيچيده‌تري به دست آورند. چنين چيزي توانايي‌هاي ادراكي بالايي به آن‌ها بخشيده كه باعث شده است در ميان بعضي از آن‌ها، گونه‌اي فرهنگ نمودار باشد.

آن‌ها همانند بسياري ديگر پستانداران فرزندانشان را زنده به دنيا مي‌آورند و به آن‌ها شير مي‌دهند. زيستن گروهي در بسياري از انواع دلفين‌ها به آن‌ها كمك مي‌كند تا خطرات زندگي در طبيعت را براي خود و فرزندانشان كمينه سازند. آن‌ها از توانايي‌هايي چون توليد سونار و شنوايي بسيار قوي براي يافتن طعمه‌هايشان بهره مي‌گيرند. غذاي اين جانوران را ماهي و سرپايان تشكيل مي‌دهند. نهنگ قاتل اما تنها دلفيني است كه پستانداران دريايي بزرگ را نيز شكار مي‌كند.

اعضاي دو گروه عمده دلفين‌هاي اقيانوسي و دلفين‌هاي رودخانه‌اي در همه آب‌هاي آزاد جهان و همچنين در بعضي رودخانه‌هاي در امتداد آب شيرين يافت مي‌شوند. به دليل توانايي‌هاي هوشي بالا، ظاهر دوستانه، و جنب و جوش هميشگي‌شان، دلفين‌ها از گذشته در طول تاريخ توجه انسان‌ها را به خود جلب كرده‌اند. آن‌ها نه تنها در فرهنگ و هنر آدميان حضور پيدا كرده‌اند، كه انسان‌ها از دلفين‌ها براي كاربردهاي گوناگوني چون يافتن ماهي، مين‌يابي، و حتي خوردن گوشتشان بهره گرفته‌اند.

عروس دريايي گونه‌اي از بي‌مهرگان است كه در شاخه مرجانيان طبقه‌بندي مي‌شود. اين موجودات قادر به شنا كردن مي‌باشند. گونه‌هاي متفاوتي از اين جاندار وجود دارد از جمله Scyphozoa (بيش از ۲۰۰ گونه)، Staurozoa (در حدود ۵۰ گونه)، Cubozoa (در حدود ۲۰ گونه) و Hydrozoa (در حدود ۱۰۰۰-۱۵۰۰ گونه).عروس دريايي در همه اقيانوسها يافت مي‌شود. گونه‌اي از آنها در آب شيرين زندگي مي كن كه اندازه‌اي كمتر از نيم اينچ و رنگي سفيد و روشن دارد. اين گونه نيش ندارد.

در بسياري از مناطق عروس دريايي‌ ها را در آكواريم نگهداري مي‌كنند.

عمومي‌ترين صفات جانوران كه طي مراحل رشد نيز قبل از همه ظاهر مي‌شود، تراز ساختماني آنهاست. همه جانوران زندگي را از يك سلول آغاز مي‌كنند و برخي از تراز بافت بالاتر نمي‌روند، اما بقيه آنها از اين تراز مي‌گذرند و بدن پيچيده‌تري مي‌يابند. بدين ترتيب جانوران (متازوآ) را صاحب دو شعبه رده بندي در نظر مي‌گيرند. در شعبه شبه جانوران، بالاترين تراز ساختماني را بافت تشكيل مي‌دهد. اين شعبه فقط شاخه اسفنجها را شامل مي‌شود. همه جانوران ديگر كه به شعبه هوپس‌زيان تعلق دارند، با داشتن اندام و دستگاه مشخص مي‌شوند.

دومين صفت عمومي كه بعد از تراز ساختماني در حين رشد جانوران ظاهر مي‌شود، نوع تقارن آنهاست. در ابتدا جنين همه جانوران داراي تقارن شعاعي يعني به صورت كره‌اي توپر و يا توخالي و متشكل از تعدادي سلول است. بعضي از گروههاي جانوري مانند عروس دريايي اين تقارن شعاعي را تا مرحله بلوغ حفظ مي‌كنند، اما در بقيه پس از مدتي جنين تقارن شعاعي ثانويه (مانند ستاره دريايي) و يا تقارن دو طرفي مي‌يابد و لارو و جانور بالغ حاصل از آنها نيز معمولاً همين نوع تقارن را نگه مي‌دارند. بر همين اساس شعبه هوپس‌زيان را مي‌توان به دو دسته داراي تقارن شعاعي (Radiata) و داراي تقارن دو طرفي (Bilateria) تقسيم بندي مي‌كنند. هر گونه فضا يا حفره عمومي كه كاملاً توسط بافتهاي مزودرمي و بويژه توسط پرده‌هاي صفاقي احاطه شده باشد، سلوم (Coelom) نام دارد. بنابراين جانوران داراي سلوم را متعلق به گروه سلوماتها، مي‌دانند.

اسب دريايي يا اسب ماهي يك نوع ماهي از خانواده سوزن‌ماهيان (syngnathidae) است كه در آبهاي حاره‌اي و معتدل سرتاسر جهان يافت مي‌شود. طول بدن اسبهاي دريايي از ۱۶ ميلي‌متر تا ۳۵ سانتي‌متر متغير است.

مشخصه ويژه اين نوع ماهيها اين است كه آنها از جمله معدود ماهياني هستند كه در آنها جنس نر حامله مي‌شود. طول مدت حاملگي در اسب دريايي بين ۱۰ روز تا ۶ هفته متغير است. تك همسري در برخي از گونه‌ها، از جمله ديگر خصوصيات غير عادي اسبهاي دريايي مي‌باشد.[۲] اين ماهي غير معمول بلند قد داراي سري به شكل اسب است و به سمت بالا شنامي كند. بيشتر اوقات اسبهاي دريايي بدون حركت باقي مي‌مانند اين حالت را به صورت گير دادن دم چسبيده خود در لابه لاي مرجانها و جلبكهاي دريايي انجام مي‌دهند و با همين حركت در مقابل دشمنان ايجاد استتار مي‌كنند. چشمها مستقل از سر به طرفين حركت مي‌كنند و به اين وسيله دائماً مراقبت دشمنان بوده و همچنين غذاي خود را جستجو مي‌كنند. نوع ماده اين حيوان تخم‌هاي خود را در كيسه نوع نر مي‌ريزد و در همانجا نوزادان از تخم بيرون مي‌آيند كه به شكل اسبهاي دريايي كوچك مي‌باشند.

اسبهاي دريايي داراي بالهاي حركتي در پشت خود هستند كه بيش از ۳۵ بار در ثانيه در نوسان است. همچنين اين موجودات داراي باله‌هاي جانبي بسيار ريزي در نزديكي پشت سر هستند كه براي كنترل حركت آنها استفاده مي‌شود. 

تقريباً ۳۵ گونه شناخته شده اسبهاي دريايي وجود دارد كه شامل گونه‌هاي زير مي‌باشد:

H. abdominalis (اسب دريايي شكم دار) كه در فاصله دور از سواحل نيوزلند و استرالياي جنوبي و شرقي يافت مي‌شود.

H. algiricus (اسب دريايي آفريقاي غربي)

H. angustus (اسب دريايي شكم باريك)

H. barbouri (اسب درياييBarbour يا اسب دريايي پوزه راه راه)

H. bargibanti (اسب دريايي كوتوله) كه در منطقه نيوكلدوينا ديده مي‌شوند.

H. borboniensis

H. breviceps (اسب دريايي پوزه كوتاه) كه در فاصله دور از ساحل استرالياي شرقي و جنوبي يافت مي‌شود.

كوسه يا كوسه‌ماهي، يكي از آبزيان نسبتاً بزرگ است. اقيانوس‌ها بيش از ۲۰ هزار گونه از ماهيها را در خود جاي داده‌اند كه از اين تعداد نزديك به 385 گونه، كوسه هستند. مدت‌ها پيش از به وجود آمدن دايناسورها، كوسه‌ها فرمانرواي آب‌ها بودند. آنها نخستين بار بيش از ۴۰۰ ميليون سال پيش شكل گرفتند و در ۱۰۰ ميليون سال اخير به ندرت دستخوش تغيير و دگرگوني شده‌اند. امروزه كمتر گونه‌اي از موجودات كرهٔ زمين چنين احترام و ترسي را بر مي‌انگيزد.

اين شكارچيان حيرت‌انگيز با خوردن موجودات ضعيف و زخمي، در بالاي چرخه غذايي دريايي قرار مي‌گيرند. آنها با اين كار به حفظ تعادل در سيستم طبيعت كمك مي‌كنند.از معروفترين كوسه‌ها مي‌توان به كوسه بزرگ سفيد، كوسه ببري و كوسه سرچكشي اشاره كرد.

كوسه‌ ها دستگاه هايي هستند كه براي شكار تنظيم شده‌اند. آنها كه متكي به حس شنوايي ويژه اشان براي گرفتن شكار هستند، مي‌توانند لرزش صدا را در فاصله‌اي بيش از ۳،۰۰۰ پا تشخيص دهند. كوسه‌ها به ويژه به لرزشهاي با بسامد پايين كه از سوي شكار پخش مي‌شوند، حساسند. لرزش صداي بلندگوها كه مانند صداي ماهي زخمي است، كوسه‌ها را به حالت ديوانگي و از خود بيخودشدگي مي‌برد. هرچه كه كوسه به شكار نزديك‌تر مي‌شود، حس بويايي‌اش بيشتر به كار مي‌افتد. كوسه‌ها مي‌توانند يك قطرهٔ خون را در ۲۵ گالن آب تشخيص دهند

آب، درون سوراخ‌هاي بيني كوسه‌ ها كه در بخش زيرين حلزوني شكل قرار گرفته است جاري مي‌شود. همچنين كوسه‌ها منافذي كوچك براي جذب سيگنال‌هاي الكتريكي، كه در هنگام حركت جانوران ايجاد مي‌شود، دارند. اين منفذها مانند يك حس اضافي مي‌مانند كه به كوسه‌ها در يافتن شكار ياري مي‌رساند، حتي اگر اين موجود در زير شن‌ها پنهان شده باشد.همچنين داراي يك بخشي به نام آمپول لورنزيني نيز هستند كه يك سيستم حسي بسيار قوي محسوب مي‌شود كه در بخش پشتي و زيرين پوزه جانور قرار مي‌گيرد

پنگوئن  (راسته پنگوئن‌سانان، تيره پنگوئنيان) پرندگان بي‌پروازي از راسته گُوِه‌سانان (Sphenisciformes) از خانواده گُوگان (Spheniscidae) كه از ماهي‌ها تغذيه مي‌كنند آن‌ها بال‌هاي كلفتي دارند كه به عنوان باله شنا از آن بهره مي‌گيرند. پنگوئنها در جاهاي سردسير نيمگردي پاييني زمين زيست مي‌كنند.

نام راسته و خانواده آن‌ها نمايانگر شكل گوه‌اي بدن آن‌ها است.

نام پنگوئن در واقع نام ماهي‌گيرك بزرگ پرنده‌اي بومي اقيانوس منجمد شمالي كه شباهت ظاهري زيادي به پنگوئن‌ها داشت و در قرن نوزدهم منقرض شد. زماني كه ملوانها به اقيانوس منجمد جنوبي رسيدند همين نام را به پرندگان آنجا دادند كه قادر به پرواز نبودند.

آن‌ها در فصل زمستان قطب جنوب تخم‌گذاري مي‌كنند و هر دو جفت نر و ماده در نگهداري از تخم و جوجه به هم ياري مي‌رسانند. پنگوئن‌هاي امپراتور به صورت فصلي تك‌همسر هستند و بيشتر آن‌ها در سال‌هاي بعد به سراغ زوج‌هاي جديد مي‌روند. عمر متوسط اين پنگوئن‌ها ۲۰ سال است؛ هر چند مشاهدات نشان داده‌است كه برخي از آن‌ها ممكن است تا ۵۰ سال هم عمر كنند. به تازگي بقاي اين جانوران در طبيعت در معرض تهديد گرمايش جهاني قرار گرفته و تخمين زده مي‌شود كه تا پايان سده ۲۱ ميلادي تعدادشان به شدت كاهش پيدا كند.

رده‌بندي

تيره گُوگان – پنگوئن‌ هاي نوين

پنگوئن‌هاي بي‌بال - Aptenodytes

پنگوئن پادشاه، Aptenodytes patagonicus

پنگوئن امپراتور، Aptenodytes forsteri

پنگوئن‌هاي منقاردراز – Pygoscelis

پنگوئن آدلي، Pygoscelis adeliae

پنگوئن ريش‌خطي، Pygoscelis antarctica

پنگوئن جنتو، Pygoscelis papua

پنگوئن‌هاي كاكل‌دار كوچك – Eudyptula

پنگوئن كوچك، Eudyptula minor

پنگوئن باله‌سفيد، Eudyptula albosignata

پنگوئن‌هاي گوه‌اي – Spheniscus

پنگوئن ماژلان، Spheniscus magellanicus

پنگوئن هومبولت، Spheniscus humboldti

پنگوئن گالاپاگوس، Spheniscus mendiculus

پنگوئن آفريقايي، Spheniscus demersus

پنگوئن‌هاي چشم‌زرد – Megadyptes

پنگوئن چشم‌زرد، Megadyptes antipodes

پنگوئن وايتاها، Megadyptes waitaha (منقرض)

پنگوئن‌هاي كاكل‌دار – Eudyptes

پنگوئن فيوردلند، Eudyptes pachyrynchus

پنگوئن كاكل‌سيمي، Eudyptes robustus

پنگوئن راست‌كاكل، Eudyptes sclateri

پنگوئن صخره‌پر غربي، Eudyptes chrysocome

پنگوئن صخره‌پر شرقي، Eudyptes filholi

پنگوئن صخره‌پر شمالي، Eudyptes moseleyi

پنگوئن سلطنتي، Eudyptes schlegeli (مورد مناقشه)

پنگوئن ماكاروني، Eudyptes chrysolophus

پنگوئن جزاير چتهم، Eudyptes chathamensis (منقرض)

شيردريايي پستانداري است كه در دريا زندگي مي كند.اما براي به دنياآوردن بچه هاي خود ساحل مي آيد. شيرهاي دريايي در اقيانوس آرام واقيانوس اطلس زندگي مي كنند.آن ها روي خشكي سريع تر از انسان حركت مي كنند و در دريا هم مي توانند با سرعت چهل كيلومتر در ساعت شنا ميكنند خانواده شيردريايي شيردريايي نر در خشكي قلمرويي براي خودشان معين مي كنند سپس سعي مي كنند جانور ماده را به قلمرو خود بكشانند. شيردريايي ماده هر بار يك بچه به دنيا مي آورد و تا شش ماهگي به او شير مي دهد. در اين سن بچه ي شير دريايي آن قدر بزرگ مي شود كه بتواند غذاي خود را شكاركند 

باور عموم بر اين است كه شير دريايي ژاپني با شكوه، كه از نژادZalophus Japonicus است، در حال منقرض شدن است. تفاوت‌هاي رفتاري و برتري زيستگاه اين موجود در مقايسه با شير دريايي كاليفرنيا، تا دهه‌ي پنجاه مورد بحث دانشمندان بوده است. با اين وجود، نمونه‌هاي خشك شده از اين جانور، هم چنان، توريست‌ها را به موزه‌هاي مختص تاريخ طبيعي و اكوتوريسم، جذب مي‌كند.

شير دريايي ژاپني

تا سال 2003، اين طور قلمداد مي‌شد كه شير دريايي ژاپني ارتباطي با شير دريايي كاليفرنيايي داشته باشد. زيست شناسان دريايي اين نژاد را با عنوان Zalophus californianus japonicas طبقه بندي مي‌كردند. با اين حال، با توجه به اصولي كه متخصصان طبقه بندي در رابطه با تفاوت‌ها و برتري‌هاي زيستگاه، تفاوت در ساختار شناسي،DNA، و الگوهاي رفتاري انجام دادند، طبقه بندي مجدد اجتناب نا پذير بود، و در نهايت با عنوان wollebaeki، به عنوان زير گونه‌اي از نوع ژاپني و كاليفرنيايي دسته بندي شد. شير دريايي ژاپني در مناطق ساحلي مجمع الجزاير ژاپن، در حد واصل درياي ژاپن و مجمع الجزاير كره، زندگي مي‌كند. اين شير دريايي اساساً در هر دو سمت اقيانوس آرام ساكن است، و از جزاير كوريل تا جنوب شبه جزيره‌ي كامچاتكا ديده شده است.

سفره‌ ماهي نوعي ماهي تخت از خانواده رامَك‌ماهيان (Myliobatidae) و وابسته به كوسه‌ها است. به سفره‌ماهي، دال‌ماهي هم گفته شده‌است. سفره‌ماهيان نتيجهٔ چرخه تكاملي كوسه‌ها هستند.

سفره ماهي‌ ها معمولاً در گروه‌هاي بزرگ و به صورت دسته جمعي زندگي مي‌كنند.

استخوان بندي سفره ماهي‌ها از غضروف كه ماده‌اي سخت ولي نرم‌تر از استخوان است تشكيل شده‌است. 

Raja erinacea 

مشهورترين و پر جمعيت‌ترين سفره ماهي درياي عمان است و داراي ظاهري كايت مانند و دمي طويل است. 

به علت اينكه ظاهري مثلث مانند دارد به اين اسم مشهور شده‌است.

Myliobatis

نوعي سفره ماهي عظيم با باله‌هاي سينه‌اي بسيار قوي كه داراي برجستگي‌ها و فرو رفتگي‌هاي متعددي است. ضرباتي كه توسط باله‌هاي اين ماهي به ساير ماهي‌ها وارد مي‌شود باعث زخمي شدن شديد طعمه شده و شكار آنها را راحت مي‌كند. اين نمونه به خون‌آشام دريا مشهور است.

Manta

اين ماهي كه به خاطر شاخكهايش چرتنه هم خوانده مي‌شود بزرگترين نوع سفره ماهي‌ها مي‌باشد اين گروه از ماهيها از گروه‌هاي خيلي نزديك به كوسه‌ها مي‌باشند عليرغم اندازه آن اين ماهي يك شكارچي خطرناك نيست او به آرامي در مسير درياي باز شنا مي‌كند و باله‌هاي بزرگ خود را به آرامي به يگديكر مي‌زند و با استفاده از شاخكهاي جلويي خود پلانگتونها و موجودات ريز دريايي را به درون دهان بزرگ خود هدايت مي‌كند.

Rhinobatus

پوزهٔ جانور طويل و عضوي منقار مانند را بوجود آورده و بالهٔ پشتي به چندين قسمت تقسيم و هر قسمت به يك خار مبدل شده‌است. با توجه به شكل ظاهري به گيتار ماهي هم مشهور است.

Torpedo

اين ماهي قادر است برق قوي توليد كند و توسط آن طعمه‌هايش را فلج مي‌كند.